Η ευχαρίστηση και η ικανοποίηση της προπόνησης έχει μετατραπεί σε καθημερινό… Γολγοθά για τους ανθρώπους του στίβου. Προπονητές και αθλητές υπερβάλουν εαυτούς για να φέρουν εις πέρας τον στόχο τους που δεν είναι άλλος από τον ασφαλή τρόπο εκγύμνασης. Αρκεί κάποιος να ανηφορίσει στο Δ.Α.Κ. Γάλλου για να δει του λόγου το αληθές.
Η πανδημία έχει «θερίσει» τον αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα, αλλά στο τμήμα στίβου του Αρκαδίου έχουν και άλλους… μπελάδες στο μυαλό τους. Γιώργος Βιζιργιανάκης και Μαρία Τσιχάκη περιγράφουν περιγράφουν την καθημερινότητα ενός τμήματος που διαθέτει στις τάξεις του περισσότερα από 200 παιδιά. Και όμως βρίσκεται στο περιθώριο εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Μαρία Τσιχλάκη: «Θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα προβλήματα που επιζητάμε συνεχώς τη λύση τους, αλλά υπάρχει μία αδιαφορία από πλευράς Δήμου.
Βρισκόμαστε στην περίοδο της προετοιμασίας και πλέον έχουμε περάσει στο αγωνιστικό. Τα παιδιά που προπονώ και δη αυτά που κάνουν τεχνικά αγωνίσματα, όπως άλμα εις μήκος, άλμα εις ύψος, έξαθλο, εμπόδια, από εδώ και πέρα δεν μπορούν να ευνοηθούν από προπονήσεις που γίνονται στα Πευκάκια ή στην παραλία. Το καθένα ατομικά θα πρέπει να κάνει πολύ εξειδικευμένη προπόνηση στο σκάμμα, στα εμπόδια ή στο στρώμα του ύψους, που δεν υπάρχει για την ώρα και περιμένουμε να τοποθετηθεί. Γνωρίζουμε ότι έχει έρθει (σ.σ. το στρώμα) απλά για κάποιους λόγους δεν έχει τοποθετηθεί. Για την ώρα και για τις συνθήκες που υπάρχουν, έχουμε ανταπεξέλθει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στην αγωνιστική φάση, αν και εφόσον γίνουν αγώνες σε έναν με δύο μήνες από τώρα.
Σχετικά με την ενδυνάμωση των παιδιών, λόγω του ότι δεν επιτρέπεται σε κλειστό χώρο, έχουμε μεταφέρει τα όργανα στον ανοικτό χώρο και δουλεύουμε κανονικά, οπότε ως προς αυτό δεν έχουμε επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό.
Όμως από εδώ και πέρα ξεκινούν τα προβλήματα, καθώς τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν πιο εντατική προπόνηση με μεγάλη επιβάρυνση και τώρα θα φανούν τα προβλήματα που υπάρχουν όσον αφορά στις υλικοτεχνικές υποδομές, την κακή ποιότητα του ταρτάν που είναι πολύ σκληρό. Πολλά παιδιά παραπονιούνται ότι έχουν προβλήματα στην ποδοκνημική άρθρωση, στο γόνατο και ευελπιστούμε από πλευράς Δήμου και Περιφέρειας θα γίνει κάτι. Είμαι αισιόδοξη και περιμένω την υποστήριξη όλων».
Γιώργος Βιζιργιαννάκης: «Τα τελευταία χρόνια, ειδικά την τελευταία 3ετία, ο στίβος στο Ρέθυμνο καταγράφει ανοδική πορεία. Διαθέτει μεγάλο αριθμό παιδιών που φτάνει τα 220-230 μαζί με τις ακαδημίες. Μάλιστα οι τάσεις είναι αυξητικές και αναμένεται να ξεπεράσουμε τα 250 παιδιά. Ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος για τα δεδομένα του Ρεθύμνου.
Γίνεται τεράστια προσπάθεια και στις υποδομές και στις ακαδημίες και γενικότερα για τη λειτουργία του τμήματος, για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά. Αλλά με αυτές τις συνθήκες, υπάρχει τεράστια δυσκολία για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά, αυτό που αγαπάνε να το κάνουν όνειρό τους.
Διαλύθηκε το τμήμα των ρίψεων, το τμήμα των αλμάτων αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και δυσκολίες λόγω ταρτάν και σιγά-σιγά θα διαλύσουμε και τα δρομικά αθλήματα. Δε μένει και τίποτα άλλο… Μετά το τμήμα οδηγείται συνολικά σε διάλυση».
Αριστείδης Φετοκάκης: «Ελπίζω πως οι επόμενες γενιές θα μπορούν να προπονηθούν κανονικά για να διεκδικήσουν ακόμα περισσότερες διακρίσεις»
Εξαιρετικός αθλητής, μέλος της σκυτάλης που κατάκτησε την 3η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Θα μπορούσαν κάτι ακόμα καλύτερο, αλλά πώς με τέτοιες συνθήκες προπόνησης; Αυτό, όμως, που εύχεται είναι οι επόμενες γενιές να μην αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους προβλήματα.
«Η προετοιμασία κυλάει πολύ καλά μέχρι στιγμής. Το γήπεδο δεν είναι στη καλύτερη κατάσταση, αλλά προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις. Όμως τώρα έχουμε περάσει στο στάδιο που πρέπει να βελτιώσουμε την ταχύτητα και χρειαζόμαστε το ταρτάν, φυσικά θα προτιμούσαμε ή να είχε συντηρηθεί ή να έχει αντικατασταθεί.
Η κατάσταση του ταρτάν έχει προκαλέσει πολλούς τραυματισμούς σε εμάς τους αθλητές και αυτό έχει συνέπεια να χάνουμε αγώνες και παράλληλα στερούμαστε διακρίσεις. Επίσης, αρκετά παιδιά έχουν σταματήσει λόγω αυτών των τραυματισμών.
Πέρυσι κατακτήσαμε με την ομάδα των 4Χ400 την 3η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και αν οι συνθήκες προπόνησης ήταν κανονικές, θα μπορούσαμε παραπάνω. Ελπίζω και θέλω να πιστεύω πως οι επόμενε γενιές θα μπορούν να προπονηθούν κανονικά για να διεκδικήσουν ακόμα περισσότερες διακρίσεις».
