Καθημερινά η κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του αριστερούς ή ημιαριστερούς δείχνουν υποχρεωτικά δείγματα της ικανότητάς τους ή μη να κυβερνούν πέρα πλέον των αντιπολιτευτικών και ιδεολογικών τους προσόντων.
Και βέβαια συνεχώς μαθαίνουν από τα λάθη τους και το αντιπάλεμα με την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα δυστυχώς όχι και τόσο ευνοϊκή για να κυβερνήσει ένα κόμμα. Εθνική κρίση και επιπλέον χωρίς πόρους εθνικούς, που να επιτρέπουν να πραγματοποιήσεις μια φιλολαϊκή και φιλεργατική πολιτική συμφωνία και με τις προεκλογικές σου υποσχέσεις.
Έτσι έχουν τα πράγματα και ούτως εχόντων των πραγμάτων, μετά και από την υπογραφή της «Συμφωνίας» η οποία σε δεσμεύει μαζί με τη σκληρή πραγματικότητα που λέει: «Παρά του μη έχοντος ουκ αν λάβεις» που οι αρχαίοι πρόγονοι έλεγαν αναμετρώμενοι με την πραγματικότητα είναι κατανοητό νομίζω της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα το δύσκολο έργο.
Όπως είναι κατανοητό και το αντιπολιτευτικό παραμύθι που ο υιός Μητσοτάκη υπόσχεται ότι θα πραγματοποιήσει.
Συνεπώς μένει να δούμε πόσο η κυβέρνηση θα αντέξει και πόσο ο λαός που την ψήφισε, αυτή τη δοκιμασία.
Και για «καλή» μας τύχη συσσωρεύτηκαν στην Ελλάδα της κρίσης και των δυσκολιών και χιλιάδες πολλές προσφύγων και μεταναστών που ήθελαν να περάσουν μέσω της χώρας μας στη Δυτική Ευρώπη, αλλά όλες οι πόρτες είναι κλειστές.
Στα σύνορά μας δηλαδή απ’ όπου οι μετανάστες θα περνούσαν προς τη δυτική Ευρώπη οι πόρτες των γειτόνων μας ήταν και είναι κλειστές.
Επιπλέον το σχέδιο της «επαναπροώθησης» προς την Τουρκία, προς το παρόν λίγες πιθανότητες έχει να πραγματοποιηθεί.
Έτσι η κυβέρνηση και η χώρα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της εύρεσης και τοποθέτησης των μεταναστών χώρων, καθώς και δυνατότητες σίτισης και περίθαλψης των χωρίς να υποφέρουν τα νησιά και συγκεκριμένες περιοχές από την ασφυξία των πολλών ξένων μεταναστών και τη δημιουργία στο λαό και τον τουρισμό μας προβλημάτων μη αντιμετωπίσιμων.
Η Αντιπολίτευση λέει τα «δικά της», χωρίς και να δικαιολογεί ουσιαστικά αυτά που λέει και χωρίς το παρελθόν της να τα δικαιώνει.
