Της Μαρίας Γραικού
Μια μικρή περιγραφή της καθημερινότητας των τελευταίων επτά μηνών και κάλεσμα των συναδέλφων για συμπαράσταση!
«Σύνδρομο κοπιωπίας της όρασης λόγω χρήσης υπολογιστή»: κοπιωπία/ασθενωπία της όρασης, πονοκεφάλους, ερεθισμένα και κόκκινα μάτια, αίσθηση καύσου και ξηροφθαλμία, θολή/διπλή όραση (διπλωπία)… τα παραπάνω συμπτώματα, περιγράφουν τα συμπτώματα απ’ την υπερβολική χρήση του υπολογιστή… προσθέστε την αγωνία, το θυμό, την ελπίδα που γεννιέται κι αμέσως μετά σβήνει, το παρελθόν μας να αντιπαλεύει με το παρόν και δίπλα τους το μέλλον που είναι αβέβαιο επαγγελματικά. Μια μικρή περιγραφή της καθημερινότητας των τελευταίων επτά μηνών…
Εικόνες: Πρόσωπα, δηλώσεις, nonpapers, συνεντεύξεις για την «αποκατάστασή μας», συλλαλητήρια, τραγούδια (ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυβερνά), πανό, σφιγμένα χείλη, λυγμοί που ξεφεύγουν, ΦΕΚ, νέο ΦΕΚ που αναιρεί το προηγούμενο, δάκρυα που τρέχουν σε ανύποπτο χρόνο και με ασήμαντες αφορμές, διευκρινιστικές, συνάδελφοι και «συνάδελφοι», καύσωνας, βροχές, κρύο, χιόνια, πικρά χαμόγελα και το «παράθυρο το ανοιχτό στη λιακάδα» που ονειρευόμαστε, όλο και σκοτεινιάζει…
Σήμερα το βράδυ θα ταξιδέψουμε με το πλοίο για την Αθήνα. Αύριο, στις 7 του Φλεβάρη η πρότυπη δίκη στο ΣτΕ για τη διαθεσιμότητά μας… Οι μικρές αποσκευές μας ξεχειλίζουν από αναρίθμητα αναπάντητα γιατί… οι ψυχές κομματιασμένες μιας και «τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει…» και το «παράθυρο το ανοιχτό στη λιακάδα» που ονειρευόμαστε όλο και μικραίνει…
Αυτά και πάρα πολλά άλλα που -πιστέψτε με- είναι πολύ δύσκολο να απαριθμηθούν και να ειπωθούν τελικά στις πραγματικές τους διαστάσεις (άλλωστε ο καθένας μας βιώνει το πένθος σε διαφορετική ένταση). Αυτό που ψάχνω, είναι η ελπίδα! Εκείνη την ελπίδα που χαρίζει το συν: ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, συμπαράσταση, συνεργασία, συνοδοιπόροι, σύμμαχοι, συνάνθρωποι, συγκέντρωση, συλλαλητήριο, συλλογικότητα, συζήτηση, συμβολή, συμμετοχή, συμπαράσταση, συγκίνηση!
Έτσι, για να ‘χουμε να λέμε «και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα, ήσυχα κι απλά».
«Κι όχι να πείτε που ‘κανα
και τίποτα σπουδαίο,
μόνο που πόνεσα μαζί σας
κι ονειρεύτηκα μαζί σας.
Μόνο που σε βρήκα και με βρήκες
και με βρήκες σύντροφε».
Φλεβάρης του 14, διανύοντας τον έβδομο μήνα της διαθεσιμότητας.
(Στο κείμενο αναφέρονται στίχοι του Γιάννη Ρίτσου).
* Η Μαρία Γραικού είναι εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα
