Πολιτική τρομοκρατία

Σχεδόν από την αρχή της θητείας της η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική, η οποία βασίζεται στην κινδυνολογία και τον φόβο. Φόβο για το σήμερα, φόβο για το αύριο. Προσπαθεί διαρκώς να δημιουργήσει ένα καθεστώς αμφιβολίας και αβεβαιότητας στους πολίτες για να μπορέσει να κρατηθεί ψηλά στα μάτια τους, καθώς και να διατηρήσει τα ποσοστά της και συνεπώς την παραμονή της στην εξουσία. Αυτό τον σκοπό εξυπηρετούσαν και τα ψεύτικα διλήμματα του τύπου «μνημόνιο ή χρεοκοπία» και «εμείς ή το χάος».

 

Αυτή η στρατηγική επαναλαμβάνεται σε πολύ πιο έντονο βαθμό όσο πλησιάζουμε προς την προεδρική εκλογή και γίνεται πλέον ξεκάθαρη ακόμα και για τον πιο ανίδεο.

 

Παρότι ο κύριος Σαμαράς σήκωσε «ανεξάρτητους» παίκτες απ’ τον πάγκο, άπλωσε «ρίζες» και φούσκωσε «ποτάμια» στο Μαξίμου πήραν χαρτί και μολύβι, τα βάλανε κάτω και είδαν ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν (δε χρειάζεται κανείς κάτι παραπάνω από στοιχειώδεις γνώσεις αριθμητικής για να το καταλάβει). Γι’ αυτό και έχουν περάσει για ακόμη μια φορά στην επιστράτευση του φόβου και της τρομοκρατίας, που αποτελούν άλλωστε και τα τελευταία όπλα που τους έχουν απομείνει για να καταφέρουν το σκοπό τους.

 

Και τι δεν έχουμε ακούσει το τελευταίο διάστημα. Επανήλθε πάλι ο όρος grexit, ξένοι παράγοντες παρενέβησαν απροκάλυπτα στα εσωτερικά της χώρας κι γενικά ακούσαμε ένα σωρό ασυναρτησίες, μέχρι και για Μικρασιατική Καταστροφή έγινε λόγος. Η κινδυνολογία έφτασε όμως στο κόκκινο με την πρόσφατη δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου, που μας πληροφόρησε πως σε περίπτωση που δεν εκλεγεί ΠτΔ η χώρα θα οδηγηθεί σε πιστωτικό γεγονός, δηλαδή με λίγα λόγια στη χρεοκοπία.

 

Και ποια είναι αποτελεσματικότερη «τρομοκρατία» από την αναφορά και μόνο στη λέξη χρεοκοπία; Ένα κλασικό εκβιαστικό δίλημμα που τίθεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, «μνημόνιο ή χρεοκοπία», «μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία», έτσι και τώρα επανέρχεται στη μορφή του «Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή χρεοκοπία». Πλέον αυτή η καραμέλα έχει καταντήσει κουραστική αλλά και επικίνδυνη. Πιθανότατα η κυρία Βούλτεψη να μην συνειδητοποίησε καν ότι μιλούσε ως κυβερνητική εκπρόσωπος και όχι ως «Σοφία». Και πιθανότατα να μην κατάλαβε και το μέγεθος αυτού του οποίου δημόσια δήλωσε, πόσο μάλλον τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει για τη χώρα μια τέτοιου είδους δήλωση από το στόμα της υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ. Και σαν να μην έφτανε αυτό βγήκε και ο κύριος Στουρνάρας να «επιβεβαιώσει» τη συγκεκριμένη δήλωση, κάνοντας λόγο για κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης στην ελληνική οικονομία από τη ραγδαία, όπως λέει, μείωση της ρευστότητας στην αγορά. Ως αντίδοτο στην επικείμενη καταστροφή προτείνει την εκλογή του Σταύρου Δήμα. Ο οποίος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, σημειωτέον, παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο με απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου για νόθευση εγγράφου και απόπειρα απιστίας, για τη λίστα Λαγκάρντ.

 

Το θέμα είναι μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Αυτό είναι που με προβληματίζει πραγματικά. Πόσο ακόμα θα θέτουν σε κίνδυνο τη χώρα ελαφρά τη καρδία με τα λόγια και τις πράξεις τους προκειμένου να πετύχουν την προεδρική εκλογή και την παραμονή τους στην εξουσία; Αν νοιάζονταν πραγματικά για την «πατρίδα», όπως λένε, δεν θα έπρεπε να ακούγονται τέτοιου είδους απαράδεκτα πράγματα. Και το όλο κλίμα θα εντείνεται όλο και περισσότερο όσο θα πλησιάζει η ημερομηνία της τρίτης και κρισιμότερης ψηφοφορίας στη Βουλή. Αν αυτά τα πράγματα όμως ακούγονται από τώρα, σε περίπτωση προκήρυξης εθνικών εκλογών, φοβάμαι και μόνο στη σκέψη τι μπορεί να ξεστομίσουν, προκειμένου να καταφέρουν να κρατηθούν στην εξουσία. Είμαι σίγουρος πάντως πως θα φουντώσουν τα πάντα: η φημολογία, η κινδυνολογία, η σεναριολογία και η προεξόφληση της στάσης που θα τηρήσουν οι Ευρωπαίοι μόλις αντικρίσουν το αποτέλεσμα της κάλπης στην Ελλάδα.

 

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση επιχειρούν με κάθε τρόπο να τρομάξουν τους ψηφοφόρους αντί να τους πείσουν και η πολιτική τρομοκρατία που ασκείται αυτή τη στιγμή εις βάρος των βουλευτών αλλά και του ελληνικού λαού, ίσως θα έπρεπε να έχει ήδη κινητοποιήσει τις αρχές της Δικαιοσύνης.

 

Θα κλείσω δανειζόμενος τα λόγια του πρωθυπουργού μας από το βήμα της Βουλής, όταν ακόμα ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Ιούνιο του 2011: όλη αυτή η κατάσταση «πρόκειται για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου, η οποία δεν πείθει κανέναν, απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την οικονομία. Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες και είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης».

Ο νοών νοείτω.