Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΛΟΥΤΙΝΑΚΗ
Χαμηλώσανε τα φώτα σε δρόμους και πλατείες, οι γιορταστικές μελωδίες σώπασαν, κι η ζωή ξαναμπήκε στους κανονικούς της ρυθμούς.
Μόνο η παγωνιά παραμένει ανυποχώρητη στη φύση αλλά και μέσα στις ψυχές των μοναχικών ανθρώπων, που πέρασαν τις μέρες της αγάπης χωρίς αγάπη, χωρίς τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς.
Κι όμως μέσα στη σκληρότητα, την αδιαφορία και την κρίση αξιών της εποχής, υπάρχουν ευτυχώς φωτεινά παραδείγματα εκείνων που προσφέρουν απλόχερα ανθρωπιά και καλοσύνη, από τα πλούσια αποθέματα αγάπης και αλτρουισμού που διαθέτουν. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σταυρωμένου, αποτελεί ένα τέτοιο ξεχωριστό παράδειγμα.
Η δραστήρια πρόεδρος Κατερίνα Μιχελιουδάκη και τα ενεργά μέλη Βαγγελιώ Τσιομπίκα, Ρηγούσα Πολιουδάκη, Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, Σπύρος Πολιουδάκης και Αγγελική Κουβέλη, είναι άτομα με κοινωνική ευαισθησία, καλλιτεχνικές ανησυχίες και ψυχική καλλιέργεια.
Με συλλογικότητα, αλληλεγγύη από όλα τα μέλη της χορωδίας και άριστη οργάνωση, έδωσαν ιδιαίτερο χρώμα και χαρά τις μέρες των γιορτών, ψάλλοντας τα κάλαντα στα γύρω χωριά, οργανώνοντας μπαζάρ με χειροποίητα Χριστουγεννιάτικα στολίδια και πολλές άλλες δραστηριότητες.
Τη γιορτινή ατμόσφαιρα όμως, απογείωσε η εμφάνιση της χορωδίας με χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα σε αίθουσα του Αρσάνειου Γυμνασίου – Λυκείου, που διακόσμησε η καλλιτέχνις Ελένη Βαβαδάκη.
Συγκλονιστικά ήταν τα λόγια της γυναίκας που τιμά τον τίτλο της φιλολόγου Νίτσας Αντωνάκη, που προλόγισε την εκδήλωση και τα τραγούδια που ακούστηκαν:
«Η θρησκεία μας -είπε- προβάλλοντας τη Γιορτή της Γέννησης του Χριστού, ως την αφετηρία ενός νέου κόσμου, όπου κυριαρχεί η αδερφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, μας προσκαλεί να βιώσουμε και φέτος πραγματικά τα Χριστούγεννα.
Μία κίνηση, ένα βλέμμα, ένα ελάχιστο ενδιαφέρον προς το συνάνθρωπό μας που υποφέρει, και αμέσως η ψυχή ζωντανεύει, χαίρεται και μπαίνει στο πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων, όχι μόνο των παιδιών, αλλά και όλων των ανθρώπων που αναζητούν μια φάτνη, για να ξαναγεννηθούν σε μια νέα κατάσταση, σε μια νέα κοινωνία.
Όλοι μια φάτνη αναζητούν, αλλά συνήθως μακριά από τη φάτνη της Βηθλεέμ. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ζουν στη μοναξιά, την απογοήτευση, τη μελαγχολία, την αδιαφορία. Μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού τους, οι περισσότεροι νιώθουν μεγαλύτερη παγωνιά απ’ αυτήν που νιώθουν οι άστεγοι το χειμώνα, γιατί είναι άστεγοι από αγάπη κι επικοινωνία.
Ήρθαν Χριστούγεννα και για τον καθένα σημαίνει κάτι διαφορετικό.
Χριστούγεννα όμως σημαίνει να βγεις από τον εαυτό σου, σημαίνει προσφορά και δόσιμο και έτσι αν τα ζήσεις, ζεις την εσωτερική σου πληρότητα.
Ας σκύψουμε λοιπόν, με ειλικρινές ενδιαφέρον στα προβλήματα των συνανθρώπων μας, κάνοντας την αλληλεγγύη δύναμη, η οποία θα μπορέσει να μετριάσει τις συνέπειες της σκληρής πραγματικότητας, που δοκιμάζει της αντοχές της κοινωνίας μας εδώ και χρόνια».
Οι ουρανοί άνοιξαν εκείνη τη βροχερή νύχτα του Δεκέμβρη κι αγγελικές μελωδίες πλημμύρισαν την αίθουσα προσφέροντας σ’ όλους εμάς γαλήνη και ψυχική ανάταση.
Φωνές κρυστάλλινες καθαρές γεμάτες ζεστασιά και τρυφερότητα, ανήκουν στις: Νίτσα Αντωνάκη, Αργυρούλα Αρχοντάκη, Νίτσα Αποστολάκη, Ελένη Βαβαδάκη, Ειρήνη Βορριά, Ελευθερία Δευτεραίου, Κάτια Κιαγιά, Ρούλα Οικονομάκη, Φιλιώ Πλουτινάκη, Δώρα και Στέλλα Πολιουδάκη, Ζαχαρούλα Πυργαρούση, Ειρήνη και Ευγενία Σκεπετζή, Ζαχαρούλα Σπυριδάκη, Μαρία Σταυριδάκη και Βαγγελιώ Τσιομπίκα.
Η ολοένα αυξανόμενη ποιοτική άνοδος της χορωδίας είναι αποτέλεσμα συστηματικής δουλειάς από τον διευθυντή της σπουδαίο άνθρωπο και μουσικό, Γιάννη Σκεπετζή, που ξοδεύει αδιαμαρτύρητα τον χρόνο του στην προετοιμασία των τραγουδιών, με μόνη αμοιβή την ικανοποίηση κάθε επιτυχημένης εμφάνισης.
Πολύτιμος συνεργάτης στα πλήκτρα ο Μάριος Χαλίμ, ο μουσικός με τα μαγικά δάχτυλα και τον επίσης ανιδιοτελή χαρακτήρα.
Για όσους δεν τον γνωρίζουν θα πρέπει να πούμε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κάιρο της Αιγύπτου. Η αγάπη του για τη μουσική ήταν κληρονομιά από τη μητέρα του, που ήταν δασκάλα πιάνου. Στα είκοσί του χρόνια ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της εποχής όπως Μπιθικώτσης, Ζαμπέτας, Δάκης, Κλειώ Δενάρδου, Τσιτσάνης κ.α. Όλη η καριέρα του στηρίχτηκε σε μουσικά σχήματα σε ξενοδοχεία κυρίως της Grecotel και Aldemar.
Όλοι οι πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι, όπως οι προαναφερόμενοι, δεν επιδιώκουν κανενός είδους προβολή, γιατί δεν το επιτρέπει η σεμνότητα που τους διακρίνει.
Όμως σε αμφιλεγόμενους καιρούς κατάπτωσης των αξιών, οι απλοί κι ανώνυμοι εργάτες που με κάθε θυσία υπερασπίζονται και προάγουν τον πολιτισμό και την παράδοση, αξίζει και πρέπει να προβάλλονται, προκειμένου να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση και για πολλούς άλλους.
