Όλα τα έχουν ακούσει οι νέες και οι νέοι, μόνο αυτό απόμενε να χαρακτηριστούν και ως «προδότες», διότι αναζητούν την τύχη και το δικαίωμα στη ζωή τους εκτός της χώρας τους. Οι δηλώσεις του «προοδευτικού» Κ. Καζάκου προκαλούν προβληματισμό και δημιουργούν συνειρμούς με αντίστοιχες του όχι και τόσο «προοδευτικού» Άδωνι Γεωργιάδη, για τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονταν στο Αιγαίο «προδίδοντας» την πατρίδα τους.
Δικαίωμα στην άποψη έχουν όλοι προφανώς, αλλά όταν εκφέρονται απόψεις που αναφέρονται στον προσδιορισμό της ζωής άλλων θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να είμαστε αρκετά προσεκτικοί.
Ξεκινώντας από τα αυτονόητα, τα οποία προφανώς είναι πως κανείς άνθρωπος, όπου κι αν ζει δεν θα ήθελε να ξεριζωθεί από τον τόπο του! Ούτε οι Εσκιμώοι εγκαταλείπουν ευχάριστα τους πάγους που γεννήθηκαν, ούτε οι Βεδουίνοι την καυτή άμμο της ερήμου. Όμως η ζωή του καθενός είναι μία, και προφανώς την ορίζει όπως αυτός θέλει.
Ποια αλήθεια οικογένεια θέλει να χωριστεί από τα παιδιά της, αλλά και ποιος είναι εκείνος που θα «καταδικάσει» εκείνον, που απλά θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια και να δικαιωθεί για τους κόπους, τις προσπάθειες και την αφοσίωσή του στην πρόοδο και τη γνώση;
Οι «πατρίδες» δεν είναι μόνο για να γράφουμε ομοιοκατάληκτους στίχους αφοσίωσης, ούτε άσματα και παιάνες. Υπάρχουν για να τις σεβόμαστε και να μας σέβονται, να τις υπηρετούμε και να μας υπηρετούν. Οι σχέσεις είναι αμφίδρομες, αλλά πάνω και πέρα από αυτά, υπάρχουν ανθρώπινες ζωές και ο σεβασμός σ’ αυτές υπερτερεί έναντι οτιδήποτε άλλου.
Οι νέοι και οι νέες που δυστυχώς φεύγουν σήμερα κατά κύματα, πριν «προδώσουν» -κατά τον Κ. Καζάκο- την πατρίδα τους τούς πρόδωσε εκείνη διά των εκπροσώπων της. Τούς δίδαξε για χρόνια τις «αρχές» και τις «αξίες» της δημοκρατίας, της αξιοκρατίας, της ισονομίας, της ισότητας κι αντ’ αυτών αντιμετωπίζουν με την ολοκλήρωση της κατάρτισής τους τον ζόφο της ανεργίας, του νεποτισμού, της φαυλοκρατίας, της διαφθοράς.
Η πολιτεία που ανέλαβε το κόστος και την ευθύνη να τους εκπαιδεύσει τους στέλνει «πακέτο» σ’ Ανατολή και Δύση, αφού στην Ελλάδα ευδοκιμούν τύποι με άλλα «προσόντα». Αντί να τους κατηγορούμε για «προδοσία», προτιμότερο θα ήταν να τους ζητήσουμε ένα τεράστιο «ΣΥΓΓΝΩΜΗ» για την άθλια κοινωνία που τους παραδώσαμε, ώστε να τους εξωθούμε στην πλέον δυσάρεστη για όλους επιλογή της «μετανάστευσης», με μοναδικό κίνητρο, το «δικαίωμα στη ζωή»!
Όλοι θα θέλαμε αυτές τις στρατιές επιστημόνων να μεγαλουργούν στη χώρα μας και μαζί μ’ αυτούς και η ίδια, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους στερήσει το αυτονόητο, που η ίδια η χώρα ή για ν’ ακριβολογούμε το κράτος διά των ανίκανων -στην καλύτερη περίπτωση ή των δόλιων στη χειρότερη- τους στέρησε. Το δικαίωμα στη ΖΩΗ!
