Η πολιτική σύγκρουση Παπαδημούλη – Καϊλή, για τη συμμετοχή της τελευταίας στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι αφήνουν να εννοηθεί ορισμένοι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιούνται από διάφορους σε βάρος του κ. Παπαδημούλη.
Η μάχη της Ευρώπης
Με τον τρόπο που παρουσίασαν ο κ. Παπαδημούλης και οι συνεργάτες του το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στους ξένους ευρωβουλευτές δημιούργησαν σκόπιμα την εντύπωση ότι η λαϊκή διαμαρτυρία για τις επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα στο Σκοπιανό είναι μια υπόθεση της άκρας Δεξιάς και των πιο αντιδραστικών στοιχείων στην οποία πήρε μέρος η ευρωβουλευτής κ. Καϊλή παρά το γεγονός ότι το κόμμα της συμμετέχει στη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και είχε εκφράσει την αντίθεσή του στο συλλαλητήριο.
Επιδίωξη του κ. Παπαδημούλη ήταν να αναπτύξει τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περνώντας το μήνυμα ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν έχει αξιόπιστους εκπροσώπους αλλά πολιτικά στελέχη που ξεχνούν πολύ εύκολα, όταν το κρίνουν σκόπιμο, τις επιλογές της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.
Στη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμμετέχουν οι δυο ευρωβουλευτές του Κινήματος Αλλαγής, οι δυο ευρωβουλευτές του Ποταμιού και όλοι μαζί βρίσκονται σε αναζήτηση της ανανεωμένης ελληνικής Κεντροαριστεράς. Παρ’ όλα αυτά η Σοσιαλιστική Ομάδα εμφανίζεται, μετά τη στροφή του 2015, να δίνει μεγαλύτερη σημασία στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει χάσει τους μισούς ευρωβουλευτές του και συμμετέχει στην ομάδα της Αριστεράς και στην κυβέρνηση Τσίπρα απ’ ότι στους εκπροσώπους της ελληνικής Κεντροαριστεράς.
Τρεις λόγοι
Οι Ευρωσοσιαλιστές στηρίζουν τη συνεννόησή τους με τον ΣΥΡΙΖΑ σε τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτον, όλοι τους ζουν με τον εφιάλτη της λεγόμενης πασοκοποίησης, δηλαδή της πτώσης σε εξαιρετικά χαμηλά εκλογικά ποσοστά. Εάν κρίνουμε από τη συρρίκνωση του Εργατικού Κόμματος της Ολλανδίας και του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές η πασοκοποίηση ορισμένων κεντροαριστερών κομμάτων της Ε.Ε. έχει αρχίσει να μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Δεύτερον, η Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι σε κατάσταση διαρκούς πολιτικού εμφυλίου και εκπρόσωποι της αριστερής πτέρυγας της Σοσιαλιστικής Ομάδας προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και με άλλα κόμματα της Αριστεράς και της Οικολογίας, για να ενισχύσουν τη θέση τους στη Σοσιαλιστική Ομάδα ή να προσπαθήσουν να απομονώσουν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και άλλες κεντροδεξιές δυνάμεις.
Αυτή η τακτική μπορεί να οδηγήσει στην αποσύνθεση της Σοσιαλιστικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι Ολλανδοί Εργατικοί και οι Γάλλοι Σοσιαλιστές πασοκοποιήθηκαν, οι Βρετανοί Εργατικοί, οι οποίοι έχουν αριστερές θέσεις, φτιάχνουν τις βαλίτσες τους στα πλαίσια του Brexit για να φύγουν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες είναι διχασμένοι σε ό,τι αφορά την κυβερνητική συνεργασία με τη Μέρκελ και τους Χριστιανοδημοκράτες και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας ετοιμάζεται να χάσει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου.
Τρίτον, η Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δίνει προτεραιότητα στη συνεννόηση με τον κ. Τσίπρα έναντι της ελληνικής Κεντροαριστεράς γιατί αυτός ελέγχει τις κυβερνητικές υπογραφές που ενδιαφέρουν τους Ευρωπαίους.
Το μεγάλο λάθος
Το πολιτικό λάθος του κ. Παπαδημούλη έχει σχέση με τη μέθοδο που χρησιμοποίησε διεκδικώντας το ευρωπαϊκό πλεονέκτημα έναντι της ελληνικής Κεντροαριστεράς και προσωπικά της κ. Καϊλή.
Εμφάνισε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης να ελέγχεται από ακροδεξιές και αντιδραστικές δυνάμεις, υποβάθμισε σκόπιμα τη λαϊκή συμμετοχή, παρέλειψε να αναφέρει τη συμμετοχή τού κυβερνητικού εταίρου και έπαιξε με τα νοήματα και τις φωτογραφίες για να ταυτίσει την Καϊλή με τους ακροδεξιούς και τους αντιδραστικούς. Θα λέγαμε ότι ο κ. Παπαδημούλης χρησιμοποίησε μια παλαιού τύπου κομμουνιστική μεθοδολογία προπαγανδιστικής κατασκευής εικονικής πραγματικότητας για να διεκδικήσει στενότερη συνεργασία με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Η μεθοδολογία του αναδεικνύει και τη βασική αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ του 4% που ελέγχει την κυβέρνηση και το κομματικό κράτος. Σε περιπτώσεις ανοιχτοί σε συνεργασίες, τουλάχιστον στα λόγια, στην πράξη και στη μέθοδο συχνά δογματικοί.
