Υπήρξε η πρώτη συνδιοργάνωση περισσότερων φορέων της πόλης – των Συλλόγων Διδασκόντων και του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, της ΕΛΜΕ, του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του Συλλόγου Ιατρών ΕΣΥ. Είχε στόχο τη συλλογική διατύπωση και ευρεία δημοσιοποίηση ουσιαστικών απόψεων για την ολέθρια νέα «κατάσταση των πραγμάτων» στους χώρους της Υγείας και της Παιδείας, και προπαντός τον από κοινού σχεδιασμό και συντονισμό δράσεων που θα απαντούν δυναμικά σε αυτήν, μέχρι την ανατροπή της.
Προηγήθηκαν σύντομες εισηγήσεις/τοποθετήσεις εκπροσώπων των Συλλόγων που είχαν την πρωτοβουλία της διοργάνωσης με αντικείμενο τις ζοφερές συνέπειες των στοχευμένων ριζικών σημερινών αλλαγών στους κρίσιμους τομείς της Υγείας και της Παιδείας της χώρας, μέσα από:
– τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις Νοσοκομείων και τη διαθεσιμότητα του προσωπικού τους,
– τις συγχωνεύσεις Τμημάτων, δομών και υπηρεσιών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, την κατάργηση ειδικοτήτων και τη δραματική συρρίκνωση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων,
– την άμεσα απειλούμενη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων (και σύντομα και του διδακτικού προσωπικού) και την αποψίλωση των υπηρεσιών των ΑΕΙ/ΤΕΙ – και του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ακολούθησε μακρά και ουσιαστική συζήτηση, στην οποία συμμετείχαν ενεργά απλοί πολίτες, και εκπρόσωποι Συλλόγων και Σωματείων του Ρεθύμνου και διατυπώθηκαν απόψεις, με κύριες τις ακόλουθες.
• Η σημερινή ανορθολογική μαζική έξοδος από το εργασιακό καθεστώς (διαθεσιμότητα/απόλυση…) και η τεράστια ανεργία, σε κάθε ηλικιακό στάδιο, σημαίνουν απόλυτο εξευτελισμό της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας.
• Η Υγεία και η Παιδεία, οι δύο βασικοί διαχρονικοί πυλώνες του κοινωνικού κράτους, βρίσκονται σήμερα στο καταστροφικό στόχαστρο της κυβερνητικής εξουσίας, με άμεσο αποτέλεσμα την προϊούσα βιολογική και πνευματική, ατομική και συλλογική «πτώχευση», την κατάθλιψη έως και την εξόντωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας – έναν προαναγγελθέντα, βέβαιο θάνατο.
• Η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας είναι μια ετεροχρονισμένη και αποτυχημένη «συνταγή», που όταν εφαρμόστηκε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έφερε την υποβάθμιση των ιατρικών υπηρεσιών, καθώς και της ποιότητας του ιατρικού και φαρμακευτικού υλικού.
• Η «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που επαγγέλλεται το υπουργείο Παιδείας είναι στην πραγματικότητα μια απόλυτη εκπαιδευτική απορύθμιση και ιδιωτικοποίηση, που οδηγεί σε πολίτες χωρίς παιδεία – ημιμαθείς, έως και αναλφάβητους, δεδομένου του αριθμού των μαθητών και φοιτητών που εγκαταλείπουν ήδη, από οικονομική ανάγκη, το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο.
Από τη συζήτηση προέκυψαν πολυεπίπεδες διαπιστώσεις και προτάσεις, όπως οι παρακάτω.
• Η σημερινή αμείλικτη και ακραία «τιμωρητική» στάση της πολιτικής εξουσίας, χωρίς μέτρο ούτε διαφαινόμενο 
τέλος, απέναντι στις χαμηλές και μεσαίες κοινωνικές τάξεις -κάποιος τη χαρακτήρισε «εμπόλεμη ρεβάνς του νεοκαπιταλισμού/νεοφιλελευθερισμού»- μετατρέπει σε μονόδρομο την ενωμένη απάντηση όλων των εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας, αφού μπροστά στα τεράστια και απολύτως κοινά πλέον προβλήματα («Σήμερα εγώ, αύριο εσύ» ή το αντίστροφο), οι όποιες διαφορές ηχούν στείρες και βαθιά αναχρονιστικές.
τέλος, απέναντι στις χαμηλές και μεσαίες κοινωνικές τάξεις -κάποιος τη χαρακτήρισε «εμπόλεμη ρεβάνς του νεοκαπιταλισμού/νεοφιλελευθερισμού»- μετατρέπει σε μονόδρομο την ενωμένη απάντηση όλων των εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας, αφού μπροστά στα τεράστια και απολύτως κοινά πλέον προβλήματα («Σήμερα εγώ, αύριο εσύ» ή το αντίστροφο), οι όποιες διαφορές ηχούν στείρες και βαθιά αναχρονιστικές. • Επειδή οι από κοινού δράσεις ενημέρωσης/πληροφόρησης, αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης είναι οι μόνες δυνατές μορφές αντίστασης στις επίμονες νέες πολιτικές υλικής και ηθικής εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας, αποφασίστηκε η συνεργασία όλων των φορέων για τη δημιουργία και την ενίσχυση ομάδων βάσης, και πρωτοβουλιών όπως:
– η δημιουργία ταμείων αλληλεγγύης και η συγκέντρωση και διανομή υλικού για τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες,
– η λειτουργική κατάληψη εργασιακών χώρων,
– η σταθερή καθημερινή ενημέρωση της πόλης μέσα από συζήτηση/διάλογο, έντυπο υλικό κ.λπ.
– η συγκρότηση μιας «Επιτροπής Κοινωνικού Αγώνα», καταρχήν από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση στο Ξενία, για το συντονισμό των δράσεων αυτών και όσων άλλων προκύψουν στην πορεία.
– Το ανοικτό κάλεσμα των πολιτών και εκπροσώπων όλων των Σωματείων του Ρεθύμνου σε μια νέα συνάντηση την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 8:00 στο Ξενία.
Συντονιστική Επιτροπή Κοινωνικού Αγώνα
