Ποδόσφαιρο, πολιτική και νοοτροπίες…

Μέσα σε χιλιάδες ειδήσεις, από τα ΜΜΕ που σου χαλάνε την ημέρα και τη διάθεση, για κατασχέσεις, για φόρους, για μειωμένες συντάξεις, για ανύπαρκτα συστήματα υγείας και παιδείας, ήρθε πάλι ο αθλητισμός για να δώσει λίγη χαρά στον Έλληνα και να τον κάνει να ξεφύγει από τη μιζέρια, έστω και για λίγο.

Έχουν περάσει μερικές μέρες, που η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά, προκρίθηκε πανάξια στα τελικά του παγκόσμιου κυπέλλου το καλοκαίρι στη Βραζιλία.

Πως γίνεται αλήθεια μια χώρα, όπως η δική μας, που έχει τους χειρότερους παράγοντες ποδοσφαίρου ίσως παγκοσμίως και τις χειρότερες αθλητικές υποδομές, να μπορεί να πετυχαίνει τέτοια επιτεύγματα; Γιατί για επίτευγμα πρόκειται και μάλιστα το πέμπτο στη σειρά, σε μεγάλη παγκόσμιου βεληνεκούς, διοργάνωση! Ακούμε και διαβάζουμε στα ΜΜΕ για την ελληνική ψυχή, για τον ελληνικό τσαμπουκά, για την ελληνική μαγκιά και άλλες τέτοιου είδους χαζομάρες, που μόνο γέλιο ή ακόμα και λύπη μου προκαλούν. Θυμάμαι προπονητές σε κάποιο άθλημα που έλεγαν για το μέγα Αλέξανδρο και τον Κολοκοτρώνη, νομίζοντας ότι έτσι θα φανατίσουν τους παίκτες και θα παίξουν καλά, στους αγώνες με την εθνική ομάδα. Δεν ήξεραν προφανώς πως όταν έχεις μόνο αυγά, η τέχνη της μαγειρικής σου, σταματά στην ομελέτα!

Για χρόνια η Ελλάδα είχε εξαιρετικούς παίκτες και αθλητές στα διάφορα αθλήματα και φυσικά στο ποδόσφαιρο. Ας θυμηθούμε παίκτες θρύλους όπως ο Δομάζος, ο Παπαϊωάννου, ο Σιδέρης που θα μπορούσαν να παίξουν σε οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη (ο Σιδέρης έπαιξε στο Βέλγιο, ενώ τους Δομάζο και Παπαϊωάννου τους είχε ζητήσει η Ρεάλ). Ακόμα ο Μαύρος της ΑΕΚ είχε παίξει στη μεικτή κόσμου! Στο μπάσκετ υπήρχε ο Γκούμας ο αυτοκράτορας και η χρυσή ομάδα του Πανελληνίου. Γιατί λοιπόν δεν μπορούσαν οι εθνικές ομάδες να ξεφύγουν από τη μιζέρια του ελληνικού αθλητισμού και να σταθούν σε υψηλό επίπεδο;

Πολύ απλά η νοοτροπία που υπήρχε πάντα ήταν του ραγιά, της καρπαζιάς και των αναχρονιστικών μεθόδων προπόνησης και ψυχολογίας. Αυτοί ήταν πάντα οι ευρωπαίοι οι μεγάλοι, κι εμείς οι ανυπόληπτοι οι βαλκάνιοι, οι μικροί… γιατί μας ήθελαν μικρούς, όπως και τώρα, όσο κι αν ακούγεται εθνικιστική η λέξη.

Οι προπονητές είχαν μείνει στα ιστορικά ανδραγαθήματα του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας και του 1821 για να τονώσουν το ηθικό των παικτών. Αναλαμπές τύπου Παναθηναϊκού στο τελικό του Γουέμπλευ το 1971 με τον (τελευταία αποδεδειγμένα), ντοπαρισμένο Άγιαξ, δεν είχαν συνέχεια, γιατί αυτοί που ενέπνευσαν τους παίκτες (προπονητής Φέρεντς Πούσκας με το ανεπανάληπτο δόγμα 11 αυτοί 11 κι εμείς!) αποχώρησαν, χωρίς ικανό αντικαταστάτη πίσω τους. Ώσπου ήρθε ο γερμανός Ρεχάγκελ με την ψυχρή γερμανική λογική, όσο κι αν την αντιπαθούμε και δεν μας αρέσει, και άρχισε να μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Οι παράγοντες που μπαινόβγαζαν τους παίκτες που ήθελαν στην ενδεκάδα της εθνικής, για να εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα, ξαφνικά έφαγαν πόρτα. Οι πόρτες πλέον ήταν ανοικτές μόνο για προπονητές γιατρούς και ποδοσφαιριστές! Για όλους τους υπόλοιπους απλά κλειστές! Τα πρώτα άσχημα αποτελέσματα, ούτε πτόησαν, ούτε απογοήτευσαν τον γερμανό, που συνέχισε, σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα και έτσι φτάσαμε στην αδιανόητη επιτυχία της κατάκτησης του ευρωπαϊκού κυπέλλου το 2004, και στη συνέχεια την πρόκρισή μας σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ξανά και ξανά!

Ευτυχώς η επιβεβλημένη αποχώρηση του Γερμανού, μετά από δέκα χρόνια στην εθνική, συνοδεύτηκε από την πρόσληψη «του αποτυχημένου» Πορτογάλου προπονητή στον Παναθηναϊκό, Φερνάντο Σάντος και οι επιτυχίες για την εθνική ομάδα συνεχίστηκαν. Αποκορύφωμα, για την ώρα, η προ ολίγων ημερών επιτυχία της πρόκρισης στο παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου.

