Τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα μας τον τελευταίο καιρό είναι τόσο πολλά, τέτοιας ταχύτητας, τέτοιας ποιότητας που προκαλούν σύγχυση στο κεφάλι κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Πολύ δύσκολα διατυπώνονται φωνές λογικής και κοινού νου, στη χώρα που έζησε, θεμελίωσε τη λογική και τη δίδαξε για όλο τον κόσμο ο μέγας Αριστοτέλης.
Μια τέτοια πρόταση, κοινής λογικής, κάνω για έξοδο από την κρίση: ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και δημιουργία άλλης μιας «βιομηχανίας» παράλληλα με τον τουρισμό. Η ίδρυση απαγορεύεται από το άρθρο 16 του Συντάγματος. Μέχρι να έλθει η ώρα της αναθεώρησης αυτού του άρθρου, υπάρχει η δυνατότητα λειτουργίας «παραρτημάτων» πανεπιστημίων άλλων χωρών για Έλληνες και κυρίως ξένους φοιτητές.
Αυτό συμβαίνει τώρα και μια δεκαετία περίπου και μάλιστα με ζηλευτά αποτελέσματα, χωρίς θόρυβο και τυμπανοκρουσίες. Λειτουργούν μάλιστα και μετά-πανεπιστημιακά μεταπτυχιακά προγράμματα με σύγχρονες εξειδικεύσεις, οι απόφοιτοι-πτυχιούχοι των οποίων απορροφούνται στην αγορά εργασίας και μάλιστα με θέσεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, καλά αμειβόμενες.
Το θέμα που προτείνω είναι πολύ σοβαρό και πολύπτυχο, ιδιαιτέρως όμως δυσφημισμένο και υπονομευμένο στη χώρα μας από κύκλους γνωστούς για την ιδεοληψία και την προκατάληψη τους. Θυμίζω επιγραμματικά ότι μόνο ιδιωτικά «σχολεία» και «πανεπιστήμια» υπάρχουν στους αρχαίους πολιτισμούς, Βαβυλωνίους, Ασσυρίους, Αιγύπτιους, Εβραίους, Έλληνες για την ανάδειξη του θρησκευτικού ιερατείου και της σχετικής με τους μονάρχες γραφειοκρατίας-Ιεραρχίας.
Ειδικά στην αρχαία Ελλάδα άνθισαν μεγάλων προσωπικοτήτων «σχολές»: του Θαλή και των άλλων Ιώνων φιλοσόφων, του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα (Ακαδημία), του Αριστοτέλη (Λύκειο), του Ισοκράτη (ρητορική). Στο Βυζάντιο επίσης το «πανδιδακτήριον» του Ιουστινιανού.
Και σήμερα πολλά από τα μεγαλύτερα, και ίσως διασημότερα, πανεπιστήμια σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, είναι ιδιωτικά. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα που να μην έχει και ιδιωτικά, παράλληλα με τα κρατικά πανεπιστήμια.
Τι προσδοκάται να αλλάξει στην Ελλάδα, όταν οργανωθούν μεθοδικά, επίσημα, χωρίς τρικλοποδιές ιδιωτικά πανεπιστήμια για Έλληνες και κυρίως για φοιτητές από όλον τον κόσμο;
1) Θα αξιοποιηθεί μεγάλος αριθμός άξιων, διάσημων και πρωτοπόρων Ελλήνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό αλλά αποφεύγουν να έλθουν στην Ελλάδα «που τρώει τα παιδιά της». Στα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν ισχύει ούτε το πολιτικό μέσο, ούτε οι γνωριμίες. Εκεί, κατά κανόνα, ισχύει η αξιοκρατία.
2) Η Ελλάδα με το σπάνιο κλίμα και το ασύγκριτο φυσικό περιβάλλον της μπορεί να γίνει πόλος έλξης στο μέλλον για φοιτητές από όλα τα μήκη και πλάτη της γης (Ασιάτες, Αφρικανούς, Αμερικανούς, Ευρωπαίους). Αυτό μπορεί σιγά-σιγά να δημιουργήσει «έρωτα» προς καθετί το ελληνικό, όπως έγινε στην Ευρώπη κατά την Αναγέννηση-Διαφωτισμό-σαρωτική αλλαγή του κόσμου. Το συγκριτικό πλεονέκτημα του αρχαίου, βυζαντινού και νεοελληνικού πολιτισμού μπορεί, επιτέλους, να αξιοποιηθεί.
3) Βαθμιαία θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας τόσο για διοικητικές-τεχνικές υπηρεσίες, συναφείς με εργαστήρια, ινστιτούτα για να μειώνεται η ανεργία και να επιστρέφουν σιγά-σιγά οι χιλιάδες νέοι, επιστήμονες και μη, που αναζητούν την τύχη τους στην ξενιτειά λόγω της κρίσης που περνά η ελληνική οικονομία-κοινωνία.
4) Η επίδραση -θετική πάντοτε- στα κρατικά ελληνικά πανεπιστήμια είναι αυτονόητη και κάθε σχολιασμός περιττεύει.
Σε αυτήν την επιχειρηματολογία αρκούμαι για να υπογραμμίσω ότι δεν πρόκειται για «όνειρο θερινής νύκτας» αλλά δυνατή χειροπιαστή πραγματικότητα, αν λάβουμε υπόψη ότι η Κύπρος μας έχει κάμει ήδη την αρχή και σε κάθε πόλη της έχει από ένα ή περισσότερα (ιδιωτικά) πανεπιστήμια. Ακόμη και στην τουρκοπατημένη Κερύνεια λειτουργεί πανεπιστήμιο. Η Κύπρος όμως έχει οργανωμένη με ευρωπαϊκά πρότυπα δημόσια διοίκηση. Με αυτήν την οργάνωση και συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων και τα κόκκινα δάνεια ρύθμισαν οι Κύπριοι και από τα μνημόνια βγαίνουν…
Η πρόταση μου δεν συνιστά να κάμομε αντίπραξη στην Κύπρο. Απλά η Κύπρος μάς δείχνει τον δρόμο, πρώτα στη συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων, που είναι η «εκ των ων ουκ άνευ» προϋπόθεση για την αντιμετώπιση κάθε δύσκολης εποχής.
Νέοι που θέλουν να σπουδάσουν σε ανθρώπινο περιβάλλον θα υπάρχουν άφθονοι στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον, για όσα κράτη έχουν σχέδιο, όραμα, διάθεση για πρόοδο.
Υστερόγραφο: Για όποιον υποστηρίξει ότι η πρόταση μου είναι μόνο για τους πλούσιους νέους, υπενθυμίζω ότι δεν ανήκω σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα για να την υποστηρίζω. Υπενθυμίζω ότι με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια συνδέονται «έδρες», μαικήνες και υποτροφίες, με τις οποίες μπορούν να σπουδάσουν και οι άξιοι φτωχοί και αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξή της.
Η πρόταση μου είναι ένας δρόμος για να βγει η Ελλάδα από τη φτώχεια, την ανεργία, την αναξιοκρατία και την πελατειοκρατία από τις οποίες μαστίζεται.
