Ο τόπος «όπου η ζωή αρμενίζει προς τ’ αγνάντεμα»…
Το φετινό Πάσχα στο βράχο αυτό του Αιγαίου ήταν για άλλη μια φορά για όλους μας μια ψυχική ανάταση. Μια ευκαιρία ξεγνοιασιάς -«Στην ξεγνοιασιά του ονείρου»-, μια ακόμη ανθρώπινη επαφή με τους φίλους μας, επαφής με την ανοιξιάτικη φύση στο αγαπημένο μας νησί, τα πρώτα μπάνια στο Αιγαίο, τα ξενύχτια στις πλατείες με μουσικές και χορούς νησιώτικους, «συντροφιά» μ’ ένα ρακόμελο κι ένα παραδοσιακό παστέλι…
Βουτιές, λοιπόν, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά στην ψυχική ηρεμία, την ανάταση, τα όνειρα, την ομορφιά της φύσης, τις μουσικές – τους χορούς – τις παρέες φίλων – τις νέες γνωριμίες… Βουτιές στην ίδια τη ζωή!
Όμως, παράδοση, φιλοξενία πηγαίνουν χέρι-χέρι στη Φολέγανδρο. Την Κυριακή του Πάσχα και στη συνέχεια τη Δευτέρα και την Τρίτη ο παπάς και όλοι όσοι το επιθυμούν ντόπιοι και επισκέπτες συμμετέχουν στη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας πηγαίνοντας σπίτι-σπίτι σ’ όλο το νησί. Όπου ανταλλάσσουν ευχές και δοκιμάζουν τοπικούς μεζέδες και γλυκά. Έτσι από σπίτι σε σπίτι, από γειτονιά σε γειτονιά αρχίζει ένα τριήμερο γλέντι για μικρούς και μεγάλους για ντόπιους και επισκέπτες. Αρκεί μια και μόνη προϋπόθεση. Η διάθεση, το κέφι, η ζωντάνια, η επιθυμία για λίγες -έστω- ανάσες ζωής, η ανοιχτή καρδιά, η πραγμάτωση μιας εσωτερικής ανάγκης για επικοινωνία – επαφή – παρέα… Τότε η Φολέγανδρος σου αποκαλύπτει την ομορφιά της και σε καλεί να τη ζήσεις όσο βαθιά μπορείς, όσο το… «αντέχεις»! Και έρχεται η διπλή κορύφωση! Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα με τα βεγγαλικά στο κάστρο και η βαρκάδα την Τρίτη του Πάσχα στις παραλίες του νησιού με τα καΐκια… Αυτή η ατμόσφαιρα, αυτή η ανάταση, η παρέα με φίλους (γιατί στο νησί αυτό όλοι γίνονται μια παρέα!), η συμμετοχή είναι ότι χρειάζεται η ψυχή για να ηρεμίσει!
Κι ύστερα πάλι όλοι μαζί (ντόπιοι και επισκέπτες) στις πλατείες, τα σπίτια με μουσικές και χορούς συνεχίζουν ως μια παρέα ότι μέρες πριν έχουν ξεκινήσει… Μια ψυχαγωγία, μια ποιοτική συντροφιά… Με ωραία πειράγματα, σε μια ατμόσφαιρα εορταστική.
Λίγες μέρες μετά την Πρωτομαγιά, ένα βράδυ αυθόρμητα όλο το νησί -μια παρέα υποδέχθηκε τον Μάη με μια νυχτερινή «καντάδα» συντροφιά με βιολιά και λαούτα τραγουδώντας:
Καλώς τονε το Μάη το χρυσομάη
Με τ’ άνθη στολισμένος ήρθες πάλι
Μάη χρυσομάη
Μάη με δροσιές
Μάη με λουλούδια -κι άσπρες φορεσιές
Δεν το ‘κανες καλά (δις)
Ν’ αφήσεις μαύρα μάτια
Να πάρεις γαλανά.
Πρωτομαγιά τα λούλουδα γιορτάζουν
και τα πουλιά τα ταίρια τους φωνάζουν
τραγουδούν το Μάη-Μάη γύρω στα κλαδιά
και περνούν ωραία χρόνια και ζωή γλυκιά.
Δεν το ‘κανες καλά (δις)
Ν’ αφήσεις μαύρα μάτια
Να πάρεις γαλανά.
Πουλάκια περπατούν ταίρι-ταίρι
Με λούλουδα πρωτομαγιάς στο χέρι
Τραγουδούν το Μάη-Μάη
γύρω στα κλαδιά
και περνούν ωραία χρόνια
και ζωή γλυκιά.
Δεν το ‘κανες καλά (δις)
Ν’ αφήσεις μαύρα μάτια
Να πάρεις γαλανά.
Ένα νησί -μια παρέα- ένα γλέντι…
Μια πραγματική ανάταση ζωής!
Όταν το ζεις από κοντά τότε μόνο το συνειδητοποιείς, πότε το πιστεύεις και είναι που με τίποτα δε θέλεις να το αποχωριστείς!
Όμως η ζωή είναι «στιγμές», στιγμές ευτυχίας, που τελειώνουν κάποτε και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε σε νέες στιγμές ευτυχίας…
Ας μην είμαστε, όμως, αχάριστοι…
Ας απολαμβάνουμε τις στιγμές αυτές και ας ελπίζουμε!
Υ.Γ. Αυτό το σημείωμα είναι αφιερωμένο στους φίλους μου στη Φολέγανδρο. Καλή αντάμωση!
«Παιχνίδια τα νερά
Στα σκιερά περάσματα
Λένε με τα φιλιά τους την
Αυγή
Που αρχίζει
Ορίζοντας-
Και τ’ αγριοπερίστερα ήχο
Δονούνε στη σπηλιά τους
ξύπνημα γαλανό μες στην πηγή
Της μέρας
Ήλιος-
Δίνει ο μαΐστρος το πανί
Στη θάλασσα
Τα χάδια των μαλλιών
Στην ξεγνοιασιά του ονείρου του
Δροσιά-
Κύμα στο φως
Ξαναγεννάει τα μάτια
Όπου η ζωή αρμενίζει προς
Τ’ αγνάντεμα
Ζωή. (….)
«Οδ. Ελύτη -«Του Αιγαίου» (ΙΙ).
