Αν ήμουν ένας αητός θα άνοιγα τα φτερά μου
στου Ψηλορείτη τις κορφές να ‘χτιζα τη φωλιά μου.
Στον λογισμό μου θα ‘βλεπα πολλά εις την πορεία
και ένα κομμάτι από αυτά η κορυφή του Δία.
Να ‘χω τη δύναμη να δω ένα χρυσό μητάτο
που είναι χώρος ιδεών του Κώστα του Λεράτο.
Και να σκεπάσω με φτερά τα έμορφα μνημεία
να ζω και να αισθάνομαι της Κρήτης μεγαλεία.
Να κατεβώ στα χαμηλά στη Νίδα στο Λαγκάκι
που ο Λεράτος κάθισε σε ένα χαρακάκι.
Και τον Αγά περίμενε σαν άρχοντα στην Κρήτη
που ανεβαίνει με στρατό στον γεροψηλορείτη.
Εδά μωρέ Δερβίση Αγά θα ξεμολογηθούμε
ήρθε η ώρα και ο καιρός απού θα χωριστούμε.
Έμαθα εγώ Δερβίση Αγά πως δεν σε πιάνει μπάλα
και ήθελα να σου παίξω μια εις την ζερβή κουτάλα.
Αυτά που λέεις Κωσταντή λόγια ‘ναι των ανθρώπων
ποιο άντρα μπάλα δεν περνά σε τούτο να τον τόπο.
Μανόλης Εμμ. Πίτερης