Αγαπητέ/ή, αναγνώστη/στρια, θα μπορούσαμε ποτέ να ισχυριστούμε ότι ένα σύννεφο είναι ατελές ως προς το σχήμα του; Κι όμως συνέχεια αλλάζει μορφή χωρίς να χάνει την τελειότητά του. Θα το χαρακτηρίζαμε ατελές μόνο εάν προσδοκούσαμε από αυτό να έχει συγκεκριμένο σχήμα, χρώμα, μορφή. Η έννοια λοιπόν της τελειότητας έχει να κάνει με τις προσδοκίες μας για το πώς θα έπρεπε να είναι κάτι ή κάποιος…
Π.χ. Το «τέλειο» σώμα. Κάθε άνθρωπος έχει το τέλειο σώμα, είτε είναι λεπτός, είτε έχει κάποια κιλά παραπάνω. Ωστόσο, αν έχει προσδοκίες ως προς τη μορφή του σώματός του και το σωματικό του βάρος, τότε θεωρεί ότι όταν φτάσει τον στόχο του θα γίνει τέλειος. Αυτό ουσιαστικά είναι μια αλλαγή που ούτως ή άλλως υφίσταται μέσα στα πλαίσια της ζωής.
Αν θέλει, για παράδειγμα, να χάσει δέκα κιλά και πετύχει να χάσει πέντε, τότε βρίσκεται πιο κοντά στο στόχο του, χωρίς ωστόσο να παύει ποτέ να είναι ήδη τέλειος. Όλα είναι θέμα σκέψης, διότι αν υποθέσουμε ότι ο στόχος, δηλαδή η τελειότητα, επιτευχθεί, τότε θα έχουμε τελειώσει, φτάνοντας στο τέλος. Μετά τι; Για μένα η ζωή είναι μια συνεχής αλλαγή μέσα από στόχους που θέτουμε ώστε να πάμε εκεί που επιδιώκουμε. Και βέβαια, η αλλαγή δεν τελειώνει ποτέ. Ακόμα και ο σωματικός «θάνατος» είναι άλλη μια αλλαγή καταστάσεως, ένα πέρασμα στην άυλη πραγματικότητα, στα πλαίσια του αέναου κύκλου της Ζωής που Άρχει!
Προς τι λοιπόν όλη αυτή η φασαρία περί τελειότητας; είμαστε όλοι ήδη τέλειοι, με τις όποιες «ατέλειές του» ο καθένας μας…
Υ.: «Άσχετον Σχόλιον»: Ακόμα και ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ευλόγησε τον γάμο μεταξύ Άρρενος και Θήλεος, πραγματοποιώντας το πρώτο Του θαύμα στην Κανά, μετατρέποντας το νερό (ύδωρ- H2O) σε κρασί (οίνον…). Για να μην παρερμηνευθώ, ΔΙΚΑΙΩΜΑ του καθενός, από την στιγμή που είναι ενήλικος και εμπλέκεται με ενήλικο, να κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι του…
Μ.Ζ. Στεφανάκης
