Την παρακάτω επιστολή διαμαρτυρίας απευθύνει προς κάθε αρμόδιο, συμπολίτισσα κάτοικος της οδού Σικελιανού, της οποίας τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας μας:
«Είμαι μόνιμη κάτοικος της οδού Άγγελου Σικελιανού και θα ήθελα δημόσια να αναφέρω ένα καθημερινό πρόβλημα που δημιουργείται στην περιοχή που ζω.
Πριν αναφερθώ σε αυτό, ας μου επιτραπεί μια σύντομη αναδρομή στον χρόνο. Πριν από τρία (3) χρόνια ξεκίνησε η ανάπλαση της πλατείας Αγίου Γεωργίου. Ένα σημαντικό, αλλά και τεράστιο έργο για την ολοκλήρωση του οποίου όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, επιδείξαμε υπομονή, ανοχή, σεβασμό. Η ανάπλαση ολοκληρώθηκε και θεωρώ ότι όλοι προσβλέπαμε στη βελτίωση της καθημερινότητας μας και της ποιότητας ζωής μας, καθώς και στην αναβάθμιση της γειτονιάς.
Και πράγματι η πλατεία αποτελεί ένα στολίδι για τη γειτονιά και έναν χώρο χαλάρωσης και συνάθροισης για μικρούς και μεγάλους. Και είναι αληθινά ωραία εικόνα τα παιδάκια που παίζουν στην παιδική χαρά και οι παρέες των μεγάλων που απολαμβάνουν τη βόλτα τους. Όταν μπορούν να την απολαύσουν! Γιατί, δυστυχώς, δε μπορούν πάντα. Η πλατεία έγινε τόπος έλξης εφήβων οι οποίοι επί πέντε ώρες καθημερινά παίζουν ποδόσφαιρο με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπάλες εκσφενδονίζονται με δύναμη προς κάθε κατεύθυνση. Από αυτό το έντονο και ανεξέλεγκτο παιχνίδι κινδυνεύει να τραυματισθεί οποιοσδήποτε βρεθεί στον χώρο.
Εκτός από αυτόν τον κίνδυνο δεν υπάρχει και κανείς σεβασμός στις ώρες κοινής ησυχίας! Αρχίσαμε σιγά – σιγά να αλλάζουμε την καθημερινότητά μας, περιορίζοντας τη ζωή μας μέσα, καταργώντας τα μπαλκόνια και τις βεράντες, που έτυχε να διαθέτει το κάθε σπίτι από τη μεριά του δρόμου κι ελπίζοντας κάποτε να δοθεί κάποια λύση, μήπως και βελτιωθεί λίγο η κατάσταση. Κλείσαμε τις πόρτες μας και ανοίξαμε ανεμιστήρες και κλιματιστικά, γιατί κάποιοι ασυνείδητοι πλέον δε μας επιτρέπουν να χαρούμε τη δροσιά του εξωτερικού χώρου. Και δυστυχώς, η επόμενη κίνηση δε μπορεί να είναι να φύγουμε από τα σπίτια μας.
Τελικά, αναρωτιέμαι ποιοι έχουν δικαίωμα χρήσης της πλατείας; Μόνο οι έφηβοι οι οποίοι απλώνονται στο μεγαλύτερο μέρος της για να παίξουν μπάλα και όχι οι ηλικιωμένοι που κάθονται στο παγκάκι ούτε οι πεζοί που θέλουν να περπατήσουν στον πεζόδρομο; Η καθημερινότητα του κάθε απλού πολίτη δεν έχει σημασία; Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία δύο (2) χρόνια στη γύρω περιοχή μας έχει φέρει στα όρια της αγανάκτησης. Η κατάσταση, πλέον, στην πλατεία έχει γίνει αφόρητη.
Οι ισχυρισμοί πολλών « Εδώ η κοινωνία πασχίζει να ωθήσει τα παιδιά στο παιχνίδι, απομακρύνοντάς τα από τις αμέτρητες ώρες μπροστά από τον υπολογιστή, τώρα θα το απαγορεύσουμε;» ή «Οι παιδικές φωνές είναι πηγή ζωής και χαράς» μπορεί να αντικρουστεί με την παρ. 1 του άρθρου 2 της υπ’ αριθμ. 1023/2/37-ια’ απόφαση που περιέχει την Αστυνομική διάταξη υπ’ αριθμ. 3 του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας και τιτλοφορείται «Μέτρα για την τήρηση της κοινής ησυχίας» (δημοσιευμένη στο ΦΕΚ/Β15/12-1-1996): «Απαγορεύεται καθ’ όλες τις ώρες του 24ωρου: (α) το ποδόσφαιρο και άλλα παιχνίδια στους δρόμους, στις πλατείες και γενικά στους κοινόχρηστους χώρους που προκαλούν θόρυβο». Με απλά λόγια, το ποδόσφαιρο στις πλατείες απαγορεύεται ρητά.
Θα μπορούσε, επομένως, η Αστυνομία να περνάει, να κάνει στάσεις σε κάποια σημεία του δρόμου και συστάσεις ή ακόμα και κυρώσεις σε αυτούς που δε μπορούν να αντιληφθούν το αυτονόητο… Η πλατεία δεν είναι γήπεδο! Ώρες κοινής ησυχίας! Θα μπορούσαν, ίσως, να υπάρχουν κι άλλες λύσεις, αλλά, εν τέλει, όποια κι αν είναι η λύση δεν είναι κάτι που περνάει από τα χέρια του κάθε πολίτη να υλοποιηθεί.
Αφού δε λειτουργεί η προσωπική ευθύνη και υποχρέωση σε κάποιους και δεν μπορούν να αντιληφθούν πόσο ενοχλούν τους συνανθρώπους τους προς χάριν της προσωπικής τους απόλαυσης ή τρέλας, νομίζω έχει χρέος η πολιτεία να το κάνει.
Απευθύνομαι σε κάθε αρμόδιο και τον παρακαλώ θερμά να επιληφθεί της κατάστασης. Δημότες δεν είναι μόνον οι έφηβοι που έχουν μπερδέψει την έννοια της πλατείας με αυτήν του γηπέδου, δημότες είμαστε κι εμείς που ζούμε περίπου τριάντα (30) χρόνια στην περιοχή κι έχουμε δικαίωμα στο να απολαμβάνουμε την ησυχία μας σ’ αυτήν.
Ελπίζω να ευαισθητοποιηθούν οι υπεύθυνοι να απαντήσουν μέσω της εφημερίδας σας και να φροντίσουν να λυθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η περιοχή εδώ και αρκετούς μήνες».
Γ.Β.
