Από την αρχή του έτους 2021 έχουμε θρηνήσει πολλά θύματα επί της ασφάλτου. Συνάνθρωποί μας, δικοί μας άνθρωποι, έχασαν την ζωή τους, στους διάφορους δρόμους της χώρας μας. Έχουμε πρόσφατα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, αρχή του νέου έτους δυστυχώς θανατηφόρα.
Για τον περιορισμό αυτών των ατυχημάτων και των δυστυχημάτων πολλά λέγονται, είτε σε διάφορες ραδιοφωνικές εκπομπές, είτε σε τηλεοπτικές, είτε γράφονται πάρα πολλά στα διάφορα κυκλοφορούντα Μ.Μ.Ε, εφημερίδες περιοδικά κλπ., είτε για τους οδηγούς, είτε για την επικρατούσα κατάσταση στους άψυχους δρόμους.
Επίσης πραγματοποιούνται διάφορες σχετικές εκδηλώσεις ,στις οποίες ο κάθε ομιλητής εκφράζει τη γνώμη του, εκθέτει τις έμπειρες απόψεις του, ακούγονται εμπειρίες επιστημόνων, δασκάλων οδήγησης και οδηγών, αναφέρονται λόγια παθόντων, οι οποίοι έχουν βιώσει διάφορα περιστατικά.
Αντικείμενο συζητήσεων όλων αυτών είναι η οδική συμπεριφορά και αναπτύσσονται μελέτες δρόμων, συζητήσεις, διατριβές, γνώμες, παρακλήσεις, θεωρίες, προβλέψεις, αίτια και διάφορες άλλες προσωπικές ή ομαδικές συζητήσεις ,οι οποίες πραγματοποιούνται σε διάφορα κέντρα και οι οποίες είναι άξιες επαίνων και συγχαρητηρίων.
Οι ομιλίες αυτές και οι επισημάνσεις ,ως έκφραση λεκτικών απόψεων, παραμένουν στο θεωρητικό επίπεδο, χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα, δηλαδή στην αποφυγή των οικογενειακών, είτε ατομικών συμφορών.
Το πρακτικό αποτέλεσμα, όσον αφορά την ανακατασκευή δρόμων, περί αποφυγής θανατηφόρων αποτελεσμάτων, θα εξαχθεί από εκείνους, που έχουν τη βούληση, την ανθρωπιά, τα σκήπτρα, την εξουσία και το χρήμα κλπ. Αν αυτοί τα ακούν από το ένα αυτί, ως θεωρία και από το άλλο …δεν ακούν …για κάποιο λόγο και δίδουν υποσχέσεις μόνον …ακούγοντάς τα… όλα τα λεχθέντα θα παραμένουν «έπεα πτερόεντα», χωρίς αντώνυμη πρακτική συλλαβή.
Συμπερασματικά όλα αυτά, περί των λόγων, των εκδηλώσεων είναι αρκετά καλά εποικοδομητικά και πολύ ενδιαφέροντα, που ο κάθε ένας, με την καλή του καρδιά, θέληση, διάθεση και γνώμη, την ευαισθησία του, προτείνει, σε όποιο πόστο κι αν βρεθεί ή βρίσκεται και παρακαλεί τους οδηγούς όλων των ειδών των οχημάτων, αλλά είναι μόνο λόγια. Δεν μετατρέπονται σε πράξη αλλά παραμένουν πολύ ωραίες θεωρητικές ομιλίες.
Για να πραγματοποιηθεί η πρακτική εφαρμογή των σοβαρών και εύλογων αυτών λόγων, εκείνων, που αγωνίζονται, νοιάζονται, αγωνιούν και γεμίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο με στεναχώρια για κάθε τροχαίο ατύχημα ή δυστύχημα, θα πρέπει, πέραν της πολιτικής ωτακουστικής και μόνον αρμοδιότητας, ο οδηγός είτε δίκυκλου είτε τρίκυκλου είτε τετράτροχου, είναι απαραίτητο να εισακούσει και να εφαρμόσει πρακτικά, τα όσα θεωρητικά αναπτύσσονται με σύνεση, σωφροσύνη, φρόνηση, περίσκεψη, αλληλοσεβασμό και παιδεία σε όποιον δρόμο κι αν οδηγεί.
