Πού βρήκες το τηλέφωνό μου;

      Είναι λογικό και η άλλη άκρη της γραμμής να έχει αναπτύξει αντίστοιχα αντανακλαστικά. Εγώ τους λέω ότι το κινητό μου είναι εταιρικό, δεν το πληρώνω εγώ. Ψέμα, αλλά ακαταμάχητο, η κοπέλα θα το κλείσει σε δέκα δευτερόλεπτα. Αν η κλήση γίνει για το σταθερό τηλέφωνο, θα πω ότι δεν είμαι ο ιδιοκτήτης της γραμμής. Πού είναι ο ιδιοκτήτης της γραμμής; Λείπει. Θα γυρίσει; Θα αργήσει. Η μόνη περίπτωση στην οποία δείχνω δόντια, είναι όταν από το θυροτηλέφωνο ακουστεί φωνή νεαρού άνδρα που λέει ότι ήρθε για την «αναβάθμιση της γραμμής» – κοινώς θέλει να μπει στο σπίτι και να σου πει ότι αν αλλάξεις πάροχο, θα δεις τον λογαριασμό σου να μπαίνει στη χρέωση.
      Εντάξει, όλα αυτά τα παιδιά δικαιούνται, κατά κάποιο τρόπο, την κατανόησή μας. Αυτή τη στιγμή η μισή Ελλάδα δουλεύει χωρίς λεφτά για να πουλήσει κάτι στην άλλη μισή που δεν έχει δουλειά. Εκείνο που, ακόμα, αδυνατώ να καταλάβω είναι πώς διάολο ενημερώνονται οι λίστες των spammers. Και, κυρίως, πώς γίνεται να τις βάζεις στο χέρι χωρίς την παραμικρή συνέπεια. Εξ όσων κατάλαβα, δεν πρόκειται για λίστες με δημογραφικά στοιχεία. Επίσης δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι ξέρουν το όνομά σου – συμπεραίνω ότι συχνά έχουν μόνο τον αριθμό σου. Και όταν ρωτώ δεν μου απαντούν.