Οι εθνικές εκλογές στις οποίες εισήλθαμε από τη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου, εκλογές, σε μια κρίσιμη καμπή για τη χώρα, που επέλεξαν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις του τόπου και ανέστιοι βουλευτές που περιμένουμε να δούμε σε ποια ψηφοδέλτια θα ενταχθούν τώρα, υποχρεώνουν όλους εμάς που ασχολούμαστε με την πολιτική διαδικασία να είμαστε ξεκάθαροι απέναντι στις προτάσεις μας προς την κοινωνία.
Κατά αυτό τον τρόπο είμαστε υποχρεωμένοι, πριν την κάλπη, ως πολίτες να σταθμίσουμε τις προτάσεις των κομμάτων και τον τρόπο που σκέφτονται να διοικήσουν τη χώρα σε ένα σημαντικό χρονικό ορόσημο για τους πολίτες.
Ας δούμε λοιπόν τις βασικές προτάσεις και τη σύνθεση σε ιδεολογικό επίπεδο των βασικών διεκδικητών της ψήφου της κοινωνίας.
Νέα Δημοκρατία: Διαφεύγει από την εξουσία το 2009, παραδίδοντας τη χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας. Στη συνέχεια, εγκαλεί την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για την σταθερή και μόνη διέξοδη λύση του Μνημονίου, τάζοντας θέσεις εργασίας, συμπαρατασσόμενη με τους αντιμνημονιακούς της εποχής. Πραγματοποιεί τα Ζάππεια, κατηγορώντας την κυβέρνηση για λάθος πολιτική. Αργότερα, καταλαβαίνοντας τις πραγματικές επιλογές της χώρας, πραγματοποιεί στροφή 180 μοιρών και σήμερα προσπαθεί να παρουσιάσει ως δικά της επιτεύγματα τις επιλογές που το ΠΑΣΟΚ έκανε για να κρατηθεί η χώρα ζωντανή. Κατέρχεται στις εκλογές αυτή τη στιγμή με σύνθημα τις επιτυχίες της δικής της διακυβέρνησης, αφού έχει ‘ξεχάσει’ ότι την κρισιμότερη ώρα έπαιζε το ψηφοθηρικό της παιχνίδι αντί να ενταχθεί σε μια προσπάθεια εθνικής σημασίας.
ΣΥΡΙΖΑ: Από την εκλογική εκτόξευσή του στις εκλογές του 2012 και μετά, είναι ίσως η πιο θολή πρόταση που έχει κατατεθεί προς τους Έλληνες από ιδρύσεως του κράτους. Περιπλέει μεταξύ καταγγελίας του Μνημονίου και μονομερούς διαγραφής του χρέους. Από τη μια ακούμε ότι το Ευρώ δεν είναι φετίχ, και από την άλλη, πρωτοκλασάτα στελέχη του διατυμπανίζουν την πρόθεση του κόμματος για παραμονή στο Ευρώ. Μερίδα στελεχών του αποδέχονται τη δίμηνη παράταση και ζητούν περαιτέρω διεύρυνση του χρονικού περιθωρίου, ενώ άλλοι δεν αναγνωρίζουν την παράταση αφού δεν αναγνωρίζουν τη συμφωνία. Στελεχιακά, ενσωματώνουν φθαρμένα κομμάτια του πολιτικού σκηνικού και στο Πρόγραμμά του αναφέρεται κατηγορηματικά ότι είναι πρότασή τους η στάση πληρωμών και η φυγή από το Ευρώ.
Ποτάμι: Αφού κατά τη δημιουργία του έθεταν όρο συμμετοχής στο νέο κόμμα νέους και μη εξαρτημένους πολιτικά στο παρελθόν πολίτες, τώρα έχουν γίνει ο μεγαλύτερος ιδεολογικός αχταρμάς. Από τη μια ενσωματώνουν τους ΜΕΤΑρυθμιστές ανανεωτές της Αριστεράς του Σπύρου Λυκούδη και από την άλλη προσθέτουν στην ‘ιδεολογική’ τους φαρέτρα το πιο νεοφιλελεύθερο κομμάτι της πολιτικής ζωής του Θοδωρή Σκυλακάκη που μιλάει ανοιχτά για απελευθέρωση απολύσεων και ελαχιστοποίηση του κράτους σε κρίσιμους τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία. Χρησιμοποιούν έξυπνες εκφράσεις δήθεν διεύρυνσης όταν εσωκομματικά υπάρχουν καταγγελίες για προσωποπαγές και αρχηγικό κόμμα.
ΠΑΣΟΚ: Αναλαμβάνει το 2009 μια κατεστραμμένη χώρα. Βρίσκεται σε αδιέξοδο ευρωπαϊκών συμμαχιών και στρατηγικής, καθώς αντιμετωπίζει μια ανέτοιμη σε επίπεδο θεσμών ΕΕ. Κάνοντας την μόνη επιλογή που εξασφάλιζε σταθερότητα και αποφυγή της χρεοκοπίας και λέγοντας τις μεγαλύτερες αλήθειες που είπε ποτέ πολιτικό κόμμα στη χώρα, αδιαφορώντας για το κομματικό κόστος, επιλέγει με συνέπεια τον μόνο δρόμο. Από τότε, είναι το μόνο κόμμα που κρατάει σταθερή στρατηγική. Έχει κάνει τις επιλογές του για τη χώρα και όχι για το ίδιο. Και διώκεται για τη συνέπειά του. Είναι ίσως σημείο των τραγικών καιρών που ζούμε, ένα κόμμα στις επιλογές του οποίου προσέρχονται οι υπόλοιποι σταδιακά, να κατηγορείται γιατί λέει αλήθειες, φέρεται υπεύθυνα για τη χώρα και κρατάει συνεπή στάση. Ακόμα και τώρα, η πρότασή του για εθνική συνεννόηση στη βάση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας παραμένει η μόνη που ζητούν οι πολίτες, όμως αδυνατούν να καταλάβουν οι υπόλοιπες κομματικές ηγεσίες.
Είναι δεδομένη η άρνησή μου να σχολιάσω φασιστικές προτάσεις εκλογικής μάχης. Οι λόγοι, προφανείς.
Ένας σκεπτόμενος πολίτης οφείλει κατά τη γνώμη μου να προσέρχεται στις εκλογές, σταθμίζοντας όλα τα παραπάνω. Γιατί οι εθνικές εκλογές δεν γίνονται για ένα καπρίτσιο. Ούτε για να παίξουμε με τη χώρα.
Οι επερχόμενες εκλογές είναι οι σημαντικότερες στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους. Και πλέον η ευθύνη ανήκει στους πολίτες. Οι πολίτες οφείλουν να σταθμίσουν όλους τους παράγοντες πριν αποφασίσουν. Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για διαφυγές. Μόνο ευθύνη και καθήκον για τη χώρα.
Προσωπικά, επιλέγω τη μόνη σταθερή και σίγουρη πρόταση που έχει κατατεθεί στην κοινωνία. Πρόταση ευθύνης και καθήκοντος. Πρόταση αλήθειας και ειλικρίνειας.
Πρόταση ΠΑΣΟΚ.
*Ο Γιάννης Λίτινας είναι πολιτικός μηχανικός
