«Παράνομες» μετεγγραφές

«Στην Ελλάδα ζούμε»….. ήταν η απάντηση όταν ζήτησα να τηρηθεί το Π.Δ. 104/79 που ρυθμίζει τις μετεγγραφές μαθητών μεταξύ των σχολείων. Μια απάντηση που πληγώνει. Μια απάντηση που δείχνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν τα πράγματα και πως όλοι εμείς που ονειρευόμαστε ένα αύριο χωρίς παραθυράκια, χωρίς παρανομίες, χωρίς μέσο, άδικα ματαιοπονούμε. Κάθε χρόνο συναθροίσεις, συζητήσεις, υποσχέσεις… λόγια… λόγια. Κάθε χρόνο τα ίδια.

Ο νόμος είναι σαφής. Μετεγγραφές μαθητών από σχολείο σε άλλο σχολείο εγκρίνονται μόνο για τους παρακάτω λόγους: αλλαγή κατοικίας της οικογένειας ή φοίτηση σε άλλου τύπου σχολείο. Πέραν αυτών των λόγων, καμία μετεγγραφή δεν είναι νόμιμη.

 Ο νόμος αυτός όμως καταστρατηγείται απ’ όλους. Από γονείς που πιστεύουν ότι μπορούν -χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, παράνομα συμβόλαια, ανειλικρινείς υπεύθυνες δηλώσεις ακόμα και «βία»- να μετεγγράψουν το παιδί τους στο σχολείο που εκείνοι θεωρούν «καλύτερο». Από Διευθυντές Σχολείων, που σε βάρος άλλων σχολείων, δέχονται μαθητές για να μη μειώσουν ή και να αυξήσουν τα τμήματά τους και να διατηρήσουν έτσι τις οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών τους. Από τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που λειτουργούν ως «καλόβουλοι» μεσάζοντες για να εγκρίνουν όλες τις μετεγγραφές που τους ζητούνται, αν και σε κανένα σημείο του νόμου δεν τους δίνεται αυτή η δυνατότητα. Από την Περιφέρεια που, αν και γνωρίζει, απλά αδιαφορεί να δώσει λύση και μεταθέτει το πρόβλημα αλλού.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιες είναι οι επιπτώσεις όλων αυτών των παράνομων μετεγγραφών;

Δείτε λοιπόν:

1. Δημιουργούνται σχολεία 2 ταχυτήτων. Τα «καλά» και τα «κακά» σχολεία και όλοι οι υπεύθυνοι της παιδείας συντηρούν αυτή τη νοοτροπία παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν ισχύει.

2. Φθίνει ο πληθυσμός των περιφερειακών σχολείων που αντιμετωπίζουν πλέον ορατά τον κίνδυνο κατάργησης. Και όταν τα σχολεία αυτά κλείσουν, τότε θα τρέξουν όλοι να μας πουν ότι πλήττεται η παιδεία και ότι κάθε σχολείο που κλείνει, κλείνει μια πόρτα στον κόσμο και θα αρχίσουν συζητήσεις επί συζητήσεων και θα πολιτικολογούν και… και …

3. Νέα σχολικά συγκροτήματα, άρτια εξοπλισμένα, με εγκαταστάσεις διαμορφωμένες ειδικά για τη μαθητική διαδικασία, για τα οποία δαπανήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, λειτουργούν με ελάχιστους μαθητές και πολλές άδειες αίθουσες που περιμένουν μάταια να καλύψουν το μαθητικό δυναμικό που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν. Για ποιο λόγο λοιπόν χτίστηκαν αυτά τα σχολεία, αν όχι για να φοιτούν οι μαθητές των περιοχών αυτών;

4. Στα σχολεία του κέντρου στοιβάζονται οι μαθητές σε αίθουσες χωρίς ήλιο, χωρίς αέρα, χωρίς προδιαγραφές. Σκεφτείτε τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση σεισμού! Αναρωτιέμαι από πού θα ζητηθούν ευθύνες τότε!

5. Τέλος, το κράτος πληρώνει να μεταφέρονται μαθητές από τον τόπο της κατοικίας τους, στο σχολείο που έχουν μετεγγραφεί, ενώ θα μπορούσε να μην υπάρχει το έξοδο αυτό στον κρατικό προϋπολογισμό, αν καθένας μαθητής φοιτούσε στο σχολείο που ανήκει.

Ναι λοιπόν στην Ελλάδα ζούμε. Σε μια Ελλάδα που προσπαθεί χρόνια τώρα να βγει από το τέλμα. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό, όταν όλοι μας, όταν φτάνει η ώρα η δική μας, φερόμαστε όπως όλοι αυτοί που κατηγορούμε; Πότε θα αλλάξει η νοοτροπία πως ο νόμος ισχύει μόνο για τους άλλους και όχι για εμάς; Πότε θα καταλάβουμε πως για όλα όσα μας συμβαίνουν υπεύθυνοι είμαστε εμείς και μόνο εμείς;

Υπογράφω το παραπάνω κείμενο ως μια «στριμμένη», «κακιά», «απαράδεκτη» διευθύντρια σχολείου, που δεν αφήνει τα παιδιά του σχολείου της να μετεγγραφούν σε άλλα σχολεία, όπως λένε διάφοροι που δε γνωρίζουν ίσως!!!