Ο Φερνάντο Σάντος πάντρεψε την ελληνική φιλοσοφία με την ξένη νοοτροπία, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, ότι είναι πιο Έλληνας κι από τους Έλληνες, εμπνέοντας και με ιστορικά δεδομένα τους ποδοσφαιριστές του. Χαρακτηριστικά μετά τη νίκη πρόκριση επί της Ρωσίας για το πανευρωπαϊκό κύπελλο πριν δυο χρόνια, έδωσε ρεσιτάλ στη συνέντευξη Τύπου, σε πολιτική ερώτηση άγγλου δημοσιογράφου, για το «αν η Ελλάδα έπαιξε για να αποδείξει στην Μέρκελ ότι κάνει λάθος που λέει ότι οι Έλληνες πρέπει να διατηρηθούν σε χαμηλό βιοτικό επίπεδο», ήταν αποστομωτικός, αφού δήλωσε σε έντονο ύφος: «Όχι, παίξαμε γιατί μας εμπνέει η ιστορία της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία και όλες τις υπόλοιπες μεγάλες αξίες, που σήμερα απολαμβάνει όλος ο κόσμος. Για αυτό παίξαμε και είναι ώρα όλοι σας να δείξετε σεβασμό. Κανείς δεν μπορεί να ΜΑΣ κάνει μαθήματα…» απαντώντας περισσότερο σαν Έλληνας από τον οποιονδήποτε!

Αναρωτιέμαι ποιος πολιτικός μας, θα μπορούσε να δώσει μια τέτοια αποστομωτική απάντηση, σε οποιοδήποτε παγκόσμιο ειδησεογραφικό μέσο, και το κυριότερο να την απαιτεί και να την εννοεί!

Μοιραία σκέφτομαι πως οι πολιτικοί μας, αν ήξεραν, όπως οι ποδοσφαιριστές, δουλειές που να απαιτούν ταυτόχρονα από το άτομο που τις κάνει, ταχύτητα, αντοχή, δύναμη, επιδεξιότητα, ψυχικές και πνευματικές αρετές, όπως το ηθικό, την ψυχραιμία, την κρίση, την παρατηρητικότητα, την πρωτοβουλία, την ειλικρίνεια, την αλληλεγγύη και το ομαδικό πνεύμα, άραγε πως και που θα ήταν η χώρα μας σήμερα;

Δεν μπορώ να μη σκεφτώ, πως αν οι πολιτικοί μας είχαν έστω και στο ελάχιστο, την αρχή της ομαδικότητας και γίνονταν περισσότερο κοινωνικοί και με μεγαλύτερη κατανόηση προς το κοινωνικό σύνολο, πως και που θα ήταν η Ελλάδα σήμερα;

Μοιραία σκέφτομαι αν οι πολιτικοί μας είχαν το αίσθημα της ευθύνης που κυριαρχεί σε μια ομάδα, για να τους κάνει να ξεπερνάνε τις δικές τους επιθυμίες και να δίνουν όλο τους τον εαυτό για τον κοινό σκοπό, πως και που θα ήταν η Ελλάδα σήμερα;

Ακόμα μοιραία σκέφτομαι πως δυστυχώς αυτούς τους πολιτικούς έχουμε, γι’ αυτό και η χώρα μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Έτσι ο Έλληνας που έλεγε πριν από μερικά χρόνια, το πιο σύντομο ανέκδοτο, το περίφημο «αλβανός τουρίστας», τώρα πλέον λέει το «Έλληνας εργαζόμενος στην Αλβανία!», όπως μας πληροφόρησε ρεπορτάζ στις βραδινές ειδήσεις στα κανάλια στις 21-11-2013.

Μοιραία όμως επίσης σκέφτομαι για πόσο ακόμα, ο ελληνικός λαός θα παραμυθιάζεται από τέτοιου είδους πολιτικούς, και δεν θα τολμά να κάνει το επόμενο βήμα για να οδηγηθεί σε καλύτερες μέρες, αφού οι πολιτικοί μας δεν πρόκειται και δεν θέλουν να αλλάξουν, έτσι κι αλλιώς.

Είμαι όμως απόλυτα ήσυχος, γιατί όπως μαθαίνω στις ειδήσεις, πέρα από τα πρωτογενή οικονομικά πλεονάσματα που έχει πετύχει η χώρα μας, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια, έχουμε πετύχει επίσης παγκόσμιο ρεκόρ, σε πρωτογενές πλεόνασμα αυτοκτονιών τα τελευταία τρία χρόνια, όπως επίσης και πρωτογενές πλεόνασμα σε πλειστηριασμούς και ανεργία. Υπάρχουν επίσης πρωτογενή πλεονάσματα, σε παιδεία και υγεία, με απολύσεις χιλιάδων καθηγητών και γιατρών, ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα στην ανεργία της σημαντικότερης και κυριότερης μονάδας κίνησης της κρατικής μηχανής για το μέλλον, των νέων, υπερβαίνει το 60%!!!

Σκέψεις του κόσμου που μιλά για υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα των πολιτικών, αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτα μέχρι αυτή τη στιγμή, για να αλλάξει την κατάσταση, θεωρούνται ότι ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, μέχρι αποδείξεως του εναντίου!