Το ποδήλατο αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένο μέσο, ως εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης στο Ρέθυμνο. Ποδηλάτες που είτε από παιδιά αγάπησαν το πρώτο τους ποδήλατο και έκτοτε, μεγαλώνοντας δεν αποχωρίστηκαν αυτό το μέσον, άλλοι που συνειδητοποίησαν πως αφήνοντας το αυτοκίνητο στο σπίτι δίνουν ανάσα ζωής στην πόλη και άλλοι που λόγω του κυκλοφοριακού προβλήματος που αντιμετωπίζει η πόλη, την έλλειψη χώρων πάρκινγκ και την ταλαιπωρία στο κέντρο του Ρεθύμνου, επιλέγουν το ποδήλατο για γρήγορη μετακίνηση. Φυσικά είναι και η κατηγορία εκείνη των πολιτών που η αύξηση της τιμής της βενζίνης σε συνάρτηση με την οικονομική κρίση, τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τις μετακινήσεις με το Ι.Χ. τους τουλάχιστον για τις κοντινές αποστάσεις όπως αυτές μέσα στην πόλη και εναλλακτικά επέλεξαν το ποδήλατο. Και τέλος υπάρχουν οι ποδηλάτες, άνδρες και γυναίκες, που ανεξάρτητα από την οικονομική κρίση ή από το κυκλοφοριακό κομφούζιο που θέλουν ν’ αποφύγουν, λατρεύουν να κινούνται μ’ αυτό το μέσον, διότι το ποδήλατο τους προσφέρει τη χαρά της άθλησης και κατ’ επέκταση της καλής φυσικής κατάστασης.
Εξ άλλου, το Ρέθυμνο πια, έχει την υποδομή για να «φιλοξενήσει» όλους εκείνους που επιθυμούν να μετακινηθούν με το ποδήλατο και όχι με αυτοκίνητο. Η δημιουργία των ποδηλατόδρομων έδωσε χώρο στους λάτρεις του μέσου για να κάνουν τις δικές τους εναλλακτικές διαδρομές πιο εύκολες σε σχέση με το παρελθόν και παράλληλα να δώσουν μια κυκλοφοριακή ανάσα στην πόλη. Ωστόσο, η «κατάληψη» των ποδηλατόδρομων από αυτοκίνητα ή δίκυκλα που σταθμεύουν πάνω τους, αλλά και η «κατάληψή» τους από πεζούς, υποχρεωτική ορισμένες φορές, δημιουργεί, όπως επισημαίνουν αρκετοί ποδηλάτες, συχνά πρόβλημα στη μετακίνησή τους, αφού αναγκάζονται να κινούνται στους αυτοκινητόδρομους ταυτόχρονα με τα Ι.Χ.
Τα «Ρ.Ν» βρέθηκαν ένα πρωινό στους ποδηλατοδρόμους του Ρεθύμνου και συνομίλησαν με ποδηλάτες της πόλης.
Ο κ. Γιώργος, κινούμενος πάνω στον ποδηλατόδρομο κατευθυνόταν προς τη δουλειά του: «Χρησιμοποιώ ποδήλατο για περισσότερη ευκολία και για να φτάνω πιο γρήγορα. Δεν έχω πρόβλημα με άλλους οδηγούς. Ο ποδηλατόδρομος είναι καλός. Ο κόσμος είναι το μόνο εμπόδιο, που περπατά πάνω στον ποδηλατόδρομο και πρέπει να έχεις κουδουνάκι για να τους ειδοποιείς, διότι καμιά φορά είναι επικίνδυνο, μπορεί π.χ. να πεταχτεί κανένα παιδάκι».
Ο Τάσος, έκανε την πρωινή του βόλτα: «Χρησιμοποιώ χρόνια ποδήλατο. Ξεκίνησα να το χρησιμοποιώ για οικονομικούς λόγους», μας λέει, προσθέτοντας ότι ο ποδηλατόδρομος στην πόλη δίνει λύση στους ποδηλάτες.
Ο κ. Βασίλης έχει χρόνια αγάπη για το ποδήλατο. Αυτό ήταν και παραμένει το μέσον μετακίνησης που έχει επιλέξει. Δεν διαθέτει δίπλωμα ούτε για αυτοκίνητο, αλλά ούτε για μοτοσικλέτα.
