Αυτές οι «παραδόσεις» και τα «έθιμα» τηρήθηκαν δεόντως και εφέτος. Και αδέσποτες σφαίρες στα γιορτινά τραπέζια έπεσαν -προφανώς από επίσης «αδέσποτους» ιθαγενείς- και νεκρό στο σαϊτοπόλεμο στην Καλαμάτα είχαμε και θεαματικό ρουκετοπόλεμο στη Χίο μεταξύ δυο ενοριών που ερίζουν για την Αγιοσύνη τους, και πιωμένοι οδηγοί αμολήθηκαν στους δρόμους, γενικά δείχνουμε μια αξιοπρόσεκτη αφοσίωση στη «διάσωση» αυτών των «παραδόσεων».
Νομίζω πως ανάλογη τήρηση «παραδόσεων» έχουμε μόνο στην… υποσαχάρια Αφρική! Κι εκεί τηρούν και «διασώζουν» τις παραδόσεις τους, όπως η… κλειτοριδεκτομή, ο ακρωτηριασμός των Αλμπίνων, οι εξορκισμοί από αυτό-χρισμένους μάγους κλπ.
Δυστυχώς, παρά την άφιξη με κάθε επισημότητα του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα και την υποδοχή του με τιμές Αρχηγού Κράτους, οι Έλληνες δεν «φωτίστηκαν» και πολύ, αφού συνεχίζουν να φλερτάρουν με πρακτικές ιθαγενών Ζουλού και επαίρονται κι από πάνω, γιατί αντιστέκονται δήθεν στην παγκοσμιοποίηση με την τήρηση των εν λόγω παραδόσεων.
Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Ακρωτηριασμοί από τη χρήση «πυρομαχικών» που συμμετέχουν στην κατάνυξη των ημερών, νεκροί στην άσφαλτο από ανεξέλεγκτη κατανάλωση αλκοόλ, «ατυχή» περιστατικά σε γιορτινά τραπέζια, αφού δε νοείται κοκορέτσι και οβελίας χωρίς μερικές ριπές οπλοπολυβόλου, όπως δε νοείται πχ. αποκριάτικο καρναβάλι χωρίς μερικές δεκάδες συμμετέχοντες σε κωματώδη κατάσταση στα κατά τόπους Νοσοκομεία.
Είναι πλέον ανιαρό να επαναλαμβάνεται το έλλειμμα παιδείας και αγωγής ως δικαιολογία. Πόσο πια «παιδεία» χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος νοήμων άνθρωπος ότι δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τη ζωή τη δική του και τη ζωή των άλλων. Ανοησία είναι και συμπλεγματική συμπεριφορά. Μα κι αυτό θέμα «παιδείας» είναι θα ισχυριστεί κάποιος. Αλλά και πάλι σε μια μικρή χώρα που τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά είναι περισσότερα από τον πληθυσμό η αναντιστοιχία εκπαίδευσης και παιδείας είναι προφανής.
Άλλωστε και τα μέντιουμ κι οι χαρτορίχτρες και οι «θαυματοποιοί» έχουν θέση στην κοινωνία μας, γιατί να μην έχουν θέση οι πιστολέρο, οι «σαϊτομάχοι», οι «ρουκετοβόλοι» πιστοί και κάθε είδους «τιμητές» της παράδοσης;
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
