Δεν έχομεν το μονοπώλιον των χαρισμάτων, όμως κάτι μεγάλο υπάρχει στον ευλογημένο τούτον τόπον. Ούτε το καταχείμωνον ο ανοιξιάτικος καιρός δεν λείπει! Κι αν τύχει και βρεθείς στην εξοχή θα βρεις σπηλιάρι να απαγκιάσεις, γιατί σου το φθιάξεν ο παππούλης, εκεί στον κεντρικό δρόμο μεγάλωσεν την τρύπα του βράχου. Κι ενώ η πείνα σ’ έχει κυκλώσει για τα καλά η μυρωδιά από τα κατσικίσια και τ’ αρνίσια λουκάνικα που ετοίμασαν οι νεαροί εστιάτορες έντονα σε γαργαλίζουν. Και κείνο το μπρούσκο κρασί σε κάνει να κτυπάς τη γλώσσα, αλλά υπάρχει και το γλυκό που σου ανοίγει περισσότερον την όρεξη…
Στ’ αλήθεια δεν είσαι μόνον «κοιλιά» κι αφού καλά καλά διασχίσεις τα αξιοθέατα, καμαρώνεις την πρασινάδα στα πάρκα και στα χωράφια, αναζητάς τα Μουσεία που οι γιαγιάδες τα ‘χουν στολίσει με τη βελόνα τους σαν τους γλύπτες της Ακρόπολης και της Αγιάς Σοφιάς! Και οι Έλληνες του ασύλληπτου γούστου και της φαντασίας, δέστε τους στο αεροδρόμιο όπου ο ευγενικός νεαρός αποχαιρετά. Στο χέρι κρατά ένα κλαδί βασιλικού κι ένα καρύδι, ευχόμενος καλό ταξίδι και στην επιβάτρια ο ιππότης υποκλίνεται και δίνει το μυρωδάτο γαρύφαλλο, ύστερα κυματίζει ένα πανώριο μαντήλι που με τη βελόνα της η υπέργηρη ζωγράφισεν σαν άλλην καρυάτιδα. Και πριν επιβιβαστούν στο αεροπλάνο οι ευσεβείς επιβάτες μπαίνουν στο μικρό εκκλησάκι και ανάβουν το κεράκι τους. Χαμογελώντας στους συνεπιβάτες γιατρούς βροντοφωνούν, το επόμενον ιατρικό Συνέδριον πρέπει να γίνει στην χώρα του Ιπποκράτη!
Βράδια διηγούνται αυτά που είδαν κι άκουσαν στους δικούς και φίλους των νέων τους πατρίδων. Κι οι ακροατές, μ’ όλην την λαχτάρα εύχονται πριν πεθάνουν να αξιωθούν να πάνε στην αξέχαστη γη τους…
Ελάτε η αγκαλιά μας είναι μεγάλη και μας χωράει όλους. Είμαστε φιλόξενοι άνθρωποι για τους πάντες.
Καμωμένοι να σεβόμαστε και να αγαπώμεν. Θα σας καλωσορίσομεν, όχι μόνον με την αγάπη του τόπου, αλλά και με κείνα της καρδιάς! Οι Έλληνες είναι αξιοθαύμαστοι στο να υποδέχονται και να εκτιμούν βαθιά!
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σ’ όλους.
Αλεξάνδρα Πολυχρονάκη