Παραπλανητικά διλήμματα

Αναμφίβολα η λέξη πρόοδος είναι «πιασάρικη» λέξη. Ιδιαίτερα στον χώρο της πολιτικής έχει ένα ειδικό βάρος. Εκπέμπει ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Είναι συνώνυμο της ανάπτυξης και της προκοπής και αντίθετο της στασιμότητας. Το Σάββατο από το γήπεδο Γαλατσίου ο πρωθυπουργός μίλησε εκτεταμένα για τη «μεγάλη προοδευτική συμμαχία σε Ελλάδα και Ευρώπη», την οποία φυσικά προσπάθησε να πείσει ότι εκπροσωπεί ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησε, επίσης, κάνοντας αναφορές στο παρελθόν, να συνδέσει το κόμμα του με ιστορικές στιγμές όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ, το 1981. Παρουσίασε μάλιστα και κάποια πρόσωπα, όπως τον κ. Τζουμάκα, ως απόδειξη αυτών που προσπαθεί να μας πει!

Για την Ελλάδα ο κ. Τσίπρας έφτασε στο σημείο να τραβήξει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα «στις δυνάμεις της συντήρησης που ήθελαν να διχάζουν τον λαό και να κρατούν την Ελλάδα στο παρελθόν». Προσωπικά, χαρίζοντας και ένα καθρέφτη στον πρωθυπουργό, δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω! Είναι μεγάλη ανάγκη να αντιπαλέψουμε αυτές τις δυνάμεις που διχάζουν, σαν αυτές που μας χώρισαν σε δυο στρατόπεδα, το πατριωτικό και το γερμανοτσολιάδικο το 2015 ή που διαχειρίστηκαν την ευαισθησία του κόσμου για το «Μακεδονικό» ως ευκαιρία να ναρκοθετηθούν τα αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα. Είναι ανάγκη, επίσης, να αντισταθούμε στις δυνάμεις που θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα στο παρελθόν, βάζοντας εμπόδια στη διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για παράδειγμα, ή καταδικάζοντας, στο όνομα του «αρχαιολογικού ενδιαφέροντος», ολόκληρες περιοχές σε οικονομικό μαρασμό και γραφειοκρατική εξάρτηση. Σε αυτούς, τέλος, που προτείνουν ένα Μανόλο διάδοχο ενός Άκη.

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση ο κ. Τσίπρας είπε ότι «βρέθηκε αντιμέτωπη με τις δομικές της αδυναμίες οι οποίες έφεραν στο προσκήνιο την Ακροδεξιά και την απλουστευτική ρητορική της ξενοφοβίας και του μίσους». Προσωπικά θα συμφωνήσω ξανά, αλλά πάλι θα χρειαστεί να δώσω στον κ. Τσίπρα τον καθρέφτη, καθώς σχεδόν πέντε χρόνια που ασκεί την εξουσία ο ίδιος και το κόμμα του συνεργάστηκε αρμονικότατα με το ακροδεξιό κόμμα του κ. Καμμένου, απέφυγε να ολοκληρώσει τη δίκη των μελών της Χρυσής Αυγής που κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και έκλεισε τα μάτια στην παράλληλη αύξηση της διείσδυσης του ναζιστικού μορφώματος στην ελληνική κοινωνία. Η Ακροδεξιά έπιασε στασίδι στην Ελλάδα στις πλατείες της αγανάκτησης και στη συνέχεια με τη βοήθεια ανόητων και απλουστευτικών δηλώσεων του ίδιου και των βουλευτών του, όπως αυτές για τα ανύπαρκτα θαλάσσια σύνορα, ή τους μετανάστες που λιάζονται και εξαφανίζονται. Επίσης, γιατί η εικόνα των απελπισμένων προσφύγων και μεταναστών, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε άθλιους καταυλισμούς στη χώρα μας, σε καμία περίπτωση δε δικαιολογεί το ενάμιση δισεκατομμύρια ευρώ που η ΕΕ έχει διαθέσει στην Ελλάδα για την αντιμετώπισή του προσφυγικού. Ας εξηγήσει ο κ. Τσίπρας με ποιο τρόπο διαχειρίστηκε η κυβέρνησή του αυτά τα χρήματα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται ένα νέο όραμα, μια αλλαγή προτεραιοτήτων και επαναξιολόγηση αναγκών. Η ευρωπαϊκή αναγέννηση, το σχέδιο του προέδρου Μακρόν, αποτελεί μια ελπιδοφόρα και ρεαλιστική πρόταση. Ας δούμε ποιοι κομματικοί σχηματισμοί μπορούν να ακολουθήσουν και ποιοι μιλούν ακόμη για παραπλανητικά διλήμματα.