Στην κάλπη λοιπόν
Και αρχίζει επιτέλους η εβδομάδα όπου θα κουβεντιάσει ο καθένας «με το μαξιλάρι του», όπως έλεγε και ο αείμνηστος Χαρίλαος…
Και κουβεντιάζοντας θα ζυγιάσει τα κατά και τα υπέρ όσων του ζητούν την ψήφο του. Ίσως βέβαια και να επηρεαστεί από ό,τι η οικονομική κρίση και οι διαχειριστές της έχουν σε βάρος του πράξει.
Ακόμα μπορεί κάποιοι να έχουν δεσμούς με κόμματα και πολιτικές παρατάξεις ιδεολογικούς ή συμφεροντολογικούς δεσμούς που θα βαρύνουν στην επιλογή τους.
Θα υπάρξουν και αυτοί που φοβούνται την αλλαγή της πολιτικής και της παράταξης που κυβερνά, γιατί δεν έχουν πειστεί για την αξιοπιστία αυτών που υπόσχονται την αλλαγή. Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί που δεν εμπιστεύονται αυτούς που κινούνται στα πλαίσια του υπάρχοντος κοινωνικού και πολιτικού συστήματος και ψηφίζουν αντισυστημικά ή και απέχουν από την κάλπη για λόγους ιδεολογικούς, όπως υποστηρίζουν.
Ας είναι, ευτυχώς στη χώρα μας πια είναι παρελθόν η βία, η νοθεία και τ’ άλλα φαινόμενα που παραβίαζαν την ελευθερία των πολιτών ή και την εκβίαζαν…
Όχι πως οι ψηφοφόροι είναι απόλυτα ανεπηρέαστοι και ελεύθεροι, αλλά όλα τα παρατράγουδα είναι στα πλαίσια της καλής μας αστικής Δημοκρατίας και των καλών μας πολιτικών, έτσι όπως λειτουργούν και εκμεταλλεύονται της εξουσίας τα «αγαθά»!
Η οικογενειοκρατία συνεχίζει να κυριαρχεί στην πολιτική και η ταξικότητα ως κριτήριο εκτίμησης του πολίτη. Και όσο και αν λέμε ότι είμαστε ελεύθεροι και όσο και αν μας λένε ότι είμαστε ελεύθεροι και ωραίοι Ευρωπαίοι πολίτες, κάπου μπάζει αυτή η πολιτική φιλοσοφία περί ελευθερίας. Σε σχέση βέβαια με το παρελθόν είμαστε ελεύθεροι και ωραίοι, μόνο που οι μισοί και παραπάνω πεινάνε και δεν έχουν δουλειά. Στην κάλπη λοιπόν…