Ο τακτικισμός είναι το ανώτατο στάδιο του λαϊκισμού. Βασικά του γνωρίσματα, οι κοντόφθαλμες και αποσπασματικές λογικές, η ενασχόληση με τα επιμέρους, το πρόσκαιρο συμφέρον. Οι τακτικιστές, όποιο πολιτικό χρώμα κι αν ενδύονται, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο σήμερα. Προκειμένου να πετύχουν τον βραχυπρόθεσμο στόχο τους εστιάζουν στα μικρά, παραβλέποντας τα μεγάλα.
Οι κινήσεις τους υπαγορεύονται από καθαρά ιδιοτελή κριτήρια – κομματικά και προσωπικά. Πρωταρχικό τους μέλημα, η επιβίωσή τους ανεξαρτήτως κόστους και τιμήματος για τη χώρα και την κοινωνία. Θέλοντας να είναι αρεστοί στην εκλογική τους πελατεία, χαϊδεύουν αφτιά. Υιοθετούν ακραίο διχαστικό λόγο. Καλλιεργούν τον φθόνο, τη μισαλλοδοξία, την αντιπαλότητα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Ανακαλύπτουν εσωτερικούς εχθρούς, που δήθεν αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του τόπου και των πολιτών. Αφυπνίζουν ψυχώσεις. Πριμοδοτούν την πόλωση.
Δύο χρόνια τώρα η φιλοσοφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εδράζεται στον ακραίο τακτικισμό. Αποκαλυπτικό είναι το πώς πολιτεύονται: Διαχειρίζονται τα φλέγοντα προβλήματα με επιπόλαιο, παιδαριώδη και επιζήμιο τρόπο. Εξ ου και οι ανερμάτιστες, αλλόκοτες ενέργειές τους. Η κυβερνητική τους συμπεριφορά αποσκοπεί αποκλειστικά στη διατήρηση της εξουσίας. Τώρα μάλιστα που η κυριαρχία τους εξασθενεί δραστικά, μάς οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς. Καταφεύγουν σε «ταρζανιές», εκθέτοντας την Ελλάδα. Η δυσαρμονία τους με τους εταίρους και τους πιστωτές δεν αποκαλύπτει μόνο τη δυσκολία τους να αναπροσαρμόσουν τις πολιτικές τους στο νέο περιβάλλον. Το χειρότερο είναι πως εσκεμμένα προέκριναν τη διαφοροποίηση, θεωρώντας ότι μια σύγκρουση τούς δίνει πόντους στο εκλογικό τους ακροατήριο.
Ο πρωθυπουργός γνώριζε πως τα μέτρα για τους συνταξιούχους, θα αντιμετωπίζονταν τουλάχιστον με ενστάσεις από τους δανειστές. Ωστόσο, επέλεξε να επενδύσει στην πλειοδοσία του λαϊκισμού για λόγους προσωπικής και κομματικής ιδιωφέλειας. Έτσι εξηγούνται οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις της κυβέρνησής του στο ζήτημα της αξιολόγησης και στα πρωτογενή πλεονάσματα. Αλλά και η προσπάθεια να εκθέσει την αξιωματική αντιπολίτευση, εγκαλώντας τη ότι λειτουργεί ως «πέμπτη φάλαγγα» των ξένων.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσβλέποντας για άλλη μια φορά στο εφήμερο κέρδος επιβεβαιώνει την προσήλωσή του στη «μικρή εικόνα». Αδιαφορεί για τη «μεγάλη εικόνα», την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ακολουθεί την τακτική βλέποντας και κάνοντας, διότι δεν έχει στρατηγική. Αλλά και γιατί, παρά τις όποιες μεταμορφώσεις του, παραμένει διφυής. Το βέβαιο είναι ότι με τους τακτικισμούς του αδυνατεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες της διακυβέρνησης.
* Ο Γιώργος Πανταγιάς είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας POLITY A.E.
