Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθω ολίγον «εξωγήινος» στο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που ζω, αφού κάθε είδους πολιτική αντιπαράθεση, όχι μόνο δεν είναι γόνιμη, αλλά προφανέστατα εντελώς αποπροσανατολιστική από όλους.
Σε λίγες μέρες λοιπόν, μπαίνουμε στη νέα «τηλεοπτική» πραγματικότητα με δύο νέους και δύο παλαιούς πρωταγωνιστές και κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιδίδονται στους συνήθεις διαξιφισμούς με εντελώς σαθρή επιχειρηματολογία ένθεν και ένθεν.
Η κυβέρνηση επαίρεται ότι οι άδειες για πρώτη φορά δίνονται αξιοκρατικά (αυτή ξέρει), αλλά κυρίως πληρώνοντας οι καναλάρχες κάποιο αξιοσέβαστο τίμημα (εδώ έχει δίκιο), αρκεί βέβαια τα ποσά αυτά να μην τα πληρώσει εκ νέου το «πόπολο», αφού αυτό γίνεται τις περισσότερες φορές και είναι πολλοί οι τρόποι που μπορεί να γίνει αυτό.
Το επιχείρημα ωστόσο περί «ποιοτικής» αναβάθμισης, καλύτερα να μην το επικαλείται, γιατί θα εκτεθεί λίαν συντόμως, αφού όλοι «γνωριζόμαστε» στη χώρα και «παλιοί» και «νέοι» καναλάρχες! Μέσα σε όλα αυτά στο κυβερνητικό στρατόπεδο λανθάνει και ολίγον «ρεβανσισμός» από το κλείσιμο της ΕΡΤ, κάτι που έπρεπε να αποφύγει από πολλά στελέχη της.
Η αντιπολίτευση «οδύρεται» από την άλλη γιατί περιορίζεται λέει ο… «πλουραλισμός»! Το επιχείρημα είναι μάλλον τραγικό, αφού η πολυφωνία είναι ποιοτικό και όχι αποκλειστικά ποσοτικό μέγεθος, αφού όσες «φωνές» κι αν υπάρχουν, αν είναι ταυτόσημες δεν υπάρχει πλουραλισμός. Τα παραδείγματα του τηλεοπτικού «πλουραλισμού» στη χώρα βρίσκονται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας εκείνων που τα επικαλούνται (π.χ. δημοψήφισμα).
Κόπτεται η αντιπολίτευση και για την ανεργία που θα τροφοδοτήσει το κλείσιμο των σταθμών, μια που η ίδια ως κυβέρνηση δεν «άκουσε» ούτε «είδε» κάτι σχετικό με την ανεργία, ή λες και οι εργαζόμενοι στα κανάλια είχαν τρελαθεί στο «τάλιρο» από τους εργοδότες τους!
Είναι κατανοητό πως ο χώρος των ΜΜΕ, ως φορέας «τέταρτης» εξουσίας γοήτευε το κεφάλαιο και την εξουσία δημιουργώντας στενό εναγκαλισμό και σχέσεις αγάπης ή μίσους. Αλλά αποτελεί φενάκη για το μέσο πολίτη να προσδοκά κάποια εντυπωσιακή αλλαγή από το νέο τηλεοπτικό πεδίο. Θα «ανακυκλωθούν» πρόσωπα και καταστάσεις διαχέοντας τη γνώριμη «αισθητική» των «Σάκηδων» και «Μάκηδων», των «Κίτρινων» και «κατακίτρινων» και των «αντικειμενικών» ειδήσεων με βαθυστόχαστες κρίσεις των συνήθων «αναλυτών».
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν! Όσο ο πολίτης δεν έχει απαιτήσεις και γίνεται εύκολη βορά στα αδηφάγα και ενίοτε σαρκοφάγα μέσα, ας μείνει με την περιέργεια από ποιον θα «φαγωθεί» ο ίδιος. Ο υπόλοιπος καυγάς γίνεται για το «πάπλωμα» και μόνο.
Η κυβέρνηση ας χαρεί για τα 250 εκατομμύρια που τσέπωσε, αν τα τσεπώσει τελικά, για να τα δώσει στους… δανειστές και η αντιπολίτευση ας τονώσει το ηθικό των πρώην καναλαρχών με τη δέσμευση της ότι, όταν γίνει κυβέρνηση, θα τους «αποκαταστήσει»!
Εσύ, φίλε «τηλεθεατή», μην έχεις κανένα άγχος! Τα ίδια που έβλεπες, θα βλέπεις και τώρα! Η «ψυχαγωγία» και η «ενημέρωσή» σου θα είναι σύμφωνες με τον… «εθισμό» σου! Δε θα σου αλλάξουν τις «συνήθειές» σου μετά από όσα χρόνια. Ούτε τις «Ανατροπές» θα αναζητήσεις, ούτε τα «παράθυρα». Οι «τηλέ-τροφές» είναι ήδη έτοιμες, έστω κι αν τώρα τις «πλήρωσαν» οι παρασκευαστές τους!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
istor.tzanakis@gmail.com