«Το έχω επιλέξει εδώ και 30 χρόνια. Πριν πολλά χρόνια, είχα ένα μηχανάκι και κινιόμουν με αυτό. Τα πράγματα ήταν πιο ελεύθερα τότε, κάποια στιγμή όμως, ζόρισε η κατάσταση, δεν είχα και δίπλωμα και αναγκάστηκα να το αφήσω. Είμαι λοιπόν με το ποδηλατάκι. Η μετακίνησή μου είναι πολύ καλή. Κάνω με άνεση και τα ψώνια μου. Οι ανηφόρες είναι λίγο δύσκολες. Οι οδηγοί αυτοκινήτων όταν συναντούν ποδηλάτες στον δρόμο, άλλοι τσατίζονται, άλλοι δείχνουν κατανόηση. Προσπαθώ να μην ενοχλώ κανένα. Αποφεύγω ακόμα να χτυπάω και το κουδούνι, όταν είμαι στον ποδηλατόδρομο και περπατούν πεζοί. Είναι θέμα ανθρώπων, πώς κατανοεί ο καθένας τα πράγματα, δεν είναι θέμα έργων πάντα. Οι πεζοί πάντως πάνω στον ποδηλατόδρομο είναι ένα μεγάλο θέμα. Ωστόσο πρόκειται για ζήτημα σχεδιασμού της υποδομής. Δεν φταίει ούτε ο πεζός αλλά ούτε και ο ποδηλάτης», λέει. Συνιστά ανεπιφύλακτα το ποδήλατο, επισημαίνοντας: «Θα συνιστούσα το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς στο κέντρο του Ρεθύμνου. Με μεγάλη όμως προσοχή. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι που έχει πολύ κίνηση και πολλά αυτοκίνητα. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται επίσης από τους ποδηλάτες όταν κινούνται το βράδυ. Ποτέ χωρίς φώτα στο σκοτάδι, ποτέ».
Ο κ. Βασίλης δεν παραλείπει επίσης να επισημάνει ποιος είναι ο «κίνδυνος» για ένα ποδήλατο: «Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος κλοπής. Το προηγούμενο ποδήλατο, το είχα αγοράσει 600 ευρώ και μου το έκλεψαν. Πήρα σπαστό, και για ασφάλεια το ανεβάζω πάντα με το ασανσέρ σπίτι μου».
Ένας άλλος ποδηλάτης, ο Κώστας, εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τους σχεδόν πάντα κατειλημμένους ποδηλατοδρόμους.
«Ήταν οικονομικοί οι λόγοι που με έκαναν να χρησιμοποιήσω το ποδήλατο. Στην αρχή χρησιμοποιούσα το λεωφορείο, αλλά τώρα μόνο με το ποδήλατο. Ο ποδηλατόδρομος είναι χάλια. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις ποδήλατο. Είναι πολύ επικίνδυνο λόγω κόσμου και παιδιών να περάσεις από τον ποδηλατόδρομο. Δεν περνάς. Αναγκαζόμαστε πολλές φορές να οδηγούμε στον δρόμο, ωστόσο αυτό έχει κίνδυνο. Για τα αυτοκίνητα και τις μηχανές είναι σα να μην υπάρχουμε, αφού οι οδηγοί τους μάλλον με αδιαφορία μας αντιμετωπίζουν εμάς τους ποδηλάτες. Αν υπήρχαν πιο προσεγμένοι ποδηλατόδρομοι το ποδήλατο θα αποτελούσε την πιο ασφαλή και γρήγορη λύση για να κινηθεί κάποιος στο κέντρο του Ρεθύμνου».
Οι ποδηλάτες πολλοί και οι απόψεις τους έχουν ιδιαίτερη σημασία. Όπως τόνισε και ο κύριος Βασίλης, καμιά φορά η δυσκολία σε μια πόλη δεν είναι θέμα έργων αλλά θέμα ανθρώπων. Το πως δηλαδή κατανοεί καθένας και πως μεταφράζει την ανάγκη να γίνει η καθημερινότητα των πολιτών πιο εύκολη.
Είναι ζήτημα παιδείας, οδικής συμπεριφοράς, σεβασμού και αλληλοκατανόησης μεταξύ οδηγών Ι.Χ., πεζών, ποδηλατών… Και κάθε μια απ’ αυτές τις κατηγορίες οφείλει να σέβεται και να διευκολύνει την μετακίνηση της άλλης. Κάτι που βέβαια αρχίζει να γίνεται κατανοητό, αλλά απαιτείται ακόμα χρόνος ώστε να γίνει συνείδηση όλων.
