Θυμάμαι μετά τη μεταπολίτευση, στα χρόνια που ήταν κυβέρνηση η Ν.Δ, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι γινόταν συνεχώς αναφορά από την αντιπολίτευση για τα χουντικά σταγονίδια που παρέμεναν ή έλεγχαν κυρίως στρατό και αστυνομία. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 μπήκε τέλος στα χουντικά σταγονίδια και όλοι οι δημοκράτες ηρέμησαν και ιδιαίτερα οι μετέπειτα εκλεγμένες δημοκρατικές κυβερνήσεις, που απερίσπαστες αφοσιώθηκαν για την προκοπή (;) του τόπου. Μια προκοπή που βιώνουμε σήμερα… βρίζοντας κατά παντός υπευθύνου για την κατάσταση που έχει περιέλθει η μεσαία τάξη και κάτω.
Με αφορμή τις καταγγελίες Πανούση, υπουργού επί συγκυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μου ήρθαν αυθόρμητα στο νου τα παλιά σταγονίδια, μόνο που από χουντικά μετασχηματίσθηκαν σε εξτρεμιστικά, μάλλον για το πάτσι, τα οποία φέρεται να έχουν δίαυλους επικοινωνίας με τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι ερωτώ εγώ ο αφελής. Ο κομματικός μηχανισμός είναι πλήρως απογαλακτισμένος από την κυβέρνηση;
Θα μου πει κάποιος ότι παρότι απεχώρησε μια συνιστώσα του, η ΛΑΕ, παραμένει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα συνιστωσών και ως εκ τούτου είναι φυσικό να υπάρχουν κομματικές δράσεις των συνιστωσών στο πνεύμα «δεν γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά» ή «δε συμφωνεί η αριστερά τι ποιεί η δεξιά».
Ο κυβερνητικός όμως ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιολογείται να μην γνωρίζει τις δράσεις ΟΛΩΝ των κομματικών συνιστωσών και πρωτευόντως ο πρωθυπουργός. Ένας πρωθυπουργός που μέχρι προχθές, μας είχε πείσει για τις ειλικρινείς προσπάθειες διαπραγμάτευσης και την αίσθηση ευθύνης του, όσον αφορά τους διακριτούς ρόλους του πρωθυπουργού και του προέδρου κόμματος.
Σήμερα καλείται να ξεκαθαρίσει τον ρόλο του, σαν πρόεδρος κόμματος, μετά τις καταγγελίες Πανούση.
Η Αριστερά μέσα σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον δεν νομιμοποιείται να δημιουργεί το δικό της παρακράτος σε αντιστοίχιση του παλαιού παρακράτους της δεξιάς.
Εάν επαληθευθούν, μέσω της δικαστικής οδού, οι καταγγελίες Πανούση, προβλέπω το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο πολιτικών κομμάτων να μετακομίζει στον ουρανό, σαν ουράνιο τόξο, κι εμείς να προσπαθούμε να ξαναχτίσουμε τη δεύτερη μεταπολιτευτική δημοκρατία, εν μέσω κρίσης.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας!
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι πολιτικός μηχανικός Ε.Μ.Π.
