Σπαρακτικός ήταν ο αποχαιρετισμός στην μητέρα τους, Φώφη Γεννηματά των τριών παιδιών της.Του 17χρονου Γιώργου,της 15χρονης Κατερίνας,της 24 χρονης Αιμιλίας.
Ο Γιώργος ανέφερε:«Αγαπημένη μου μητέρα, είμαστε όλοι εδώ. Οι άνθρωποι που λάτρευες. Όλες τις μάχες που έδωσες,τις έδωσες παλικαρίσια. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής για την ζωή. Αντίκριζες τον κίνδυνο με χαμόγελο. Έγινες υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους,κάτι που επιβεβαιώνει η απόφαση της Πολιτείας για την δημιουργία προγράμματος για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού με το όνομά σου.
Η αγάπη και η στοργή σου δεν είχε όρια, κάτι που παρά την απαιτητική σου καριέρα την νιώθαμε έντονα. Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα, επικεντρώνοντας στις χαρές της ζωής. Η σχέση που είχες με τον πατέρα μας, μας δίδαξε τι θα πει αγάπη και συντροφικότητα. Ο δεσμός σου με τη θεία μας τη Μαίρη, είναι παράδειγμα αδερφικής αγάπης.
Η ζωή σου θα είναι παράδειγμα για εμάς, όπως ήταν για εσένα η ζωή του παππού μας, Γιώργου Γεννηματά.
Με την αποχώρησή του νόμιζα ότι θα έφευγαν μαζί και οι ελπίδες μου και τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο, όπως έλεγες. Η οικογένεια ήταν για σένα όλη σου η ζωή.Τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο.
Η οικογένεια για σένα ήταν όλη σου η ζωή.Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει, για να μας κρατήσεις στην αγκαλιά σου και να σε φιλήσουμε για μια τελευταία φορά.
Είμαι σίγουρος πως θα μας φυλάς, με το χαμόγελο που σε σημάδεψε, πάνω εκεί από τα σύννεφα».
Η Κατερίνα αποχαιρέτισε την μητέρα της λέγοντας:«Έφυγες νικήτρια. Πάλεψες την αρρώστια μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν το έβαλες ποτέ κάτω. Ήσουν και θα ήσουν πάντα η ηρωίδα μας. Η μαμά μας. Μας χάρισες στιγμές με πολύ αγάπη και πολύ τρυφερότητα που θα μείνουν πάντα στη μνήμη μας.
Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαι περήφανη για εσένα. Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε, να μην τα παρατάμε και να ζούμε την κάθε στιγμή. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψει το χάδι σου, η παρουσία σου, η ζεστή αγκαλιά σου και αυτή η ενέργεια που γέμιζε το σπίτι χαρά.
Πάντα όταν ήσουν κοντά μου, ένιωθα ασφάλεια. Τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο μου είχες πει πόσο πολύ μας αγαπάς. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα είσαι πάντα ζωντανή στις καρδιές μας. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, θα σε αγαπάμε πολύ και πάντα».
Η Αιμιλία,στο τελευταίο αντίο προς την μητέρα της ανέφερε: «Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες «1, 2, 3 πάμε» και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες.Μια μάχη που δεν παραδίδεις τα όπλα, είναι μια μάχη κερδισμένη.
Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι.Αυτό το χέρι το χτύπησες πολλές φορές, σαν κορίτσι, σαν γυναίκα,σαν μητέρα.Και κέρδιζες.Γινόταν πάντα αυτό που έπρεπε να γίνει. Δεν ήταν όμως ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο ανιδιοτέλεια.
Ήξερες όσα ξέρει μόνο μια μάνα.Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα.
Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου,το family που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους, είναι αυτά που θα μας λείψουν πιο πολύ.
Αλλά είναι και ο οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα. Αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη πως θα τα ακολουθήσουμε».
