Μια υπόμνηση απλά
Δεν μπορώ να μπω στο πνεύμα των Συμμάχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Η.Π.Α., καθώς και στο Δ.Ν.Τ., το ΝΑΤΟ και τις λοιπές διασυνδέσεις μας με τη Δύση.
Δηλαδή οι φίλοι μας αυτοί είναι αποφασισμένοι να επιμείνουν στις θέσεις εκείνες, που αντιτίθενται στην πολιτική της κυβέρνησης της Ελλάδος και έχουν σχέση κυρίως με τα εργατικά, τα ασφαλιστικά και τα κοινωνικά θέματα.
Οι φίλοι μας προς το παρόν δηλώνουν ότι θέλουν μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, σε επίπεδα που θυμίζουν κατοχή σε μας τους παλαιότερους και των ανέργων στη διαιώνιση του δράματος που βιώνουν.
Οι δικοί μας δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία για τις «κόκκινες» γραμμές, που έχουν θέσει ως όρια της υποχώρησής τους, για να επέλθει η περιβόητη συμφωνία και στη συνέχεια τα προβλεπόμενα εκ μέρους των εταίρων μας εμβάσματα.
Οι εταίροι μας εν χορώ και ένας- ένας επιμένουν. Μείωση μισθών και συντάξεων και ό,τι άλλο τους καίει, ως κοινωνική παραχώρηση στους αδυνάτους…
Για όσους δεν θυμούνται ή δεν θέλουν να θυμούνται, πάνε πολλά χρόνια από την εποχή που οι «εφτά αδελφούλες» συσκέπτονται κατά περιόδους για την τύχη του κόσμου.
Από τότε λοιπόν ήταν υπέρ της μείωσης των μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων και υπέρ της νόμιμης και συμφέρουσας ανεργίας, ως το ποσοστό του 25% των εργαζομένων.
Αυτές τις προϋποθέσεις έθεσαν για το μέλλον των κρατών που επηρέαζαν.
Τότε όμως, υπήρχε εργατικό κίνημα αναπτυγμένο, κίνημα των αδέσμευτων επίσης ισχυρό, καθώς και η κραταιά Σοβιετική Ένωση και η Κίνα του Μάο.
Και βέβαια οι αντιδράσεις μέσα στις χώρες που επικρατούσαν οι περίφημες «εφτά αδελφούλες».
Οπότε υπό την αντίδραση τη σθεναρά του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών δυνάμεων στις χώρες τους, πρόβλεψαν ότι δεν ήταν δυνατό να επιβάλουν αυτές τις απόψεις και τις άφησαν κατεψυγμένες, ώσπου με την αλλαγή του διεθνούς στάτους κβο και την ήττα της Σοβιετικής Ένωσης και των κινημάτων και την ισχύ των Δυτικών δυνάμεων, επανέφεραν την παλιά τους επιθυμία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους λοιπούς…