Κι όταν αναφερόμαστε στη λέξη παιδεία δεν εννοούμε να έχει τελειώσει σχολεία και πανεπιστήμια και διδακτορικά κλπ αλλά εννοούμε τη ψυχική και πνευματική καλλιέργειά του. Δηλαδή την όποια σχολική, κοινωνική, ανθρώπινη μόρφωση, οικογενειακή αγωγή, την αποκτηθείσα αγωγή οικογένειας και σχολείου, το σεβασμό, τη συμπεριφορά στο δρόμο ως οδηγός κατά κύριον λόγο προς τον εαυτόν του, προς τη ζωή, τους φίλους, τους συνανθρώπους του.
Και τις αρετές αυτές, γιατί περί αρετών πρόκειται ή αν θέλετε περί νοητών ικανοτήτων, είναι επιβεβλημένο να αποκτηθούν πρώτα από την οικογένεια και μετά από το σχολείο, το οποίο, κατά τη διδασκαλική μου εμπειρία, πρέπει να είναι υποχρεωμένο στο διδακτικό ημερήσιο πρόγραμμα να προβλέπει ωριαία διδασκαλία υποχρεωτικού πρακτικού μαθήματος οδικής κυκλοφορίας και συμπεριφοράς, ώστε να γίνει συνείδηση και κτήμα η οδική συμπεριφορά.
Αν κάθε οδηγός είτε νέος, είτε γέρος:
-Δεν διαθέτει τη σύνεση, αν δηλαδή δεν ενεργεί με σκέψη και σεβασμό, δεν κατέχεται από αυτοσυγκράτηση, αλλά προβαίνει σε ακραίες ενέργειες κατά την ώρα της οδήγησης.
-Δεν εφαρμόζει τους κανόνες της οδικής συμπεριφοράς ,τους οποίους πολλοί του δίδαξαν.
-Δεν σέβεται τον εαυτόν του, τον δρόμο στον οποίο οδηγεί και τους άλλους αλλά ενεργεί όντας, τάχατες, οδηγός χωρίς αυτοσυγκράτηση, χωρίς λογική σκέψη και σύνεση, ό,τι κι αν λέγεται, ό,τι εκδηλώσεις κι αν διοργανώνονται, ό,τι κι αν γράφεται και όποια αστυνομικά κλπ. μέτρα και αν παίρνονται ,είναι όλα αυτά: Έπεα… πταιρόεντα και πάντα δυστυχήματα στους δρόμους θα συμβαίνουν!! .
Δηλαδή τα λόγια, τα οποία με πολύ ενδιαφέρον, αγωνία, συμπαράσταση, συμμετοχή και ευαισθησία λέγονται, και ακούγονται, είτε στο σπίτι είτε στο σχολείο είτε σε διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες σχετικές με την οδική συμπεριφορά, αν εκ των προτέρων δεν είναι κτήμα του οδηγού, τότε είναι μόνον προς ακοή και τίποτα αποτελεσματικό έργο.
Γιατί ο άψυχος δρόμος δεν φταίει σε τίποτα. Φταίει ο έμψυχος άνθρωπος – οδηγός, που διαβαίνει ή οδηγεί επί του άψυχου δρόμου χωρίς πολιτισμική παιδεία και σύνεση αφού δεν εκτιμά μηδέ υπολογίζει την αξία της ζωής του.
Όλοι οι δρόμοι έχουν εμπόδια ,αρκεί να ξέρεις και να μπορείς εσύ να υπερβαίνεις
κι αν δεν διαθέτεις οδική συμπεριφορά….. ποτέ μη τους διαβαίνεις ..