Μπορεί, τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο νικητής των επόμενων βουλευτικών εκλογών;
Είναι αυτό μια νομοτέλεια; Ποιοι ψηφοφόροι θα του δώσουν τον «αέρα» μιας πιθανής εκλογικής νίκης; Ή μήπως η εκλογική του επιτυχία θα εκπληρώνει κάποια «πολιτική προφητεία»; Ποιά από όσα σήμερα υπόσχονται οι βουλευτές και τα κομματικά του στελέχη θα γίνουν πράξη; Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η απαρχή της «Δευτέρας παρουσίας» για τη χώρα -όπως διατείνονται τα κόμματα της συγκυβέρνησης- και, κυρίως, σε πόσους από τους εν δυνάμει ψηφοφόρους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δημιουργεί αναστολές και προβληματισμό μια τέτοια ρητορική; Πολλά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις καθόλου εύκολο να δοθούν με τρόπο πειστικό…
Στην πολιτική δεν αρκούν οι προθέσεις! Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος…
Ερωτήματα που ήταν δύσκολο να έχουν εξ αρχής μια πειστική απάντηση, είχαν τεθεί κατά τη συγκρότηση της τρικομματικής -και μετέπειτα δικομματικής- κυβέρνησης συνεργασίας…
Συνηθισμένοι σε ένα άλλο μοντέλο διακυβέρνησης όλα τούτα έχουν ακόμα και σήμερα ένα στοιχείο «πειραματισμού» ή «δοκιμής»… Βιώνουμε ως μια συνέπεια της πολυεπίπεδης κρίσης αλλαγές και στο μοντέλο διακυβέρνησης.
Είναι όμως αυτό και ο έσχατος «πολιτικός πειρασμός»; Η συγκυβέρνηση των άλλοτε «αιώνιων πολιτικών αντιπάλων» είναι η τελευταία πράξη του μεταπολιτευτικού κομματικού μας συστήματος ή θα ολοκληρωθεί ο «πολιτικός κύκλος» με τη διακυβέρνηση της χώρας από την αριστερά ( ΣΥΡΙΖΑ);
Η ψυχρή λογική λέει ότι όσα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιφατικά και ανεφάρμοστα. Οραματίζεται το μέλλον με το πολιτικό βλέμμα στο παρελθόν… Σε μια οικονομία κρατικοδίαιτη, που θα αναγκαστεί να στηριχθεί και πάλι σε δανεικό χρήμα… Σε μια επιστροφή σε «κεκτημένα» κάθε είδους και σε παροχές που είναι αδύνατον να υποστηριχθούν οικονομικά… Σε ένα όραμα «σοσιαλιστικό», παρόμοιο με αυτό της δεκαετίας του’ 80. Κανένας «ριζοσπαστισμού» και καμία «ρήξη» με πρακτικές όπως αυτές που μας οδήγησαν -μαζί βέβαια με τόσα και τόσα ακόμα- στη σημερινή πολυεπίπεδη κρίση…
Από την άλλη η κυβέρνηση έχει ως «όραμα» τη μείωση των φόρων που η ίδια έχει επιβάλλει και στο βάθος – βάθος την ανάκαμψη και την ανάπτυξη προκειμένου να δουν μια άσπρη μέρα οι πολίτες μιας χώρας που με «αίμα και δάκρυ» πέντε περίπου χρόνια σφίγγουν τα δόντια τους να κρατηθούν και να κρατήσουν τη χώρα στα πόδια της!
Στη μέση των δυο «οραμάτων» βρίσκονται, λοιπόν, οι πολίτες… Ένας μεγάλος όμως αριθμός πολιτών μπαίνει στον «πειρασμό» να δοκιμάσει και κάτι άλλο… Μια άλλη διακυβέρνηση… Δεν αντέχει άλλο, έχει στεγνώσει, έχει αγανακτήσει, δεν πιστεύει ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό που πέρασε ή από αυτό που ακόμα ζει σε όσα του υπόσχεται η αξιωματική αντιπολίτευση… Δεν έχει -έτσι πιστεύει- κάτι άλλο να χάσει…
Υπάρχουν και κάποιοι που αδιαφορούν για το «μετά»… Θεωρούν ότι πρέπει να κλείσει ο μεταπολιτευτικός κύκλος… Έτσι για να τελειώνουμε με τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία 40 περίπου χρόνια από όλο το πολιτικό-κομματικό φάσμα. Και σιγά σιγά να γίνει μια επανεκκίνηση της χώρας σε μια νέα βάση… Μοιάζει σαν μια νομοτέλεια για κάποιους το να κλείσει -έστω και με πλήρη διάψευση προσδοκιών στην πράξη- η μεταπολιτευτική περίοδος…
Όλα τούτα σύντομα θα τα επιβεβαιώσει ή θα τα διαψεύσει ο πολιτικός χρόνος…
E-mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
