Πολλές οι καθημερινές δυσκολίες στο μονοπάτι της ζωής των ατόμων με αναπηρία

Της ΣΤΕΛΛΑΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗ…

Το δικό τους μονοπάτι ζωής με τις καθημερινές δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούν εξαιτίας της αναπηρίας που βιώνουν με στυλοβάτες τις οικογένειές τους, παρουσίασαν στο κοινό στο πλαίσιο της ημερίδας που έγινε την περασμένη Κυριακή στο «Σπίτι του Πολιτισμού» με αφορμή την 3η Δεκεμβρίου, μέλη του αναπηρικού κινήματος που ζουν και δραστηριοποιούνται και στην πόλη του Ρεθύμνου.
Η ημερίδα που έφερε την υπογραφή του Συλλόγου Γονέων και Φίλων ατόμων με αυτισμό και η οποία τελούσε υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας και την στήριξη του Δήμου Ρεθύμνου, εντάχθηκε στις τριήμερες δράσεις του τοπικού Συλλόγου για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, οι οποίες συνεχίστηκαν χθες και ολοκληρώνονται σήμερα.
Άνθρωποι του αθλητισμού αλλά και επιστήμονες παρουσίασαν στο κοινό τους τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά και να συμπορεύονται στην ζωή τα άτομα με αναπηρία με τον λεγόμενο αρτιμελή πληθυσμό της κοινωνίας μας, που όμως δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο στις μέρες μας, παρά τα βήματα προόδου που έχουν γίνει.

Ανάμεσα στις ομιλίες που παρουσιάστηκαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν και αυτή της ψυχιάτρου παιδιών και εφήβων του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, Μαρίας Γηρούκη, η οποία ούσα άτομο με αναπηρία, πάλεψε σκληρά στην ζωή της για να πετύχει το όνειρό της να γίνει επιστήμονας.
«Αν αποφασίσεις ότι η αναπηρία σου θα δυσκολέψει την ζωή σου, τότε σίγουρα θα την δυσκολέψει. Αν όμως αποφασίσεις ότι αυτό είναι, υπάρχει και θα υπάρχει μια ζωή και κάτι πρέπει να κάνεις για να πραγματοποιήσεις αυτά που θέλεις έχοντας την αναπηρία σου, τότε, πιστεύω ότι θα βρεις τον τρόπο να το καταφέρεις τελικά», ανέφερε χαρακτηριστικά η κα Γηρούκη.
Η Μαρία Γηρούκη στέλνοντας το δικό της μήνυμα στα άτομα με αναπηρία, τα παρότρυνε να μην αφήσουν ποτέ τα όνειρά τους, ενώ κάλεσε και τις οικογένειές τους να μην ντρέπονται για τα παιδιά τους, όπως είπε και να μην τα αφήνουν πλέον στο σπίτι υπό τον φόβο της λογοκρισίας.
«Οι οικογένειες που έχουν παιδιά με αναπηρία θα πρέπει να μην ντρέπονται για παιδιά τους, να μην μένουν πλέον στο σπίτι υπό τον φόβο του τι θα πει ο κόσμος. Σκέφτομαι ότι ο κόσμος έτσι και αλλιώς θα πει, οπότε είτε πει τώρα, είτε πει μετά, είτε λέει κατά την διάρκεια, θεωρώ ότι οι γονείς πρέπει -δηλαδή, είναι καλό και για τους ίδιους και για τα παιδιά- να αφήσουν την αναπηρία πίσω τους και να παλέψουν με αυτήν διότι είναι κομμάτι ζωής. Βέβαια στην Ελλάδα έχουν γίνει πολλά βήματα τα τελευταία χρόνια στον τομέα αυτό, όμως ελπίζω ότι θα γίνουν ακόμα περισσότερα φροντίζοντας όλοι εμείς. Δηλαδή, πρώτα η πολιτεία και μετά σύλλογοι και οι γονείς», κατέληξε μεταξύ άλλων η κα Γηρούκη.

