Πολιτικά «Γκίνες»

      Είναι γνωστό τοις πάσι -δοτική του «νεκρού» πας, πάσα, παν- πως κάποιοι άνθρωποι σε πολλά σημεία του πλανήτη, προκειμένου να συμπεριληφθούν στις σελίδες του «Γκίνες» δε διστάζουν να κάνουν οποιαδήποτε ανοησία, ώστε να το πετύχουν. Η πολυπόθητη διασημότητα επιτυγχάνεται, αν για παράδειγμα κάποιος ρουφήξει απνευστί 94 αβγά μελάτα, αν τοποθετήσει 675 καρφίτσες στο πέλμα του ή αν κάνει κοιλιακούς επί μια εβδομάδα. Έτσι, κάνει το δικό του μοναδικό «ρεκόρ» -ελλείψει δεύτερου κορόιδου- που ενδεχομένως να επιχειρούσε κάτι ανάλογο.

 

      Ο ψυχισμός όλων αυτών των «ιδιαίτερων» ανθρώπων είναι ασφαλώς διαταραγμένος, εφόσον το κίνητρό τους είναι προφανώς η νοσηρή εγωπάθεια και η αυτοπροβολή της κατά τ’ άλλα ασημαντότητάς τους. Έτσι «μνημονεύονται» σε κάποιον κατάλογο από ιλουστρασιόν χαρτί, παίρνοντας φευγαλέα λίγη απ’ τη λάμψη (του χαρτιού) και «κερδίζοντας» τα δηκτικά σχόλια των αναγνωστών, που κι αυτοί έχουν κάποιο «βίτσιο» για ν’ ασχολούνται με τέτοιου είδους ανοησίες, εν είδει έστω ψυχαγωγίας ή διασκέδασης.

 

      Ξεκάθαρα λοιπόν, η συμπλεγματική συμπεριφορά-κοινώς εκ της «νεκρής» λατινικής κόμπλεξ- είναι η παρόρμηση, για να κάνουν έστω για λίγο τους «καραγκιοζάκους» (χίλια συγγνώμη συμπαθέστατε, τουρκιστί καραγκιόζη, ελληνιστί μαυρομάτη για την παρομοίωση).

 

      Πόσο «ευτυχισμένος» θα νιώθει ο αβγομελατοφάγος, ή ο καρφιτσοπατούχας που θα δει τα «επιτεύγματα» σε μορφή «scripta manent» -κι άλλο «νεκρό» λατινικό ρητό!!!

 

      Η αφορμή για το παρόν άρθρο είναι η «γκινεσθηρεύουσα»-λέξη σύνθετη εκ του «γκίνες» και της «νεκρής» μετοχής του ρήματος «θηρεύω» της αρχαίας ελληνικής -αξιότιμη βουλευτής Μ. Ρεπούση και οι νέες «αδολεσχίες» της- άλλη νεκρή κατά την ίδια λέξη της αρχαίας ελληνικής, που σημαίνει ανοησίες. Η γυναίκα είναι προφανές έχει σοβαρό πρόβλημα αυτοεπιβεβαίωσης. Ιστορικός ούσα -μετοχή του νεκρού επίσης «ειμί»- η ίδια κάνει τα πάντα για να γράφουμε και να συζητάμε τα κατορθώματα της. Κάθε παρέμβαση της γίνεται «casus belli» -αιτία πολέμου σημαίνει στη «νεκρή» λατινική η φράση- μεταξύ πολιτικών, πολιτών, ιερέων κλπ. Έτσι που το πάει τη βλέπω να τρώει κατακέφαλα κανένα «ανάθεμα» και μετά έτσι υπερφίαλη που την «κόβω» να το «παίξει» και ολίγον «Καζαντζάκης». Είναι απορίας άξιον γιατί δεν προτείνεται από κάποιον να της γίνει μία τιμητική βράβευση ως επιτίμου πανσόφου ακαδημαϊκού και πολιτικού στην ακαδημία Αθηνών μήπως και της περάσει λίγο η «κάψα». Θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να «συνωστιστούν» μερικοί διανοούμενοι, να χορέψουν κανένα «Ζαλογγοτιανό»- γνωστός χορός του Ζαλόγγου κατά τα πρότυπα του Καλαματιανού που έχει αδυναμία η εν λόγω κυρία και να συνομιλήσουν σε καμιά «ζωντανή» γλώσσα μήπως και συνεννοηθεί.

 

      Υπάρχουν κι άλλες προτάσεις κατευνασμού της κυρίας, όπως να βγουν δελτία τύπου που να βεβαιώνουν σε όλα τα διεθνή fora (λατινικό «νεκρό» αυτό) για την οξυδέρκεια, τη γοητεία, την «προοδευτικότητα», την ομορφιά, την προσήνεια, την ευφράδεια, -μη συνεχίσω τώρα με επίθετα της «νεκρής» αρχαιοελληνικής και επιτιμηθώ από το σύγχρονο πνευματικό ογκόλιθο της χώρας.

 

      Μέχρι νεοτέρας θα ήταν καλό όλες οι αναθεωρημένες εκδόσεις των βιβλίων «Γκίνες» χρυσόδετοι και ασημόδετοι να συμπεριλάβουν τα βαθυστόχαστα ρητά και αποφθέγματα της αρίστης -υπερθετικό του «νεκρού» επιθέτου αγαθός,-ή,-όν-μήπως ακαδημαϊκού και πολιτικού μήπως και ηρεμήσει επιτέλους.