Στη συζήτηση που διεξήχθη στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή, με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για τα προβλήματα στη λειτουργία των ΚΕΠΑ (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας), συμμετείχε ο βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός.
Στην τοποθέτησή του ο κ. Α. Ξανθός τόνισε:
«Είναι γεγονός ότι είχαμε ένα Κοινωνικό Κράτος στη χώρα μας ατελές, στρεβλό, ανισότιμο και άδικο, που «κακοποιήθηκε» βάναυσα από την πελατειακή λογική του πολιτικού συστήματος, την κομματοκρατία και την ευνοιοκρατία. Παρ΄ ότι κανείς δεν υπερασπίζεται αυτές τις παθογένειες που χαρακτήριζαν για δεκαετίες το δημόσιο βίο, είναι επίσης αδιαμφισβήτητο ότι αυτό το Κοινωνικό Κράτος παρείχε μια στοιχειώδη ασφάλεια και φροντίδα στους πολίτες, η οποία σήμερα συρρικνώνεται δραματικά λόγω των μνημονιακών μέτρων, αφήνοντας τελείως ανοχύρωτες στην κρίση και τη φτώχεια τις πλέον αδύναμες και ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Δυστυχώς δεν πρόκειται για «παράπλευρη απώλεια» η αναπόφευκτη «παρενέργεια» ενός κατά τα άλλα «σωτήριου» δημοσιονομικού προγράμματος. Πρόκειται για ωμή βιοπολιτική, δηλαδή για σχεδιασμένη ανατροπή κάθε κανονικότητας και κάθε εγγυημένου δικαιώματος στη ζωή των ανθρώπων με στόχο την γενικευμένη ανασφάλεια, το φόβο και την υποταγή στο νεοφιλελεύθερο «μονόδρομο». Το μνημονιακό «πείραμα» της λιτότητας, των περικοπών, της κατεδάφισης της δημόσιας περίθαλψης και του Κοινωνικού Κράτους, της εργασιακής ζούγκλας και του περιορισμού της Δημοκρατίας, περιλαμβάνει και τη διάσταση του «κοινωνικού δαρβινισμού»: οι υγιείς, οι πλούσιοι και οι ικανοί θα επιβιώσουν, οι υπόλοιποι ας φροντίσουν μόνοι τους! Άλλωστε κοστίζουν ακριβά και δυσκολεύουν το «λογιστικό μαγείρεμα» της κυβέρνησης για το πρωτογενές πλεόνασμα.
Τα ΚΕΠΑ λοιπόν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα «οριζόντιας» και ισοπεδωτικής παρέμβασης που, στο όνομα του αναγκαίου εξορθολογισμού του συστήματος των κοινωνικών παροχών, και ενώ ήταν δεδομένες οι οργανωτικές και λειτουργικές δυσκολίες που θα προέκυπταν, άφησαν χωρίς εισόδημα για πολλούς μήνες χιλιάδες οικογένειες αδύναμων και ανήμπορων ανθρώπων. Και αυτό όταν είναι γνωστό ότι το 70% των ΑμεΑ ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας.
Στο Ρέθυμνο, το Σωματείο ΑμεΑ καταγγέλλει καθυστερήσεις ακόμα και 16 μηνών για να εξεταστούν οι δικαιούχοι, λόγω ελλείψεων σε ορισμένες βασικές ειδικότητες γιατρών όπως καρδιολόγοι, ψυχίατροι και νευρολόγοι. Την ίδια στιγμή η Υγειονομική Μονάδα του ΕΟΠΥΥ υπολειτουργεί ταλαιπωρώντας και επιβαρύνοντας οικονομικά τους ασφαλισμένους, έχοντας χάσει το 45% των γιατρών που υπηρετούσαν πριν λίγους μήνες και των οποίων έληξαν και δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις έργου.
Πέρα όμως από τις ελλείψεις γιατρών αλλά και διοικητικού προσωπικού λόγω της υποστελέχωσης των Υποκαταστημάτων του ΙΚΑ, υπάρχει και το μείζον θέμα του ίδιου του ΚΕΒΑ (Κανονισμού Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας) που έχει τη λογική της περικοπής των ποσοστών αναπηρίας με αντιεπιστημονικά και κυρίως αντικοινωνικά κριτήρια. Τα κριτήρια αυτά δεν παίρνουν καθόλου υπόψη τους τις κοινωνικές συνθήκες και τους όρους ζωής των ασθενών, το επάγγελμα, το οικογενειακό περιβάλλον κλπ. Δεν μπορεί για παράδειγμα μετά από πεταλεκτομή (λόγω κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου) ή μετά από ολική αρθοπλαστική του ισχίου να έχει το ίδιο χαμηλό ποσοστό αναπηρίας ο οικοδόμος ή ο αγρότης με ένα άλλο επάγγελμα χαμηλής σωματικής καταπόνησης.
Προτάσεις για τη βελτίωση της λειτουργίας των ΚΕΠΑ υπάρχουν πολλές και έχουν ήδη υποβληθεί από την ΕΣΑμεΑ και άλλους φορείς του αναπηρικού κινήματος. Η κυβέρνηση αν και αναγνωρίζει το πρόβλημα δεν δίνει ριζικές λύσεις . Οι 43 χρόνιες και μη αναστρέψιμες παθήσεις που δεν θα χρειάζονται επανάκριση, είναι ένα μικρό αλλά περιορισμένο βήμα, που όμως αποδεικνύει τη δυνατότητα άσκησης αποτελεσματικής πίεσης όταν υπάρχουν επίμονοι και μαχητικοί κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες. Και πάντως, σε καμιά περίπτωση αυτές οι βελτιώσεις δεν αναιρούν την τεράστια πολιτική ευθύνη των μνημονιακών κυβερνήσεων για τον «εγκλωβισμό» δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην ταλαιπωρία, την εξαθλίωση και την αναξιοπρέπεια.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ η αναπηρία δεν είναι ατομικό αλλά κοινωνικό πρόβλημα και για την άμβλυνση του απαιτούνται πολιτικές «κοινωνικής μεροληψίας» υπέρ των ΑμεΑ. Η άμεση ανακούφιση της κατάστασης των αναπήρων και η αποσυμφόρηση των ΚΕΠΑ πρέπει να αποτελέσει πολιτική προτεραιότητα, ειδικά στη σημερινή περίοδο της ραγδαίας φτωχοποίησης της κοινωνίας. Η κοινωνική ευαισθησία επίσης δεν είναι προσωπικό αλλά πολιτικό ζήτημα και ακριβώς γι’ αυτό η απάντηση είναι το καθολικό (και όχι το επιλεκτικό ή ελαστικοποιημένο ) κοινωνικό κράτος μέσω της αναδιανομής του πλούτου.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ και την αυριανή κυβέρνηση της Αριστεράς, η ανασυγκρότηση του Κοινωνικού Κράτους και η ισότιμη φροντίδα όλων των αδύναμων είναι ζήτημα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ζήτημα προστασίας της ανθρώπινης βιοποικιλότητας, είναι ζήτημα Πολιτισμού, Αξιοπρέπειας, Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας.»
