Από τον Αύγουστο του 1914 (:πότε πέρασαν 100 χρόνια έκτοτε!) έως το Νοέμβρη του 1918, όλη η Γη αναταράσσεται από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο. Περί τα 66 εκατομμύρια άνθρωποι (στρατεύσιμοι και άμαχοι) έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των χερσαίων και θαλάσσιων επιχειρήσεων.
Όλοι ξέρουμε ποιοι και γιατί επιδιώκουν και ξεκινούν τους πολυαίματους πολέμους. Αυτοί που θέλουν να είναι κυρίαρχοι του κόσμου, να ελέγχουν τη δημόσια και την ιδιωτική ζωή των πολιτών και να προβάλλουν τα δικά τους υλικά συμφέροντα καταπατώντας τα δικαιώματα του λαού. Είναι εκείνοι που νοιάζονται μονάχα για τα εφήμερα υλικά αγαθά και την προσωπική τους δόξα και γεμίζοντας με στείρο και τυφλό φανατισμό τις μάζες.
«Αχάριστοι όλοι εσείς που αποζητάτε να σας τιμά ο λαός στις ρητορείες. Ποτέ να μη σας γνώριζα, που διόλου δε νοιάζεστε αν θα βλάψετε τους φίλους, φτάνει να πείτε κάτι που τον όχλο θα ευχαριστήσει», διαβάζουμε, αφενός, στην «Εκάβη» του γνωστού Αθηναίου τραγωδιογράφου της κλασικής εποχής Ευριπίδη (Στίχοι 252 – 255, μετάφραση Τ. Ρούσσου). Ο ποιητής στηλιτεύει έτσι «τσουχτερά» τους λαοπλάνους δημαγωγούς, που, το 424 π.Χ., σπρώχνουν, προς ίδιον όφελος, τους Αθηναίους να συνεχίσουν το ζημιογόνο πελοποννησιακό πόλεμο!
Ποιος είναι, παρά ταύτα, λέτε, ο κατεξοχήν υπεύθυνος για ό,τι παρατηρείται σήμερα ανεξέλεγκτο στην πολιτική παγκοσμίως, όπου οι «μικροί» λαοί είναι «πιόνια» άβουλα στη «σκακιέρα» των παντοδύναμων «μεγάλων»; Εάν εμβαθύνουμε στις οικονομικές, τις πολιτικές και τις κοινωνικές παραμέτρους σε όλες τις «δημοκρατικές» πολιτείες, θα παρατηρήσουμε δεν φταίει τίποτα άλλο παρά η επιθυμία του ανθρώπου, η οποία καταντά φλογερό πάθος, για την απόχτηση δύναμης και την άσκηση εξουσίας σε βάρος των πιο αδύναμων συμπολιτών και συνανθρώπων του. Η επιθυμία αυτή πηγάζει από τη γεμάτη εγωισμό πλεονεξία και την υπέρμετρη φιλοδοξία, που καταντά ματαιοδοξία και ανόητη φιλαρχία, όσων ασχολούνται με την πολιτική και θέλουν να υπερισχύσουν ο ένας του άλλου.
Ο πολίτης, όμως, οσάκις ανέχεται, δίχως να αντιδρά καθόλου ή αντιδρώντας σπασμωδικά, τις αυθαιρεσίες των κυβερνώντων και δεν ξεσηκώνεται εναντίον τους για να υπερασπίσει τα δικαιώματα του καταπιεζόμενου λαού, είναι ο μοναδικός ένοχος για τη διαιώνιση της κατάστασης. Οι «τύραννοι» εκμεταλλεύονται την αδιαφορία και την αδράνεια των πολιτών και καρπώνονται περισσότερο και βασιζόμενοι στη δύναμη του ισχυρότερου επιβάλλουν τη θέλησή τους στην ανήμπορη, να συσπειρωθεί και να ξεσηκωθεί, λαϊκή μάζα.
Οι «τύραννοι» όλων των εποχών «κωλυσιεργούν» την εξέλιξη της κοινωνίας, επειδή φοβούνται την ανατροπή τους εάν οι νέες ιδέες φτάσουν στο λαό. Θυμίζω το παράδειγμα της τιμωρίας του φωτοδότη Προμηθέα από τον παντοδύναμο πατέρα Θεών και ανθρώπων, Δία (Αισχύλου, «Προμηθεύς Δεσμώτης»)! Οι κυβερνώντες, γενικότερα, όπως έχει δείξει κατ’ επανάληψη η Ιστορία, προωθούν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα με τρόπους που, φαινομενικά μονάχα, υπερασπίζουν τη δημοκρατία, ενώ, στην ουσία, υποσκάπτουν με ύπουλο τρόπο και ναρκοθετούν κάθε έννοια δημοκρατίας, ελευθερίας, ειρήνης, προόδου και ευημερίας των λαϊκών στρωμάτων.
Οι δημοκρατικές διαδικασίες στις ολιγαρχικά κυβερνούμενες πολιτείες παύουν να υπηρετούν το λαό, μα παίρνουν τη μορφή μέτρων, με τα οποία οι έχοντες τα ηνία της πολιτείας δεσμεύουν, φιμώνουν ή περιορίζουν το πλήθος, κάθε δημοκρατική και ελεύθερη φωνή. Ξεκινούν και πολέμους, για να προστατέψουν τα «κεκτημένα» τους! Στον αντίποδα όλων τούτων, προστατεύουν όποιους λιποτάχτησαν και, χάριν του σαρκίου τους και εφήμερων υλικών κερδών, τάχτηκαν με το μέρος τους, αναδεικνυόμενοι σε αισχρούς κόλακες και τιποτένιους προδότες των ανθρώπινων αξιών. Αυτοί, οι αυτόμολοι, αλλά και όσοι από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο παραμένουν αδρανείς στις αυθαιρεσίες των κρατούντων είναι οι ένοχοι για όσα συμβαίνουν στις με τυραννικό τρόπο διακυβέρνησης κοινωνίες.
Για το λόγο αυτό, ας μη λυγίζουμε κεφάλι και μέση στους αυτοαποκαλούμενους «μεσσίες», αλλά ας ξυπνήσουμε και ας σηκωθούμε στα πόδια μας, ας σταθούμε όρθιοι και θαρραλέοι! Πριχού είναι αργά! Έτσι και εκείνοι οι φταίχτες όλων των κακών στη ζωή μας θα μας υπολογίζουν και θα μας φοβούνται και, συνάμα, εμείς οι ίδιοι θα προχωρούμε ασυμβίβαστα συνεπείς στις αρχές και τις αξίες, τις οποίες μας κληροδότησαν οι γονείς και οι προπάτορές μας, δυνατοί και άτρωτοι στους δρόμους της ειρήνης, που θα μας φέρουν πιο κοντά στην υλοποίηση των ονείρων μας, διδαγμένοι απ’ όσα συμβαίνουν κάθε στιγμή και γύρωθέ μας…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι φιλόλογος, υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ.
