Που είναι το Έλλη;

Μα είναι αστείο, και ντροπή, για ούλο τον Νομό μας
να μην μπορούμε να ‘χούμε, το πλοίο το δικό μας.
Επέρασε πολύ καιρός, και πλοίο δεν θωρούμε
και άλλα λέει ο καθαείς όποτε τους ρωτούμε.
Όση χαρά μας έδωσε, λιμάνι όταν μπήκε
πολύ πίκρα μας έφερε απ’ την γραμμή σαν βγήκε.
Που είναι; οι επιφανείς φίλοι μας Ρεθυμνιώτες
αυτοί που ‘χουν τη δύναμη ν’ ανοίξουνε τις πόρτες.
Να ξαναρθεί το ΕΛΛΗ μας, εις το λιμάνι πάλι
να σταματήσουμε ούλοι μας να ζούμε αυτό το χάλι.
Γιατί, άλλοι Ηράκλειο, κι άλλοι Χανιά γλακούμε
με την ψυχή στο στόμα μας, στα πλοία για να μπούμε.
Άμα δεν βοηθήσουνε, εκείνοι που μπορούνε
θαρρώ πως πολύ δύσκολα, ΠΛΟΙΟ θα ξαναδούμε.
Εγώ απλά την γνώμη μου, είπα και τίποτα άλλο
κι ας κάμουν οι υπόλοιποι, το ΒΗΜΑ το μεγάλο.