Τέλος πάντων…
Ακόμα βρισκόμαστε στην αναμονή μιας πιθανής «σύγκλισης απόψεως» της Ελληνικής κυβέρνησης με τους «Εταίρους».
Το κλίμα της Διεθνούς των καπιταλιστών με την παρεμβολή του Προέδρου των ΗΠΑ στο πράσινο και όμορφο τοπίο της Σαξονίας και φαίνεται πως επέδρασε και στο κλίμα το ψυχολογικό για μια επανασυζήτηση του «Ελληνικού προβλήματος».
Του Ελληνικού προβλήματος που δεν είναι χωρίς προβλήματα και για την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική ως έναυσμα ίσως ανεπιθύμητων εξελίξεων, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική των ισχυρών.
Εκλέγεται αν είναι έτσι και ως ποιο βαθμό δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει.
Βιάζεται η κυβέρνηση, βιάζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, βιάζεται και η πρώην κυβερνώσα παράταξη, η οποία θεωρεί ότι θα δικαιωθεί από την αδιέξοδη διαπραγμάτευση.
Βέβαια ο καθένας ανησυχεί και η κυβέρνηση περισσότερο για την περίπτωση της επιμονής των εταίρων στα θέματα που ακριβώς θίγουν τον απλό κοσμάκη, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον συνταξιούχο και κυρίως τους νέους μας.
Τους νέους μας που βλέπουν όχι μόνο το τέρας της ανεργίας αλλά και της υποτίμησης της εργατικής δύναμης των όσων εξ αυτών ευνοήσει η μοίρα να βρουν μια δουλίτσα, καθότι αυτή η δουλίτσα θα αμείβεται με ψίχουλα που η εργασία και οι ξένοι φίλοι μας επιδιώκουν.
Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται σε δύσκολη θέση και η κυβέρνησή του επίσης, αλλά κυρίως βρίσκονται σε δεινή θέση οι αιώνιοι του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου δυστυχώς εκμεταλλευόμενοι.
Οι διαφεντευτές του καπιταλιστικού δυτικού συνασπισμού δεν διέπονται ως γνωστών ούτε από φιλεργατικά και φιλολαϊκά συναισθήματα, ούτε από τη διάθεση να βελτιώσουν του κοσμάκη τη μοίρα.
Υπάρχει ένα σύστημα κοινωνικό και πολιτικό που κυριαρχεί πλέον στον πλανήτη και κάνει ό,τι θέλει ή νομίζει ότι κάνει ό,τι θέλει, αλλά…
Αλλά, αλλά φίλοι μου δεν αργεί ένας σπινθήρας κοινωνός να τους διαψεύσει ή να τους αφυπνίσει ή τέλος πάντων….