Ελένη Καλατζή: Η φοιτήτρια με πρόβλημα αναπηρίας που ήρθε στο Ρέθυμνο από τον Βόλο για να σπουδάσει
Είναι 18 ετών, κατάγεται από τον Βόλο και αν κάποιος την συναντήσει στον δρόμο χωρίς το μπαστούνι της, δεν θα καταλάβει ότι πρόκειται για άτομο με μειωμένη όραση.
Ο λόγος για την Ελένη Καλατζή, η οποία είναι εκ γενετής ανάπηρη, καθώς πάσχει από τη νόσο του Στάργκαρντ, την οποία κληρονόμησε και η ίδια αλλά και η αδελφή της από την μητέρα τους.
Και ενώ θα περίμενε κανείς η Ελένη να παραμείνει στον τόπο της και στην ασφάλεια που της παρέχει το οικογενειακό της περιβάλλον, η ίδια όχι μόνο άφησε τον Βόλο για να σπουδάσει στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, αλλά ως παγκόσμια πρωταθλήτρια προετοιμάζεται και για την παραολυμπιάδα του Τόκυο το 2020. Η Ελένη μαζί με την πιλότο της Ηρώ Μηλάκη, (που δεν είναι άτομο με αναπηρία) ασχολούνται με το άθλημα της ποδηλασίας στο διπλό ποδήλατο τάντεμ.
«Παρότι έφυγα από τον τόπο μου και ήρθα στο Ρέθυμνο, η αλήθεια είναι ότι έχω πολλούς ανθρώπους που με βοηθούν και με στηρίζουν, οπότε θεωρώ ότι η προσαρμογή ήταν σχετικά ομαλή. Αρχικά μάλιστα είχαν κατέβει και οι γονείς μου, οπότε βάλαμε τα σημάδια για το πώς θα μετακινούμε και πως θα αξιοποιώ τα μέσα μεταφοράς», ανέφερε μεταξύ άλλων η Ελένη Καλατζή για την εμπειρία της στο Ρέθυμνο.
Ωστόσο στο δικό της μονοπάτι ζωής, η δυσκολία που συναντά στον τόπο μας έγκειται στο γεγονός ότι η πανεπιστημιούπολη Γάλλου, δεν είναι κατάλληλα προσβάσιμη για τα άτομα με αναπηρία. «Η μόνη δυσκολία που αντιμετωπίζω αυτή την στιγμή είναι στο πανεπιστήμιο καθ’ ότι δεν υπάρχει προσβασιμότητα, δεν έχουν μεριμνήσει κατάλληλα, οπότε ακόμη προσπαθώ να βρω τα πατήματά μου έτσι ώστε να δικτυωθώ και εκεί για να δω τι μπορώ να κάνω», σχολίασε καυστικά η νεαρή φοιτήτρια.
Πάντως, όπως η ίδια υποστήριξε η πόλη του Ρεθύμνου είναι αρκετά φιλική προς αυτήν, δεδομένου ότι υπάρχει ο διάδρομος τυφλών τον οποίο χρησιμοποιεί με το μπαστούνι της για να κατατοπίζεται. «Έχω κάνει και μαθήματα κινητικότητας οπότε η μετακίνησή μου είναι λίγο πιο εύκολη. Όμως, όποτε χρειαστώ βοήθεια δεν διστάζω να την ζητήσω ή από κάποιον περαστικό ή όταν συνοδεύομαι από κάποιον γνωστό μου. Πάντως, οι Ρεθεμνιώτες ανταποκρίνονται και είναι πολύ φιλικοί. Και αυτό που μου άρεσε ήταν όταν μια φορά περίμενα κάποιον γνωστό μου να έρθει για να με πάρει και μία κυρία προσφέρθηκε από μόνη της να μου προσφέρει βοήθεια. Βέβαια δεν την χρειαζόμουν, αλλά ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρος της και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ», τόνισε χαρακτηριστικά η Ελένη.
Ερωτηθείσα επίσης για το τι προσδοκά από την συμμετοχή της στην παραολυμπιάδα του Τόκυο, η Ελένη Καλατζή απάντησε: «Θεωρώ ότι το να φτάσω μέχρι εκεί ήταν κάτι υπέρτατο για μένα και ο στόχος μας είναι πολύ υψηλός. Ευελπιστούμε για μετάλλιο και θα προσπαθήσουμε για αυτό. Θα δώσουμε ότι έχουμε, το αγαπάμε πολύ αυτό και ελπίζουμε να φέρουμε τα αποτελέσματα που επιθυμούμε».

