Της βίας η έξαρση
Το μακελειό από τους φανατικούς Τζιχαντιστές που έγινε στη Γαλλία εναντίον της έδρας του περιοδικού, που ευθύνεται για γελοιογραφίες που αγγίζουν θρησκευτικούς ηγέτες και για τους πιστούς πρόσωπα που δεν επιτρέπεται να θίγονται και πολύ περισσότερο να σατιρίζονται.
Στη διαδρομή της ιστορίας οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι και οι εκκλησίες οι χριστιανικές προέβησαν σε μεγάλες διώξεις αλλοθρήσκων και επιστημόνων και φιλοσόφων, που ανατριχιάζει κανείς όταν τις μαθαίνει.
Και βέβαια υπήρξαν και μεταξύ πιστών χριστιανών και μουσουλμάνων συγκρούσεις με αιματηρές συνέπειες και βαρβαρότητες.
Στα χρόνια που πέρασαν η αντιπαλότητα περιορίστηκε σε κηρύγματα σκοπιμότητας, που γίνονταν για να διατηρείται η ενότητα και η συνάφεια των ομοθρήσκων.
Και εκεί που είχε κοπάσει μεταξύ αντιπάλων θρησκευτικών εκκλησιών η αιματηρή σύγκρουση και το μίσος, βλέπουμε να ξαναγεννιέται από ορισμένους φανατικούς.
Οι πόλεμοι δυστυχώς συνεχίζονται στον πλανήτη μας και από συγκρούσεις μεμονωμένων κρατών πήραν παγκόσμια έκταση και με σημασίες παγκόσμιας εμβέλειας του μισού κόσμου εναντίον του άλλου μισού.
Ο πρώτος και ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι η μορφή πολέμων που επικράτησε με εκατομμύρια νεκρούς και σακάτηδες. Η ανακάλυψη και η χρήση της ατομικής βόμβας στην Ιαπωνία και οι βομβαρδισμοί με κλασικές βόμβες εναντίον αθώων πολιτών και αμάχων, επίσης προκειμένου να κάμψουν το ηθικό των αντιπάλων, δεν διαφέρουν από την εγκληματική βαρβαρότητα.
Ας είναι, όλοι οι λαοί της Ευρώπης, της Αμερικής και πολλοί άλλοι καταδικάζουν την τρομοκρατία των Τζιχαντιστών και όποιων άλλων, που εμπνεόμενοι από ακραίες ιδέες και τη βία ως μέσο επικράτησής τους χωρίς τη νομιμοποίηση των επαναστάσεών τους από τη λαϊκή θέληση.
Ας είναι, γενικά οι πολίτες στις Δημοκρατίες απεχθάνονται τη βία και την τρομοκρατία μειοψηφιών θρησκευτικών ή πολιτικών και την καταδικάζουν.
Έτσι παρά την αμφιλεγόμενη επιθετική σάτιρα εναντίον συμβόλων της ιστορικής διαδρομής θρησκειών, που η κοινή γνώμη διεθνώς δεν εγκρίνει, υπάρχει και η ιδεολογική και φιλοσοφική άποψη της ελευθερίας της έκφρασης των πολιτών και του τύπου, που βρίσκει τη σάτιρα που το συγκεκριμένο γαλλικό περιοδικό ασκεί ως δικαίωμα.
Αυτή η άποψη και η κατά καιρούς έκφρασή της δημιούργησε εχθρότητα και δικαιολογία στη βίαιη αντιμετώπισή της, που έφθασε ως την αιματηρή δολοφονία στο Παρίσι και τις αντιδράσεις σε παγκόσμια έκταση. Ο καθένας προσωπικά έχει τις ενστάσεις του ή τις θετικές απόψεις του.