Χωρίς αποφάσεις
Δεν υπήρξε αποτέλεσμα στην πρώτη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους μας στο Eurogroup. Προς το παρόν η Γερμανική άρνηση δεν φαίνεται να έχει καμφθεί.
Ζητούν την «εφαρμογή των συμφωνηθέντων». Η ελληνική κυβέρνηση πάει με την εμμονή της, για χρόνο και φυσικά το πρόγραμμά της, που επιμένει στην σταδιακή εφαρμογή του. Η αναμονή δημιουργεί και λαϊκές συγκεντρώσεις συμπαράστασης των πολιτών στην κυβέρνηση. Αναμοχλεύεται από μέρος των Ελλήνων και το ζήτημα των αποζημιώσεων της Γερμανίας, για τα εγκλήματα των Ναζί, τ’ αναγκαστικά δάνεια που πήραν από την καθημαγμένη Ελλάδα.
Οι Γερμανοί απαντούν ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, κάνουν πως αγνοούν και την ιστορία και τις αναγνωρίσεις των προβλημάτων αποζημίωσης, που παλαιότερα η χώρα τους έχει αναγνωρίσει.
Η κυρία Μέρκελ ως ευρωκυρίαρχη κάνει χρήση της δύναμης, της πολιτικής και οικονομικής της χώρας της στην Ευρώπη συνεπικουρούμενη από προσωπικότητες της χώρας της, που ηγούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελλάδα, με μια αριστερή κυβέρνηση που έχει νωπή εντολή από ένα μεγάλο μέρος του λαού, προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις έχοντας συμπαράσταση από πολύ περισσότερους πολίτες από όσους την ψήφισαν.
Και όσο πάει και μεγαλώνει και το διεθνές κύρος της κυβέρνησης και της χώρας, καθώς και το εύρος των χωρών, που είναι πρόθυμες και οικονομικά να βοηθήσουν στη δύσκολη περίοδο που περνάει.
Δεν φαίνεται με αυτή τη συνάντηση των εκπροσώπων της κυβέρνησης με παράγοντες της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υπάρξει τελική συμφωνία.
Στην επόμενη συνάντηση και στις όποιες συζητήσεις ακολουθήσουν θα φανεί αν η χώρα και η κυβέρνηση κερδίσουν χρόνο και χρήμα, για ν’ ανακάμψουν από τα προβλήματα και τις άμεσες οικονομικές ανάγκες που υπάρχουν.
Τελικά η τελική απόφαση για την υπάρχουσα ή μια νέα συμφωνία, αναβλήθηκε για την προσεχή Δευτέρα.
Οι διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης στην Ελλάδα και το εξωτερικό συνεχίστηκαν και εκδηλώνεται μια διεθνής συμπάθεια για την Ελλάδα ακόμα και στη Γερμανία.
Τελικά όμως θα δούμε τη Δευτέρα, ίσως μια τελική συμφωνία, που θα διευκολύνει την κυβέρνηση να πει «ναι».
Και κυρίως τ’ αντιλαϊκά μέτρα της περικοπής μισθών, συντάξεων και λοιπών που προέβλεπε το Μνημόνιο σε βάρος των λαϊκών τάξεων, είναι αυτά που η κυβέρνηση δεν κάνει αποδεκτά.