Πρόβλεψη ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία έως το 2022

Όπως φαίνεται και στο παρακάτω διάγραμμα, η ελληνική οικονομία κατέρρευσε από το 2009 έως και το 2015. Από το 2016 και μετά, αρχίζει σταδιακά να σταθεροποιείται. Παρότι η ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια θα είναι θετική και δεν έχει καμία σχέση με τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης (2009-2015), απέχει παρασάγγας από την ανάπτυξη της οικονομίας (έστω εικονικής) που υπήρχε έως και τα τέλη της δεκαετίας του 2000.

Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε τη μεταβολή της οικονομίας από το 2009 έως και το 2018. Οι μεγαλύτερες μειώσεις είναι κατά τα έτη: 2011 (-8,4%), 2012 (-7,6%), 2013 (-5,51%). Από το 2017 και μετά η οικονομία έχει θετικό πρόσημο.

Έτος      ΑΕΠ      Μεταβολή

2009      237534,2      0,04 ή 4%

2010      226031,4      -0,048 ή -4,8%

2011      207028,9      -0,084 ή -8,4%

2012      191203,9      -0,076 ή -7,6%

2013      180654,3      -0,0551 ή -5,51%

2014      178656,5      -0,011 ή -1,1%

2015      177258,4      -0,007 ή -0,7%

2016      176487,9      -0,004 ή -0,4%

2017      180217,6      0,021 ή 2,1%

2018      184713,6      0,0249 ή 2,49%

Πηγή: Eurostat      τα ποσά είναι σε δισ. ευρώ

Έτος       ΑΕΠ (πρόβλεψη)      Μεταβολή       Από

      Έως

2019      189321,3       2,49%      186816,654      193676,882

2020      194015,3      2,47%      190543,715      200483,946

2021      199881,4      3%      195476,903      207066,142

2022      205741,4      2,93%      200803,799      213410,860

Τα ποσά είναι σε δισ. ευρώ

Στο παρακάτω διάγραμμα βλέπουμε την πρόβλεψη για την ανάπτυξη της οικονομίας.

Η ελληνική οικονομία προβλέπεται να αναπτυχθεί έως και το 2022 3% περίπου. Το ποσοστό αυτό, όμως, δεν είναι αρκετό για να μειώσει το χρέος, ούτε να μας κάνει μία ευημερούσα κοινωνία. Όλα τα κράτη της ΕΕ (εκτός της Ελλάδας), δανείζονται από τις αγορές με χαμηλά επιτόκια, που κυμαίνονται από αρνητικά, όπως π.χ. η Ελβετία έως λίγο κάτω από 2%. Κανένα, όμως, κράτος δεν φτάνει το επίπεδο δανεισμού της Ελλάδας. Πως άλλωστε να μας φτάσουν; Το χρέος για να μειωθεί χρειάζεται μία ανάπτυξη πάνω από 4% ή μείωση του επιτοκίου δανεισμού. Με την υψηλότερη φορολογία στην ΕΕ, όμως, με ένα κράτος τραγέλαφο και με μία γραφειοκρατία που κάνει και τον πιο ψύχραιμο να απογοητευθεί, είναι αδύνατον να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Η τοκογλυφική πολιτική της ΕΕ καθώς επίσης και το ανεπαρκέστατο ελληνικό κράτος οδηγούν σε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα από αυτά που έπρεπε να γίνουν.

*O Γεώργιος Εμμ. Καβρός είναι οικονομολόγος (Ηράκλειο Κρήτης Data analytics στη cretanalysis.gr )