Προστασία για το ποδήλατο
Το θέμα της κλοπής ποδηλάτων είναι ένα πρόβλημα που μας το έθιξαν στο σύνολό τους οι ποδηλάτες που συναντήσαμε. Τα περιστατικά εξαφάνισης ποδηλάτων είτε από κάποιο δρόμο της πόλης που το έχει αφήσει ένας ποδηλάτης, είτε από την αυλή του σπιτιού του, είτε από την είσοδο της πολυκατοικίας που μένει, είναι πολλά. Και σε αντίθεση με την κλοπή Ι.Χ. ή μοτοποδηλάτων, η κλοπή ποδηλάτου τις περισσότερες φορές, δεν δηλώνεται καν στην Αστυνομία.
Καλό είναι κάθε ποδηλάτης να παίρνει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του αγαπημένου του μέσου μετακίνησης.
Η πιο συνηθισμένη λύση είναι η προμήθεια ενός ισχυρού λουκέτου, για το κλείδωμα του ποδηλάτου. Ακόμα, μια κλειδαριά, που καλό θα ήταν να δένεται σφιχτά γύρω από το ποδήλατο, ώστε να μην σπάει και να μην ανοίγει εύκολα.
Επίσης, καλό είναι, ο ποδηλάτης να μην αφήνει το ποδήλατό του στο ίδιο σημείο κάθε μέρα και εάν αυτό δεν είναι εφικτό, τουλάχιστον να το «παρκάρει» σε εμφανή θέση ώστε να είναι ορατό, πράγμα που μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για την κλοπή του. Επιπρόσθετα, απαραίτητο είναι η καταγραφή του αριθμού πλαισίου του ποδηλάτου, καθώς και τα έγγραφα της αγοράς (απόδειξη, βιβλίο συντήρησης, όπου και αναγράφεται αριθμός πλαισίου, μοντέλο και λοιπά στοιχεία), τα οποία είναι απαραίτητα ώστε σε περίπτωση που βρεθεί από τις αστυνομικές υπηρεσίες το εξαφανισμένο ποδήλατο, πιθανόν εγκαταλελειμμένο σε κάποιο σημείο, να μπορέσει ο κάτοχός του να αποδείξει ότι είναι δικό του.
Φτηνό ή ακριβό, το ποδήλατο είναι ιδανικό για μετακίνηση στην πόλη
Από την μια η ποδηλατική κουλτούρα που έχει αρχίσει να «καλλιεργείται» και ο εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης μέσα στην πόλη, από την άλλη η οικονομική κρίση και η ανάγκη μετακίνησης με ένα μέσον που δεν είναι κοστοβόρο, τα τελευταία χρόνια φαίνεται να αυξήθηκε το ενδιαφέρον για αγορά ποδηλάτου. Αυτό τουλάχιστον αναφέρουν στα «Ρ.Ν.» ιδιοκτήτες καταστημάτων πώλησης ποδηλάτων.
Ο κ. Σταύρος Παπαδάκης, 65 χρόνια στο επάγγελμα, ένας από τους βετεράνους του κλάδου στο Ρέθυμνο, μας λέει: «Φέτος πουλήθηκαν πολλά ποδήλατα, όπως καμία άλλη χρονιά. Πουλάμε κάθε μέρα. Υπήρξε και μέρα που πουλήσαμε πέντε και έξι ποδήλατα. Ο κόσμος έχει στραφεί στο ποδήλατο διότι η βενζίνη είναι ακριβή και το σκέφτεται πριν κινήσει το μηχανάκι ή το αυτοκίνητο. Υπάρχουν ποδήλατα που απευθύνονται από μικρά παιδάκια έως μεγάλους, υπάρχουν φτηνά και ακριβά.
Βέβαια το 95% ζητά ένα φθηνό ποδήλατο και το 5% είναι εκείνοι που θα αγοράσουν ένα ακριβό ποδήλατο. Και τα πιο φθηνά όμως, είναι πολύ καλά ποδήλατα».