Ηρώ Μηλάκη: «Καθημερινά παίρνω μαθήματα ζωής από την Ελένη…»
Η Ηρώ Μηλάκη από το Ηράκλειο είναι ένα κορίτσι που δεν αντιμετωπίζει κάποια αναπηρία, όμως ως πιλότος της συναθλήτριάς της, Ελένης Καλατζή στο διπλό ποδήλατο τάντεμ, έχει διεισδύσει στον κόσμο και στον ψυχισμό των ατόμων με αναπηρία, παίρνοντας και η ίδια μαθήματα ζωής.
«Η δική μου δουλειά -ανέφερε χαρακτηριστικά- είναι να μπορέσω να καθοδηγήσω την Ελένη πάνω στο ποδήλατο. Να την βοηθήσω σε όλες τις δυσκολίες του δρόμου που αντιμετωπίζουμε. Δηλαδή, αν υπάρχει μια κατηφόρα, μια στροφή ή μια αλλαγή ρυθμού που πρέπει να κάνουμε. Και από κει και πέρα πρέπει και οι δύο ταυτόχρονα να ποδηλατούμε με την ίδια ένταση και τον ίδιο ρυθμό. Αυτό δεν είναι δύσκολο. Θα το χαρακτήριζα ως κάτι ιδιαίτερο, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερο άθλημα διότι πρέπει και οι δύο αθλητές να συγχρονιστούν απόλυτα, έτσι ώστε να καταφέρουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Άλλωστε, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι ο συγχρονισμός και από κει και πέρα τα υπόλοιπα είναι κομμάτι δουλειάς, προπόνησης και προετοιμασίας που γίνεται και από τις δύο μας».
Η Ηρώ ωστόσο, μιλά με συγκίνηση και για τα καθημερινά μαθήματα ζωής που παίρνει από την Ελένη, αλλά και από τα υπόλοιπα μέλη του παραολυμπιακού κινήματος.
«Όλο αυτό με έχει βοηθήσει στην στάση ζωής μου. Η εμπειρία μου σε αυτό το κομμάτι συναναστροφής με άτομα με αναπηρία, όπως είναι η μειωμένη όραση, αλλά και οτιδήποτε άλλο, σίγουρα μου έχουν αλλάξει τον τρόπο σκέψης για την ζωή. Και αυτό διότι συμμετέχοντας σε ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός, όπως είναι η παρολυμπιάδα, βλέπεις πράγματα τα οποία δεν τα έχεις φανταστεί ποτέ και καταλαβαίνεις πόσο μπορεί η ζωή σου να αλλάξει από την μια στιγμή στην άλλη. Οπότε σίγουρα εκτιμάς κάθε λεπτό και κάθε μέρα. Και σίγουρα μπορείς να καταλάβεις ότι κάποια προβλήματα που εμείς οι αρτιμελείς θεωρούμε ότι έχουμε, τελικά είναι μηδαμινά, καθώς όλα ξεπερνιούνται πολύ πιο εύκολα αν απλά έχουμε μια θετική σκέψη και μπορέσουμε να βρούμε ένα τρόπο να τα προσπεράσουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά η Ηρώ Μηλάκη.

