Μια φορά και έναν καιρό, κάπου κοντά στα Χριστούγεννα υπήρχε ένα μικρό σπίτι κάπου μακριά στον Βόρειο Πόλο. Ένα μικρό σπιτάκι το οποίο δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Εκεί ζούσαν οι Πρωτομάστορες των Χριστουγέννων. Μικρά ξωτικά, φεγγαράνθρωποι, ελαφάκια και φυσικά ο Αϊ Βασίλης. Όλη τη χρονιά προετοιμαζόντουσαν για την ωραιότερη γιορτή του χρόνου, τα Χριστούγεννα.
Όταν έμπαινε ο Δεκέμβρης, έβαζαν τα καλά τους ρούχα, φορούσαν την ομορφότερη διάθεσή τους και με πολύ όρεξη ξεκινούσαν για αυτό το οποίο προετοιμάζονταν όλο το χρόνο. Να προσφέρουν αγάπη και δώρα στα παιδιά όλου του κόσμου.
Τα ξωτικά ήταν υπεύθυνα για την κατασκευή των δώρων. Με πολύ προσοχή έφτιαχναν τα παιχνίδια λέγοντας το μαγικό ξόρκι: «Παιχνίδι γίνε ικανό να φέρεις ευτυχία, να μας προσέχεις τα παιδιά να ζουν με τη μαγεία». Για να πιάσει το ξόρκι ήταν απαραίτητο να το πουν νύχτα, κοντά στα μεσάνυχτα έχοντας στην καρδιά τους μόνο όμορφες αναμνήσεις.
Οι φεγγαράνθρωποι ήταν υπεύθυνοι να φωτίζουν το άρμα των Χριστουγέννων, ώστε να βρίσκει το δρόμο. Η καρδιά τους ήταν φτιαγμένη από λαμπερή φεγγαρόσκονη. Κάθε φορά που έκαναν μια καλή σκέψη, η καρδιά τους αποκτούσε φως και έτσι το μεγάλο έλκηθρο με τα ελαφάκια έβρισκε πάντα το δρόμο.
Όλοι δούλευαν με αγάπη και σεβασμό, καθώς είχαν ένα κοινό σκοπό, να κάνουν ευτυχισμένα τα παιδιά του κόσμου.
Μια μέρα όμως ένα περίεργο γράμμα έφτασε στα χέρια του Άγιου Βασίλη:
«Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη, σου στέλνω αυτό το γράμμα γιατί είμαι πολύ προβληματισμένος. Πάντα πίστευα σε σένα και πάντα σε υπερασπιζόμουν, αλλά φέτος έγινε κάτι που δεν το περίμενα. Όταν πήγα βόλτα στην πόλη με τη μαμά μου, κάποιος προσπάθησε να σε πουλήσει σε μένα. Σε αγόρασα αλλά δεν μου μίλησες. Μήπως τελικά δεν υπάρχεις; Μήπως τελικά άρχισα να μεγαλώνω; Φέτος δεν μου φαίνονται τα Χριστούγεννα όπως πέρυσι.
Υ.Γ. Αν όμως υπάρχεις, θέλω να μου φέρεις έμπνευση και πολύ αγάπη γιατί προσπαθώ να γράψω ένα παραμύθι. Θα το μοιραστώ με τους φίλους μου για τα Χριστούγεννα».
Ο Αϊ Βασίλης ήταν πάρα πολύ στεναχωρημένος. Κάλεσε τους συνεργάτες του και με δυνατή φωνή τους είπε: «Πάλι άρχισε να χάνεται το νόημα των Χριστουγέννων. Πάλι μαθαίνω πως με πουλάνε στα μαγαζιά στο όνομα αυτής της Γιορτής. Να δεις που αυτός ο κακός Δράκος ο Συμφεροντολόγιους κάνει τα κόλπα του. Έχουμε έρθει σε δύσκολη θέση καλοί μου συνεργάτες. Θα σας αποκαλύψω κάτι που δεν το ξέρει κανείς. Το σπίτι μας είναι φτιαγμένο από τις ευχές και την πίστη των παιδιών όλου του κόσμου. Αν τα παιδιά δεν πιστέψουν ξανά σε εμάς, τότε θα χαθούμε για πάντα και εμείς και το νόημα των Χριστουγέννων. Έτσι ο κακός Συμφεροντολόγιους θα έχει πετύχει τον άτιμο σκοπό του».
