Προβολή ντοκιμαντέρ «Excision»

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων περιλαμβάνει όλες εκείνες τις διαδικασίες που περιλαμβάνουν μερική η ολική αφαίρεση ή τραυματισμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων για μη ιατρικούς λόγους. Υπολογίζεται ότι 140 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό, τα 92 εκατομμύρια στην Υποσαχάρια Αφρική.
Το «Excision» γυρίστηκε τον Ιανουάριο σε μια από τις πιο φτωχές και απομακρυσμένες περιοχές της Κένυας, όπου οι Ποκότ κρατούν πιστά τις παραδόσεις τους και υποβάλουν τα 13χρονα κορίτσια τους σε ακρωτηριασμό, για να «καθαρίσουν» και να ετοιμαστούν για γάμο. Η πρακτική της κλειτοριδεκτομής χάνεται στα βάθη του χρόνου. Τα κορίτσια πρέπει να φανούν γενναία, να μην κλάψουν, να μην φανεί τίποτα στο πρόσωπό τους την ώρα που η γυναίκα, που εκτελεί και χρέη μαίας στην κοινότητα, τα κόβει με το ίδιο ακονισμένο δόρυ το ένα μετά το άλλο. Πολλές φορές, τα ίδια τα κορίτσια ζητούν να τα ακρωτηριάσουν γιατί αλλιώς δεν θα γίνουν ποτέ μέλη της κοινωνίας τους, δεν θα παντρευτούν, δεν θα κάνουν παιδιά, δεν θα είναι «αγνά» και «καθαρά» ώστε να μπορούν να παίρνουν μέρος στις τελετές των Ποκότ.
Στο ντοκιμαντέρ, ξεχωρίζουν τις ιστορίες της Τσεμόγιο και της Τσεπόν που έχουν ήδη περάσει τη διαδικασία του ακρωτηριασμού. Για την Τσεμόγιο, οι επιπτώσεις του ακρωτηριασμού ήταν τραγικές: μόνιμη ακράτεια και δύο μωρά νεκρά κατά τη γέννα. Η Τσεπόν συνειδητοποίησε ότι η τομή δεν σημαίνει μόνο πόνο και κίνδυνο για την υγεία της, αλλά και τέλος στην εκπαίδευση και υποχρεωτικό γάμο με κάποιον που δεν ξέρει. Οι γυναίκες αυτές είναι από τις πρώτες της κοινότητάς τους που συνειδητοποίησαν ότι ο ακρωτηριασμός δεν είναι υποχρεωτικός, υπάρχει επιλογή. Αυτή την επιλογή ανακαλύπτουν όλο και περισσότερα κορίτσια και επιλέγουν να απορρίψουν την πρακτική και να συνεχίσουν το σχολείο. Έρευνα της ActionAid στους Ποκότ, δείχνει ότι η πρακτική έχει μειωθεί κατά 20% τα τελευταία 4 χρόνια, λόγω της απαγόρευσης της πρακτικής στη χώρα και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εφαρμόζονται στην περιοχή.
«Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν. Και ενηλικιώνονται. Στην Κένυα του 2013, στην περιοχή των Ποκότ, τα κορίτσια από 6 έως 15 ετών «κόβονται» για να ενηλικιωθούν. Πολύ πριν ολοκληρωθεί η ανάπτυξή τους, τα κορίτσια μπαίνουν στη σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο και υφίστανται την επέμβαση, χωρίς το παραμικρό αναισθητικό ή παυσίπονο και σε συνθήκες υγιεινής ανύπαρκτες. Με το ίδιο λεπίδι, το οποίο δεν έχει περάσει από κανενός είδους αποστείρωση, θα «κοπούν» όλες. Κάποιες θα πεθάνουν από αιμορραγία, κάποιες θα μολυνθούν από HIV. Η κλειτοριδεκτομή είναι σημείο αναφοράς στη ζωή τους. Από τη στιγμή που θα συμβεί, όλα παίρνουν το δρόμο προς τον «ενήλικο βίο». Αφήνουν το σχολείο, παντρεύονται, υπηρετούν τον άντρα τους και τις ανάγκες του. Έτσι βρίσκουν τη θέση τους στην κοινωνία τους. Οι πεποιθήσεις τους είναι τόσο βαθιά ριζωμένες, που οι περισσότερες δεν ζητούν βοήθεια και δεν αντιδρούν. Ποιό είναι άραγε το ψυχολογικό όριο στο οποίο μία πεποίθηση καταπιέζει ή ακόμα και κατακερματίζει την ψυχή (και το σώμα) ενός ανθρώπου;» δήλωσε η σκηνοθέτης, Βίκυ Βελλοπούλου.
Εισιτήριο: 6 ευρώ και 4 ευρώ φοιτητικό.
Μέρος των εσόδων θα διατεθούν για τη δράση της ActionAid και το υπόλοιπο θα καλύψει κόστη παραγωγής του ντοκιμαντέρ.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτη Βίκυ Βελλοπούλου και την ομάδα παραγωγής.
Συντελεστές
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Βίκυ Βελλοπούλου.
Παραγωγή: IndigoView Productions – ActionAid Hellas.
Διευθυντής Φωτογραφίας: Κώστας Νικολόπουλος.
Παραγωγοί: Δημήτρης Ξενάκης, Βίκυ Μαρκολέφα.
Μοντάζ: Βαγγέλης Καλαϊτζής.
Πρωτότυπη μουσική: Ματί Παλαιολόγος.
Post Production: Allan Michael, Μανώλης Λεβεντέλης.
Βοηθός Παραγωγής: Αρχόντισσα Κοκοτσάκη.
Ήχος: Αναστάσης Εφεντάκης.
Γραφικά: One man show studio-Τασος Παπαϊωάννου.