Γιώργος Μαρινάκης: «Εξωτερίκευσαν το πρόβλημά τους και το έκαναν ζήτημα και υποχρέωση όλων μας»
Ειδική αναφορά στις προσπάθειες που καταβάλλει χρόνια τώρα ο τοπικός Σύλλογος Γονέων και Φίλων ατόμων με αυτισμό, ώστε με γενναιότητα, γνώση και μεθοδικότητα, όπως είπε, να εξωτερικεύσει το πρόβλημα και τελικά να το κάνει ζήτημα και υποχρέωση όλων μας, έκανε στην διάρκεια του χαιρετισμού που απηύθυνε στην ημερίδα ο δήμαρχος Ρεθύμνου, Γιώργος Μαρινάκης.
Ο κ. Μαρινάκης μίλησε και για τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Δήμος σε συνεργασία με την Περιφέρεια, ώστε να ολοκληρωθεί η παραχώρηση του οικήματος της δωρεάς Χριστουλάκη στους Αρμένους, προς τον εν λόγω σύλλογο με σκοπό να αποκτήσει την δική του στέγη και να υπηρετεί καλύτερα τους σκοπούς του.
Ερωτηθείς ωστόσο ο δήμαρχος για το κατά πόσο το Ρέθυμνο είναι τελικά μια φιλόξενη πόλη για τα άτομα με αναπηρία, απάντησε τα εξής: «Η πόλη μας είναι από τις πιο φιλόξενες και ίσως είναι και η πιο φιλόξενη πόλη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει λύσει όλα τα θέματα. Είναι θέματα που έχουν να κάνουν με τον σεβασμό στον δημόσιο χώρο, διότι δεν είναι να φτιάχνονται μόνο οι υποδομές αλλά πρέπει και να τις σεβόμαστε όταν για παράδειγμα, καταλαμβάνουμε τους ποδηλατόδρομους, όταν καταλαμβάνουμε τις ράμπες ή τις θέσεις στάθμευσης των ΑμεΑ. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι πρέπει να γίνει δουλειά, όχι μόνο στις υποδομές, αλλά και στο μυαλό και τη νοοτροπία μας».
Συνεχίζοντας επίσης πρόσθεσε ότι τόσο ο Δήμος, όσο και οι υπόλοιπες Δημόσιες Υπηρεσίες θα πρέπει να φροντίσουν -μέσω των σχετικών προγραμμάτων- να εξασφαλίζεται η προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία σε αυτές, ενώ μίλησε και για τις προσπάθειες που θα πρέπει να καταβάλλει και το «επιχειρείν» του Νομού μας για τον ίδιο σκοπό.

Ειρήνη Κλάδου και Κέλλυ Καρασούλη: «Όλοι είμαστε διαφορετικοί και όλοι είμαστε ίσοι…»
Εν τω μεταξύ, το δικό τους μήνυμα για την 3η Δεκεμβρίου έστειλαν τόσο η πρόεδρος όσο και η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Φίλων ατόμων με αυτισμό, Ειρήνη Κλάδου και Κέλλυ Καρασούλη, αντίστοιχα. Όπως ανέφερε η κα Κλάδου «η συμπόρευση για μας και η ισότητα είναι πολύ σημαντική και αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί και όλοι είμαστε ίσοι».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν τα όσα επεσήμανε και η κα Καρασούλη, η οποία εξέφρασε την ανάγκη να γίνει επιτέλους αποδεκτή η διαφορετικότητα των παιδιών τους.
«Αυτό που θέλουμε να καταλάβουν τα παιδιά της τυπικής ανάπτυξης, είπε η κα Καρασούλη, είναι ότι η διαφορετικότητά τους είναι κάτι που τελικά μπορεί να μην είναι τόσο διαφορετικό, με την έννοια ότι και τα παιδιά μας αισθάνονται, νιώθουν συναισθήματα και γενικά είναι σημαντικό για αυτά το πώς θα τους φερθούν οι άλλοι και πως η κοινωνία θα ανοίξει την αγκαλιά της για να τα αποδεχτεί σαν μέλη της άσχετα με την αναπηρία του κάθε ενός».
Σημειώνεται ότι πέρα από την ημερίδα, διοργανώθηκε και εικαστική έκθεση από μαθητές σχολείων της πόλης μας με θέμα την διαφορετικότητα, ενώ χθες παιδιά του Συλλόγου μαζί με άλλους μαθητές και ειδικών σχολείων στόλισαν το «δένδρο της ζωής» στην πλατεία Μικρασιατών. Σήμερα όλοι ανεξαρτήτως οι μαθητές σχολείων της πόλης θα συμμετέχουν στην δράση του Δήμου «Κράτα με να σε κρατώ».