Του Γ. ΑΠΤΕΡΑΙΟΥ
Η σωματική υγεία είναι το πολυτιμότερο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας.
Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν την αξία της σωματικής υγείας. Προς τούτο, λοιπόν, όπως βλέπουμε και σε αρχαιοελληνικά λογοτεχνικά κείμενα (Ξενοφών, «Απομνημονεύματα» και Πλάτων «Γοργίας» και «Πολιτεία», Αριστοτέλης, «Πολιτικά» π.χ.), αποδίδουν μεγάλη σημασία και στην εκγύμναση του σώματος, η οποία, με τη σειρά της, συντελεί τα μέγιστα στη διασφάλιση και προάσπιση της υγείας μας.
Καθημερινά, όμως, στις ημέρες μας, ακούμε – παρά την αισθητή βελτίωση των συνθηκών και την αύξηση του μ.ο. της ζωής μας σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια – για, πολλά και ενίοτε και δυσεπίλυτα, προβλήματα στην υγεία των ανθρώπων. Τα προβλήματα αυτά, όπως λένε οι ειδικοί (γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι κ.λπ.) και εύκολα μπορεί και ο καθένας μας να υποθέσει, οφείλονται, συχνά, στην πίεση και στο άγχος που υφίστανται και νιώθουν αντίστοιχα οι σύγχρονοι άνθρωποι, είτε στον εργασιακό τους χώρο από την έλλειψη συναδελφικότητας ή από τον όγκο της δουλειάς που πρέπει, όπως ορίζουν τα «αφεντικά», να «βγει» μέσα σε λίγο χρόνο είτε εκτός αυτού, όταν δεν έχουν δουλειά ή έχουν μα αμείβονται πενιχρά έναντι του κόπου τους, την ώρα που οι βιοτικές ανάγκες είναι τεράστιες και πολυδάπανες, ενώ ενδεικτικό παράδειγμα τούτου έχουμε όταν πληγεί η σωματική τους υγεία και τα έξοδα για την αποκατάστασή της είναι σημαντικά και οι ίδιοι δυσκολεύονται ή δεν μπορούν να τα καταβάλουν.
Επανειλημμένως, όμως, κοντά στα παραπάνω, όλοι μας ακούμε ή βλέπουμε ότι το σύστημα περίθαλψης στην χώρα μας και σε πολλά άλλα κράτη, παρά τις διάφορες πολιτικές εξαγγελίες ή προσπάθειες «εξυγίανσης», νοσεί από χρόνια και αυτό, με την «ελώδη» κατάσταση των δημόσιων φορέων υγείας από τη μια και με τις πολυέξοδες «υπηρεσίες» που παρέχει ο ιδιωτικός τομέας από την άλλη. Συνάμα, με μιαν ματιά στον ευρύ ή στενό περίγυρό μας, μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε όσα τυχόν έχετε κατά καιρούς αντιληφθεί και εσείς και διαδίδονται για «υγεία και περίθαλψη για λίγους» (με τα «φακελάκια» στους γιατρούς, με τα ακριβά και απλησίαστα φάρμακα π.χ.)…
Κάτι, όμως, με το ρίσκο να θεωρηθώ «αιθεροβάμων», θαρρώ ότι πρέπει να γίνει και γρήγορα, για ν’ αλλάξει προς το καλύτερο η παρούσα κατάσταση. Και ας ξεκινήσει, χωρίς άργητα, από τους πολιτικούς μας ταγούς, οι οποίοι, θαρρώ, έχουν χρέος έναντι των πολιτών όχι μόνο να θεσπίζουν νόμους αναβάθμισης της κοινωνικής περίθαλψης και προστασίας της δημόσιας υγείας, αλλά να φροντίζουν έμπρακτα – αφού γίνουν οι ίδιοι παράδειγμα για μίμηση – και για την εφαρμογή τους από όλο το κοινωνικό σύνολο ανεξαιρέτως…
Και κλείνοντας, θα σας μεταφέρω ένα απόσπασμα από τα «Απομνημονεύματα» του Ξενοφώντα (4ος αι. π.Χ.), σε μετάφραση Κώστα Βάρναλη. Εκεί, ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος των κλασικών χρόνων και δάσκαλος πολλών εξ ημών, Σωκράτης υπενθυμίζει πόσα μπορεί να προσφέρει στον εαυτό του και στην κοινωνία ο σωματικά εύρωστος και υγιής πολίτης: «Και όμως όλα τα αντίθετα συμβαίνουν εις εκείνους, που έχουν τα σώματά των εις καλήν κατάστασιν παρά εις εκείνους, που τα έχουν εις κακήν. Διότι και υγιαίνουν εκείνοι, που έχουν τα σώματά των εις καλήν κατάστασιν και είναι και δυνατοί και αφ’ ενός μεν πολλοί ένεκα τούτου και διασώζονται εντίμως από τους πολεμικούς αγώνας και διαφεύγουν όλους τους κινδύνους, αφ’ ετέρου δε πολλοί και τους φίλους βοηθούν και την πατρίδα ευεργετούν και εξ αιτίας αυτών των προσόντων των γίνονται άξιοι ευγνωμοσύνης και μεγάλην δόξαν αποκτούν και ευγενεστάτας τιμάς επιτυγχάνουν και την επίλοιπον ζωήν των ευχαριστότερα και εντιμότερα την περνούν και εις τα παιδιά των χρησιμώτερα μέσα αφήνουν διά τον βίον των».