Αναστάτωση υπήρξε στο μικρό σπίτι κάπου μακριά στο Βόρειο Πόλο. Όχι δεν έπρεπε με τίποτα να χαθεί το νόημα των Χριστουγέννων, δεν έπρεπε να εξαφανιστεί η αγάπη και η προσφορά. Στο όνομα όλων όσων πιστεύουν στην αγάπη έπρεπε κάτι να γίνει και μάλιστα γρήγορα.
Και ενώ όλα έμοιαζαν μαύρα, ένα μικρό έξυπνο αρνάκι βρήκε την λύση.
«Θα δημιουργήσουμε ένα στρατό Αγάπης, θα πούμε σε όλα τα παιδιά του κόσμου την Αλήθεια και είμαι σίγουρο μα την μάλλινή μου μπούκλα ότι θα μας βοηθήσουν, θα διαδίδουν τον σκοπό μας και δεν θα χαθεί το νόημα των Χριστουγέννων».
Από τότε ξεκίνησε μια εκστρατεία αγάπης. Τα μικρά παιδιά όλου του κόσμου έμαθαν την αλήθεια, πως το νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι στα πολλά ψώνια και μόνο στα πλαστικά παιχνίδια και την κρατούν κάθε χρόνο. Όλο το χρόνο, κάθε μέρα, κάθε ώρα. Γιατί τα Χριστούγεννα υπάρχουν πάντα στην καρδιά μας.
Από τότε χιλιάδες παιδιά από όλο τον κόσμο, κάπου εκεί κοντά στα Χριστούγεννα με πείσμα ψάχνουν να βρουν αυτό που όλοι οι άλλοι προσπαθούν να τους πείσουν πως δεν υπάρχει. Την αγάπη που κρύβεται στα ζεστά κουλουράκια, στις κρυφές ευχές μα και στο κρυουλιάρικο τρίψιμο της μύτης μπροστά στο παράθυρο. Την ανάγκη να βρεθούμε ο ένας κοντά στον άλλο, να παίξουμε, να τραγουδήσουμε, να μιλήσουμε με λόγια αληθινά και να εκφράσουμε την αγάπη μας στα απλά πράγματα που μπορεί να μην έχουνε πάνω τους χρυσόσκονη και εντυπωσιακά υλικά, αλλά λάμπουν από το φως του αστεριού της Αγάπης των Χριστουγέννων.
Μα και ο Αϊ Βασίλης και οι συνεργάτες του με την σειρά τους κάθε χρόνο ικανοποιούν τις ευχές των μικρών παιδιών και τους κάνουν ευτυχισμένους, όχι πάντα με παιχνίδια και στολίδια αλλά με αγαπημένες στιγμές στην οικογένεια, με φίλους μπροστά από το τζάκι και με όνειρα γεμάτα μέλι το βράδυ.
Το καλό νίκησε. Αυτή όμως δεν ήταν η τελευταία του μάχη. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα προσπαθεί να αλλοιώνει το νόημα των Χριστουγέννων μα ο στρατός της Αγάπης θα είναι εκεί με σκοπό να μάχεται και να εναντιώνεται σε αυτό. Με τι άλλο; Μα με Αγάπη.
Όσο για το μικρό συγγραφέα και την έμπνευση που ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη; Ένα βράδυ που ήταν λυπημένος λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος, ένας μικρός φεγγαράνθρωπος τον επισκέφτηκε. Ευθύς η καρδιά του φωτίστηκε από όμορφα συναισθήματα και ξεκίνησε να γράφει. Χωρίς διακοπή.
Βάιος Ντάφος
Φωτογραφία: Έλενα Πατσαχάκη
