Ποτέ πια…
Ο Αύγουστος κάθε χρόνο φέρνει τις δικές του μνήμες από το ιστορικό παρελθόν των λαών και ιδιαίτερα τις μνήμες που καταλογίζονται στα κατά των κρατών και των εθνών.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, εκτός από τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ σε βάρος των λαών και ιδιαίτερα των αμάχων και των Ισραηλιτών, έχει να μας θυμίσει και των συμμάχων τα εγκλήματα και ιδιαίτερα των ΗΠΑ.
Των ΗΠΑ, που με τις ατομικές βόμβες που χρησιμοποίησαν σε πόλεις της Ιαπωνίας, της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες αμάχων πολιτών και συντήρησαν για μια ζωή θανάτους απ’ τις επιπτώσεις και τις κακώσεις τις ψυχικές και σωματικές που, όπως όλοι ξέρετε, και ιδιαίτερα οι Γιαπωνέζοι, έκαναν δοκιμή ενός υπερόπλου, τιμωρώντας έναν αντίπαλο ως υπόμνηση σε άλλους υποτιθέμενους αντιπάλους στο μέλλον.
Και, εκτός βέβαια, από τα εγκλήματα πολέμου της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, οι ΗΠΑ επίσης, έκαναν το έγκλημα πολέμου με τον ανελέητο βομβαρδισμό της Δρέσδης, όπου 200.000 πολίτες άμαχοι πλήρωσαν με τη ζωή τους και μια ιστορική πόλη με μνημεία ιστορικά καταστράφηκε.
Ο πόλεμος, έτσι κι αλλιώς, αν δεν είναι απελευθερωτικός ή για άμυνα της πατρίδας από επίδοξους κατακτητές, είναι ένα έγκλημα και μάλιστα ασυγχώρητο, που καταγράφει η ιστορία ως έγκλημα χωρών χωρίς καμιά ανοχή ηθική, κατά την ταπεινή μου γνώμη και τη γνώμη των ειρηνιστών του κόσμου. Οι ΗΠΑ λοιπόν, η δημοκρατική χώρα και φιλελεύθερη, δεν είναι καθόλου αθώα εγκλημάτων πολέμου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ιστορική ευθύνη που πρέπει να μην ξεχνάμε στο όνομα όποιας… συμμαχίας. Θυμηθείτε λοιπόν σήμερα των Ιαπώνων τη σκληρή αντιπαράθεση από τις ΗΠΑ με την ευχή ποτέ πια…
Φέτος η Ιαπωνία γυρίζει στην ατομική ενέργεια! Η ιστορία δεν έγινε μάθημα.
