Πολιτικές αμνησίες;

Με αφορμή την τελευταία επανεξέταση της περίπτωσης του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου, άνοιξε ξανά στο πολιτικό σκηνικό ο διάλογος σχετικά με την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας το 2009, τις ευθύνες και που αυτές διαμοιράζονται για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας και την επιλογή, ορθή ή όχι της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του 2009 να εισαχθεί η χώρα σε καθεστώς Μνημονίων.

 

Ενώ υπάρχουν αθωωτικές αποφάσεις αρμόδιων δικαστικών συμβουλίων για τον πρώην Πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου και τις ανακοινώσεις τότε που αφορούσαν το έλλειμμα της χώρας, ανακινείται από δικαστικούς κύκλους η επανεξέταση της συγκεκριμένης απόφασης. Για ακόμα μία φορά, οι δικαστικοί κύκλοι, κλείνουν τα μάτια στους πραγματικούς υπευθύνους της κατάστασης που παρέλαβε η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του 2009 και ψάχνουν ενόχους ανάμεσα σε αυτούς που διαπίστωσαν την κατάσταση, και όχι ανάμεσα σε αυτούς που την επέφεραν.

 

Ξεχνούν όσοι κοιτούν από αυτή την πλευρά το συγκεκριμένο θέμα, πως οι ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ έχουν ελεγχθεί διεξοδικά από τις αρμόδιες Ευρωπαϊκές Αρχές, χωρίς να έχει προκύψει κανένα απολύτως πρόβλημα. Και αυτό είναι που προβληματίζει. Γιατί επαναφέρουν έντεχνα το προ-ΣΥΡΙΖΑ ερώτημα, στο οποίο εμείς έχουμε απαντήσει επακριβώς:

 

Όσοι επιχειρούν να αντιστρέψουν τη διαπίστωση αυτή, αντιστρέφουν την πραγματικότητα. Και το πράττουν με ένα μόνο σκοπό. Να ξεπλύνουν τις ευθύνες εκείνων που υπερδάνεισαν τη χώρα σε πέντε μόλις χρόνια, να καθαρίσουν πολιτικά εκείνους που παρέδωσαν έλλειμμα 15% περίπου, να τους παραδώσουν άμωμους στην ελληνική κοινωνία και να μπορέσουν να βγάλουν από επάνω τους και άλλες ευθύνες για την πορεία της χώρας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αλλάζοντας στόχο στη κουβέντα. Προσπαθούν δηλαδή να αλλάξουν την ατζέντα.

 

Ζητούν από τους πολίτες να πάθουν ομαδική πολιτική αμνησία, για να μην θυμούνται αυτούς που άφησαν τη χώρα να τρέχει μια πενταετία με τα φρένα σπασμένα, αλλά και για να μην βλέπουν σήμερα, τις ευθύνες των Κυβερνώντων, για τα καθημερινά δεινά που οι πολιτικές τους επιλογές έχουν επιφέρει.

 

Να είναι βέβαιοι πως δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστούν ούτε οι ευθύνες εκείνων που οδήγησαν τη χώρα στα Μνημόνια, ούτε τις πολιτικές συμπεριφορές από εκεί και μετά, όταν το ΠΑΣΟΚ μόνο του, κλήθηκε να αναλάβει βάρη που δεν του αναλογούσαν, ούτε βεβαίως θα επιτρέψουμε στους σημερινούς κατέχοντες την εξουσία να ξεπερνούν τις δικές τους πολιτικές επιλογές, που κόστισαν και συνεχίζουν να κοστίζουν στη χώρα και τους πολίτες τους.

 

Η χώρα το 2009 βρέθηκε μπροστά σε ένα οικονομικό αδιέξοδο. Είχε να επιλέξει. Είτε την ασύντακτη χρεοκοπία, με ό,τι αυτό μπορούσε να σημαίνει για τη χώρα και τους πολίτες της, αποτέλεσμα των οικονομικών μεγεθών που παρέλαβε, είτε να τη κρατήσει σε ευρωπαϊκή τροχιά, μέσα από ένα δύσβατο μεν, αλλά σχετικά ασφαλή δρόμο. Στην πορεία έγιναν και λάθη. Αλλά η γενική, η κεντρική επιλογή ήταν η ορθή, όπως αυτό αποδείχθηκε και από όλα τα ανάλογα παραδείγματα στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και από τη Μνημονιακή στροφή όλων τον κομμάτων από το 2012 και μετά, στροφή που δικαίωσε την πρώτη επιλογή του ΠΑΣΟΚ.

 

Στη Δημοκρατική Παράταξη κινούμαστε στον χώρο της ευθύνης για τη χώρα. Και το έχουμε επιλέξει συνετά. Χωρίς να σκεφτόμαστε το πολιτικό κόστος. Και θα συνεχίσουμε να το πράττουμε. Είναι χρέος μας προς τη χώρα να συνεχίσουμε να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας. Να λέμε αυτά που πρέπει για τη χώρα και τους πολίτες της, και όχι αυτά που ακούγονται όμορφα. Αναγνωρίζουμε τις ευθύνες μας, έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας, αλλά σταματάμε ως εκεί που μας αναλογεί. Φτάνει πια. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να ξεχάσει το παραμικρό. Ούτε από το πιο μακρινό, ούτε από το άμεσο παρελθόν.

 

Παρόντες, συνεχίζουμε να καταθέτουμε τις προτάσεις μας για τη χώρα. Και επαναλαμβάνουμε. Ζητάμε τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την οικονομική πορεία της χώρας από το 2001 έως και σήμερα. Για όλες τις Κυβερνήσεις της περιόδου Ευρώ στη χώρα μας. Να τα πούμε και να τα δούμε όλα. Μα όλα. Και να μη κρυφτεί τίποτα. Όλα στο φώς, για να τελειώνουμε με τα σκοτάδια και τους ψιθύρους.