Αναφορά στον Κ.Π. Καβάφη
(29 Απριλίου 1863-29 Απριλίου 1933)
Κάποτε κάποιος φίλος μου, μου δώρισε Καβάφη
και είχε κι αφιέρωση απ’ της καρδιάς τα βάθη.
«Τούτο το δώρο δίδεται εις σε βοήθειά σου»
κι εγώ τον ευχαρίστησα, του ‘πα: «και στα δικά σου».
Όλη τη νύχτα διάβαζα, μέχρι που ήρθε η μέρα
κι ύστερα έπεσα ξερός στου όνειρου τη χέρα.
Εφάνηκε στον ύπνο μου ο ίδιος και μου λέει:
«Πρόσεχε, είναι δύσβατος ο δρόμος που σε καίει…»
Ούτως ή άλλως όλ’ αυτά είν’ ξαναειπωμένα,
γι’ αυτό αν το θες εστίασε στο ποίημα «Κρυμμένα».
«Απ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα
να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν…».
«Μα κάνε κι άλλη αναφορά σ’ ένα βασιλέα,
το Μανουήλ τον Κομνηνό που ‘ταν στα τελευταία…».
«…Ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν, και σαν το βασιλέα
κυρ Μανουήλ τελειώνουν ντυμένοι μες στην πίστη των
σεμνότατα».
Υ.Γ.: «Δεν έχει σημασία πόσο σιγά πάει κανείς, όσο το να μην σταματήσει», Κομφούκιος.
Μ.Ζ. Στεφανάκης
(Γάλλου 12/10/2006)
