ΕΙΜΑΣΤΕ όλοι σύμφωνοι σε μια πολιτική που λέει
ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ των κρατικών και δημοσίων δαπανών.
ΕΙΜΑΣΤΕ όλοι σύμφωνοι στην κατεύθυνση του επιμερισμού
ΤΩΝ οικονομικών βαρών σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα.
ΝΑΙ στις μειώσεις των αποδοχών πολιτικών και αιρετών.
ΟΜΩΣ, στην προσπάθειά της η κυβέρνηση
ΝΑ μας πείσει ότι στοχεύει σε μια τέτοια πολιτική
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ πολλές φορές, στην καλύτερη περίπτωση ότι μας εμπαίζει
ΚΑΙ στην χειρότερη ότι κάτι άλλο μεθοδεύει
ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ο απόλυτος παραλογισμός όταν ας πούμε
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ για λόγους οικονομίας και περιορισμού
ΤΩΝ δαπανών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης
ΝΑ μειώσει τον αριθμό των έμμισθων αντιδημάρχων.
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ καλό κάτι τέτοιο στα αυτιά της κοινωνίας.
ΟΤΑΝ όμως διαπιστώνεις ότι εντέλλει τους δήμους
ΝΑ καταβάλλουν το σύνολο των αποδοχών στους άμισθους αιρετούς
ΕΑΝ πρόκειται για δημόσιους υπαλλήλους,
ΜΕ την προϋπόθεση ότι οι ΟΤΑ τους θα επιβαρύνονται οικονομικά,
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ότι πρόκειται για φιάσκο ή παιχνίδι εντυπωσιασμού
Ο «θεσμός» των άμισθων αντιδημάρχων.
ΓΙΑΤΙ αλήθεια να διορίσει ένας δήμαρχος ως αντιδήμαρχο
ΕΝΑΝ δημόσιο υπάλληλο που θα τον πληρώνει ο ίδιος;
Ή μήπως δεν είναι φιάσκο, δεν είναι παιχνίδι εντυπωσιασμού,
ΔΕΝ πρόκειται για κυβερνητική αστοχία
Η καθιέρωση του συστήματος αυτού από την κυβέρνηση
ΑΛΛΑ αποσκοπεί σε κάτι πολύ χειρότερο;
ΜΕ δεδομένη και την δραστική μείωση των μισθών των δημάρχων,
-ΑΣ μην ξεχνάμε και το επαγγελματικό ασυμβίβαστο που έχουν-
ΤΩΝ αντιδημάρχων και των προέδρων δημοτικών συμβουλίων
ΠΟΥ δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι,
ΜΗΠΩΣ τελικά στοχεύει στον αποκλεισμό από την ενασχόληση
ΜΕ τα κοινά των τοπικών κοινωνιών, ατόμων της μεσαίας οικονομικής τάξης,
ΔΙΝΟΝΤΑΣ αυτό το προνόμιο μόνο στην τάξη των πλουσίων;
ΘΕΛΟΥΜΕ να πιστεύουμε πως απλά έχουμε να κάνουμε
ΜΕ τον παραλογισμό του ελληνικού κράτους
ΚΑΙ όχι με την καθιέρωση ενός συστήματος
ΠΟΥ μας παραπέμπει και μας θυμίζει ολιγαρχικά καθεστώτα.