Την τάση για αναζήτηση μιας φθηνής επιλογής τονίζει και η κυρία Μαρίνα Σαμιώτη, έμπορος ποδηλάτων: «Ο κόσμος έρχεται βλέπει τα ποδήλατα, βλέπει την τιμή και έρχεται μετά από 2-3 μήνες που έχουν μαζέψει τα χρήματα για να το αγοράσουν. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται φέτος πολύ περισσότερο από άλλες χρονιές. Τις προηγούμενες χρονιές ο κόσμος έβλεπε κάτι, το αγόραζε κι έφευγε, χωρίς να το πολυσκεφτεί. Πλέον αν και σαφέστατα έχει στραφεί μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών στο ποδήλατο, βρίσκεται σε μία κατάσταση που αναπαλαιώνει περισσότερο τα παιδικά ποδήλατα, παρά να αγοράζει κάποιο καινούριο», μας αναφέρει και προσθέτει λέγοντας πως υπάρχουν ποδήλατα και φτηνά και ακριβά, ανάλογα τι αναζητά κάποιος:
«Σίγουρα η αγορά ποδηλάτου έχει να κάνει κατ’ αρχήν με τη χρήση από τον ιδιώτη. Ανάλογα για τι χρήση το θέλει, αγοράζει και το αντίστοιχο. Για ένα καλό ποδήλατο, το οποίο θα έχει διάρκεια χρόνου, θα είναι εύχρηστο, βολικό και δε θα μετανιώσει για την αγορά του, οι τιμές κυμαίνονται από 300 ευρώ και πάνω για κάποιο αλουμινένιο. Πιο οικονομικές λύσεις ξεκινάνε από 150 ευρώ μέχρι 200».
Ο κ. Μανόλης Δαφέρμος από την πλευρά του μας λέει ότι μπορεί να πωλούνται ποδήλατα σήμερα, ωστόσο η οικονομική κρίση επηρέασε την αγορά και στον συγκεκριμένο κλάδο, καθώς οι περισσότεροι αναζητούν ένα φτηνό ποδήλατο και όχι ένα καλό ποδήλατο.
«Υπάρχουν κάποιοι που στράφηκαν στο ποδήλατο για καθημερινή μετακίνηση, διότι κακά τα ψέματα το Ρέθυμνο, για το 80- 85% των διαδρομών που έχεις να κάνεις είναι επίπεδο. Αν εξαιρέσουμε 2-3 διαδρομές είναι επίπεδο. Με το ποδήλατο μπορείς να κινηθείς παντού. Το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι οι περισσότεροι προκειμένου να αγοράσουν ένα ποδήλατο, ψάχνουν να βρουν το πιο φτηνό που υπάρχει στην αγορά. Μπορώ να κάνω ένα παραλληλισμό με τα παπούτσια: Αν κάποιος πήγαινε για τρέξιμο θα αγόραζε τα πιο φθηνά παπούτσια που μπορούσε να βρει; Το αρνητικό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι αγοράζει κάποιος ένα φθηνό ποδήλατο, κάνει κάποιες μετακινήσεις και μετά επειδή δεν δουλεύει σωστά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν του αρέσει και δεν είναι ιδανικό για μετακινήσεις το μέσον αυτό.
Άποψή μου είναι ότι ο υποψήφιος αγοραστής πριν καταλήξει στο ποδήλατο που θα αγοράσει, να συμβουλεύεται κάποιον ειδικό για τα πάντα γύρω από το ποδήλατο και τη χρήση του».
Ο κ. Δαφέρμος πάντως, τονίζει ότι η πόλη μας και γενικότερα η Κρήτη είναι τόπος ιδανικός για μετακίνηση με ποδήλατο, ωστόσο δεν υπάρχει ακόμα η κουλτούρα και η παιδεία σε τέτοιο επίπεδο, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες μάλιστα δεν έχουν τις συνθήκες που έχουμε εμείς.
«Το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης δεν έχει γίνει ακόμα κουλτούρα, έχουμε και μια σχετική έλλειψη παιδείας πάνω σε αυτό. Αφαιρώντας τις ημέρες που βρέχει και τους καύσωνες, μπορούμε να μετακινούμαστε άνετα με το ποδήλατο εννέα μήνες το χρόνο. Σε ευρωπαϊκές χώρες που το χειμώνα έχουν θερμοκρασίες κάτω από το 0 κινούνται πολλαπλάσια με το ποδήλατο. Οι πωλήσεις ποδηλάτων εδώ έχουν μεν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά είμαστε ακόμα πολύ πιο πίσω από τις χώρες τις Ευρώπης».
