Από τις εκδόσεις Άπαρσις, κυκλοφορεί η τρίτη έκδοση της ποιητικής συλλογής «Πέραν», του Παναγιώτη Γεωργουδή.
Στην καινούργια έκδοση ο ποιητής έχει συμπεριλάβει τρία επιπλέον ποιήματα, ενώ για πρώτη φορά δημοσιεύεται η επιστολή που του είχε αποστείλει ο γνωστός πεζογράφος, Βασίλης Βασιλικός, το 2011. Ο εν λόγω συγγραφέας, σημειώνει μεταξύ των άλλων για το συνθετικό ποίημα « Πέραν»: «Το ομώνυμο ποίημα συγκαταλέγεται στην ποίηση που ξεκίνησε το « Άξιον Εστί» του Ελύτη, εντελώς διαφορετικό σαν σύνθεση, όμως το ίδιο μεγαλόπνοο με εκείνο. Χαίρομαι που το Αιγαίο για σας ανήκει στους Προσωκρατικούς και όχι στην βυζαντινή υμνωδία. Ήταν πάγια δική μου πρόθεση, επί Μελίνας, να θωρακίσουμε το Αιγαίο με αυτούς τους φιλοσόφους, τόσο πιο σημαντικούς από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.
Μα και τα άλλα ποιήματα, που προηγούνται του « Πέραν» αποπνέουν τον ίδιο ενστερνισμό. Το « Επίγραμμα», το «Κόρδωμα» (πολύ ωραίο), το «Λίχνισμα», «Το αρχιπέλαγος των ιδεών», «Εκτελέσεις» (αριστούργημα), η «Συζήτηση», τα «Δάκρυα», η « Απαγγελία απαρεμφάτων».
Ως γνωστό στο «Πέραν», το οποίο είναι αφιερωμένο στον Στυλιανό Αλεξίου, ο ποιητής με υπόβαθρο τις φιλοσοφικές ιδέες, τις οικουμενικές απελευθερωτικές αξίες για τον άνθρωπο του Ελληνικού Πολιτισμού, τις αντιπαραθέτει στην ισοπέδωση και στην βαρβαρότητα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
«Πέραν, παγκοσμιοποίηση έρχομαι,
Θα σε ταΐσω σίδερο θα σε ποτίσω δάκρυ
Και με το άσπρο σύννεφο νυφούλα θα σε ντύσω
Θα σε ταίσω αγαθόν θα σε ποτίσω ειδέναι
Και με το άστρο της αυγής τον Όμηρο θα στείλω
Να σου υφάνει τα προικιά στον μαγικό αργαλειό του
Και των προσφύγων τον καημό, δρόσο θα τόνε κάμω
Να γίνουν βρύσες της ζωής τα μέρη του πολέμου
Να γίνει ο θάνατος ψωμί να φαν οι πεινασμένοι
Ν’ αραχνιάσουνε ευθύς του χάρου οι μασέλες
Να τραγουδάμε ολημερίς για την αδερφοσύνη
Ολονυχτίς να ψάλλουμε στον έρωτα αλληλούια».
Στο ποίημα « Λίχνισμα», αναδύεται το βάρος της ηθικής ευθύνης και των επώδυνων συγκρούσεων που απαιτείται να γίνουν για να διατηρηθεί η ακεραιότητα και η ανθρωπιά:
«Πόσους θανάτους σήκωσα να πιω λίγη ζωή;
Στο αγιοθύρι της ψυχής τον έρωτα να σπείρω
Πόσο σκοτάδι λίχνισα να βγάλω λίγο φως;»
