Κάθε γλώσσα έχει την ποικιλία της, ανάλογα με το πού εντοπίζεται. Οι γλωσσολόγοι, φυσικά, είναι οι πλέον αρμόδιοι να βεβαιώσουν το αληθές του λόγου. Εκτός των τοπικών διαφοροποιήσεων, κάθε γλώσσα, απανταχού της γης, υπόκειται παραπέρα και στην κλασική διάκριση εκείνης των μορφωμένων, της μεγάλης μάζας του κόσμου και των καταγωγίων. Έτσι κάθε γλώσσα υπάρχει σε πολυμορφία, μεγαλύτερη ή μικρότερη.
Και είναι απορίας άξιο, πώς έρχονται σήμερα αρχηγοί κρατών -Ζάεφ, Πενς, Μακρόν, άνθρωποι προφανώς διαβασμένοι- και λένε ότι μακεδονική γλώσσα είναι και πάντα ήταν αποκλειστικά αυτή των Σκοπίων, όταν δεν είναι δυνατό να μη γνωρίζουν πως ο Μ. Αλέξανδρος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε νοτίως των σημερινών Σκοπίων, στην ελληνική Μακεδονία, γαλουχήθηκε, σπούδασε και αγάπησε την ελληνική γλώσσα, την οποία και διέδωσε στα πέρατα της γης. Με δάσκαλο τον Ελληνομακεδόνα Αριστοτέλη, που εκτιμούσε περισσότερο και από τον πατέρα του, ο Μακεδόνας Αλέξανδρος μυήθηκε στην ελληνική γλώσσα των μορφωμένων και την ενσωμάτωσε στη ζωή και το πεπρωμένο του.
Εφόσον λοιπόν δεχτούμε ότι Μακεδονία διαχρονικά σημαίνει Μέγας Αλέξανδρος, θα πρέπει κατ’ ακολουθία επίσης να δεχτούμε πως η μακεδονική γλώσσα -τουλάχιστον εκείνη των μορφωμένων- ταυτίζεται με την ελληνική και εντοπίζεται νοτίως των σημερινών Σκοπίων, στο ελληνομακεδονικό έδαφος, όπου δηλαδή ο Μακεδόνας Αλέξανδρος γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Αν συνεπώς οι γείτονες Σκοπιανοί δήλωναν ότι με οποιοδήποτε τρόπο διασώζουν κάποια αρχαία μακεδονική διάλεκτο και αυτό αλήθευε, θα ήταν προς τιμή τους. Θέλοντας όμως να μονοπωλήσουν τη μακεδονική γλώσσα -δηλαδή και κείνη του Μ. Αλεξάνδρου- και συνακόλουθα και τη μακεδονική εθνότητα, ε, εκεί πια το ζήτημα αποβαίνει επιεικώς κωμικό.
*Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
