Εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο, μα καθόλου εύκολο, να μάθεις τα νέα και τι γινόταν στο χωριό, που ήταν ένα κεφαλοχώρι και στα περίχωρα, γιατί δεν υπήρχαν ραδιόφωνα και τηλεοράσεις που είναι σήμερα. Έτσι λοιπόν, ήταν ο Τελάλης, έτσι τον έλεγαν τότε. Ήταν ένα άτομο που είχε πάρα πολύ δυνατή φωνή και βροντερή, που βρισκόταν πάντα στην πιάτσα και οτιδήποτε ήταν για να μάθει ο κόσμος το έλεγαν σ’ αυτόν και το φώναζε στο χωριό και στα περίχωρα. Αυτή λοιπόν ήταν η δουλειά του, και με αυτή προσπαθούσε να επιβιώσει με την οικογένειά του.
Ερχόταν λοιπόν, Καραγκιόζης, κουκλοθέατρο, παλαιστές, ταχυδακτυλουργοί που με αυτά ήταν ο μόνος τρόπος διασκέδασης τα βράδια για να ξεχάσεις την σκοτούρα της καθημερινής ζωής στην ύπαιθρο και στα χωριά. Ακόμα και ψιλικατζήδες με τα γαϊδουράκια, ψαράδες ή έμποροι ή ό,τι άλλο ήθελες να διαφημίσεις. Αυτή λοιπόν η δουλειά που πρόσφερε αυτός ο άνθρωπος ήταν σημαντική και ακόμα δεν μπορούσε να περάσει η περιφέρεια χωρίς αυτόν. Βέβαια πληρωνόταν, μα ποτέ δεν άξιζε η αμοιβή σε αυτόν τον άνθρωπο μπροστά στην ενημέρωση του κόσμου που το είχε τόση ανάγκη και αισθανόταν μεγάλη ικανοποίηση, παρά τόσα πολλά που μαθαίνουμε και βλέπουμε σήμερα και μας κάνουν να μπαίνουμε στα χωράφια του παρελθόντος.
Μανόλης Εμμ. Πίτερης
