Η θέση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, μετά την τελευταία κίνηση του Ερντογάν σχετικά με την Αγία Σοφία, καθίσταται δυσχερέστερη.
Πράγματι, ο Ερντογάν έβαλε στο παιχνίδι το θρησκευτικό στοιχείο, για να συσπειρώσει περισσότερο τους μουσουλμάνους υπηκόους του γύρω από την επεκτατική πολιτική του, ξυπνώντας μέσα τους τον πορθητή. Είτε, τουλάχιστον, αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει.
Έτσι, η θέση του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών κ. Δένδια, περί αποφυγής κατευθείαν εμπλοκής της χώρας μας στο ζήτημα της Αγίας Σοφίας, παρίσταται ως ορθή.
Την ίδια στιγμή οι όποιες φωνές ακούγονται περί αντιποίνων στα τζαμιά που βρίσκονται στην Ελλάδα είναι προφανώς λάθος: κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε έτι μεγαλύτερη συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου και του εν Ελλάδι ευρισκομένου – «βούτυρο» στο ψωμί του Ερντογάν.
Επειδή ο τελευταίος πιθανότατα δεν αρκείται στο νοτιοανατολικό, το θαλάσσιο, μέτωπο, θέλοντας να προσθέσει άλλο ένα, από τον Βορρά τώρα (πέραν του Έβρου), αυτό της Θράκης. Είτε, τουλάχιστον, αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει.
Έτσι, καθένας μπορεί να φανταστεί ποιά αντίδραση θα μπορούσε να ξεσπάσει, αν βυθίζαμε το τουρκικό ερευνητικό σκάφος, όταν εκείνο ξεκινούσε να επιχειρεί σε ύδατα επικαλούμενης κυριαρχίας μας.
Διότι, όπως προδιαγράφεται η σειρά των πραγμάτων, το «μπαλάκι» να ανοίξει πρώτη πυρ θα βρίσκεται στη μεριά της Ελλάδας, ώστε η λέξη «άμυνα» να μπορεί να ακουστεί και από τουρκικά χείλη…
Και, επειδή επιβάλλεται να είμαστε αντικειμενικοί θα έπρεπε να προσμετρήσουμε και την πολεμική απειρία (όλων) των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας…
