Πεσιμιστικά τινά…
Ο υπογράφων παρά την μύχια επιθυμία του ως εκ της ηλικίας του είναι αδύνατο να προλάβει την απαγκίστρωση της Ελλάδας από τα μνημόνια και την οικονομική δυσκολία.
Γιατί και η εγχώρια κρίση και η Παγκόσμια έχουν ακόμα να μας ταλαιπωρούν καιρό.
Και γιατί η όποια αριστερά με εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά δεν είναι δυνατό να σοσιαλίσει την κοινωνία σ’ αυτές τις συνθήκες όσο και αν το επιθυμεί.
Αυτή η εκδοχή δεν αποκλείει τους αγωνιστικούς και ταξικούς αγώνες αλλά για τη μεταβολή της κοινωνίας χρειάζεται κάτι περισσότερο και ευρύτερο που προς το παρόν δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Αυτό πρέπει να έχει κατά νουν κάθε αριστερός ή αριστερίζων πολίτης είτε ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, είτε ανήκει στην αριστερή αντιπολίτευση κομμουνιστική ή πρώην του ΣΥΡΙΖΑ μέλος.
Μπορεί να σας φαίνεται αυτή η άποψη πεσιμιστική ή και ανερμάτιστη για όποιον αναπροσδιορίζεται αριστερός, σοσιαλιστής ή κομμουνιστής.
Προσωπικά την θεωρώ ρεαλιστική και ίσως αυτός ο ρεαλισμός είναι που οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο που δεν διαφέρει και πολύ από το παλιότερο.
Δεν λέω πως αποκλείω κάποιες διαφοροποιήσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας προς αυτά που διεκδικεί ο κ. Τσίπρας αλλά…
Αλλά αυτές οι διαφοροποιήσεις που δεν διαφαίνονται προς το παρόν δεν θα αλλάξουν στο ελάχιστο ούτε την καθεστωτική άποψη γενικά ούτε τη ζωή εκτός εάν…
Εκτός εάν η οικονομική κρίση εθνικώς και διεθνώς γίνει παρελθόν.
Και βέβαια εκτός εάν δεν συνεχίσουν οι «μεγάλες δυνάμεις» του πλανήτη γη να ονειρεύονται την παγκόσμια ηγεμονία χωρίς σοβαρούς αντιπάλους.
Η ιστορία αιώνων και αιώνων δεν δείχνει ουσιαστικές αλλαγές, παρά μόνο κατόπιν επαναστάσεων που άλλαξαν το προηγούμενο κοινωνικό σύστημα που δεν διαφαίνεται σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα.
